230301 - Editie Oost-Brabant Nr 2

ze beseffen wat de impact van hun
daden is bij de gepeste. Hoe ziek ben
je eigenlijk in je hoofd als pester? Op
de laatste schooldag wilden de anderen
mij een knuffel geven, mijn moeke
heeft dat verhinderd.”
Pesters worden niet gestraft,
de gepeste wel
Voor mama Suzy was de emmer vol
en toen Merle haar vertelde over het
incident sprak ze het meisje aan die
haar dochter had bedreigd. “Ik vroeg
haar waarom ze dat deed en ze antwoordde
mij dat ze het zelf niet wist
en verontschuldigde zich. Ze heeft
mijn dochter daarna nooit nog gepest.
Vaak reageren verantwoordelijken
fout maar ook de naaste omgeving
van de pester zou anders moeten
reageren. Op een bepaald moment
was er een schoolfeest en de
kinderen moesten zingend binnenkomen.
Merle liep voorop en ik zag
dat ze weende. Iemand had haar
weer gepest en die was dan wel uit de
groep verwijderd maar toen de grootmoeder
apart werd genomen om
haar in te lichten vond ze het nadien
niet de moeite om even naar ons te
komen. Bijna dagelijks moest ik mijn
dochter wenend van school halen, je
staat er zo machteloos tegenover. Er
moet dringend een mentaliteitsverandering
komen in onze maatschappij.”
Dat neemt jammer genoeg niet weg
dat anderen wel bleven pesten. “Het
ergste van de zaak is dat Merle ’s
middags, nadat ze had gegeten, in
de klas apart moest blijven zitten en
daar wachten tot de les weer begon.
Dat was de manier van de school om
haar te beschermen tegen haar pesters
maar eigenlijk werd zij dus weer
benadeeld. De pesters konden op de
speelplaats hun ding doen, zij werd
gestraft en moest binnenblijven”, zegt
Suzy die, net als Merle, ook denkt dat
initiatieven als Rode Neuzendag of de
Week tegen Pesten een goede zaak
zijn maar bij sommige scholen dringt
de boodschap niet volledig door. “Op
de Dag tegen Pesten deden we de
move tegen pesten, zeg maar een
dansje, en meteen daarna kreeg ik
stampen. Daar werd vanuit de school
niet verder op gereageerd. Scholen
hangen ook rode neuzen op maar
verder doen ze weinig. Vandaar dat
een opleiding echt nodig is.”
Autisme was extra trigger
voor pesters
Waarom net Merle werd uitgekozen als
doelwit weet ze zelf niet. “Misschien
dat mijn autisme er voor iets tussen
zat en dat ze me zagen als gemakkelijk
doelwit.”
Zowel moeder als dochter begrijpen
niet dat mensen zo reageren. “We
zouden met zijn allen moeten leren om
iedereen als gelijken te behandelen.
Dat is vandaag de dag nog lang niet
zo. Tot op de dag van vandaag heb ik
geen vrienden, de enige mensen van
wie ik weet dat ze mij graag zien, zijn
mijn naasten. Van al de anderen denk
ik niet dat iemand mij positief bekijkt.”
Gevolgen blijven nazinderen
Uiteindelijk evolueerde de situatie van
Merle en vandaag durft ze wel haar
mannetje staan, al blijven de gevolgen
van het pesten haar nog altijd
achtervolgen. “Ik durf nu wel al voor
mezelf opkomen, en ik zal ook mijn
zegje doen als ik zie dat er iemand
gepest wordt. Toch blijf ik het moeilijk
hebben om vrienden te maken,
tot vandaag heb ik er geen. Ook een
relatie aangaan is moeilijk, ik wil dat
wel maar ik kan heel moeilijk iemand
vertrouwen.”
Ook mama Suzy merkt dat haar dochter
het nog altijd moeilijk heeft om
vertrouwen te hebben in zichzelf.
“Recent kon ze niet deelnemen aan
een evenement; toen ze achteraf te
horen kreeg dat het de beste editie
ooit was, dacht ze meteen dat dat het
gevolg was van het feit dat zij er niet
bij was.”
Jarenlang gepeste Merle doet oproep na zelfdoding tieners
45