2021_09_06 SAS VETERANS NEWS 79 1/2021

Voorwoord
‘Qui scribit, qui permanet’.
Vele jaren heb ik me ingezet voor de organisatie van de veteranen van de Belgian SAS. Zo kreeg
ik de kans om vanaf 1988 mee te werken aan de uitbouw van de SAS VETERANS NEWS. Heel
wat uren werden gespendeerd aan het schrijven van artikels over wat er gebeurde tijdens de
oorlogsdagen en ook nadien. Ook getuigenissen van SAS-vrienden werden op papier gezet. Wie
anders dan de ‘levenden’ kunnen het beter vertellen. Ik ben dan ook trots dat ik vandaag deze
speciale editie van de SAS VETERANS NEWS kan laten verschijnen. De vorige dateert van 2008.
Ik kreeg ook de kans om sinds begin de jaren 80, in naam van en voor de SAS-veteranen, de
herdenkingen te organiseren van onze gesneuvelde helden SAS Lt. Freddy Limbosch en SAS Sgt.
Jean Melsens te Peer en Meeuwen (nu Oudsbergen). Met de gemeenten Peer en Oudsbergen maakte
ik de afspraak dat zij de herdenkingen jaarlijks op de agenda zouden zetten en een budget zouden
voorzien voor transport en receptie. In het begin deed ik alleen de coördinatie van de herdenking,
maar later kon ik rekenen op de hulp van mijn goede vriend Kolonel SBH b.d. André Wolfs, die
me onvoorwaardelijke steun gaf. Samen met de gemeenten Peer en Oudsbergen en een afvaardiging
van de ANPCV-regionalen Leopoldsburg en Limburg, de heemkundige kring van Meeuwen-
Gruitrode en de KUVGL (Koninklijke Unie der Verbroederingen van het Geheim Leger) zorgen
we er nu voor dat onze helden jaarlijks worden herdacht.
Maar ook de gesneuvelden, tijdens operatie Larkswood in Nederland, konden sinds 1985 op mijn
inzet rekenen. Ik probeerde jaarlijks naar Veele en Finsterwolde te rijden, alleen of vergezeld van
mijn vrienden, om daar onze gevallen SAS-vrienden te huldigen. In Veele: SAS Philippe Rolin,
SAS Jean Breuer en SAS Etienne Hazard. In Finsterwolde: SAS Joseph Wathelet en SAS Denis
Devignez.
Ik deed dat niet alleen, maar kon rekenen op de steun van de lokale autoriteiten, en de hulp van vele
vrienden. Hierbij wil ik zeker het Plaatselijk Belang van Veele bedanken. De familie Stedema en
de wethouder Giny Luth stonden altijd klaar. Na het overlijden van de heer Stedema werd Wubbe
Kuper voorzitter van het Plaatselijk Belang. Dankzij hem en zijn team wordt de traditie verdergezet.
Ik mag echter de familie Strating niet vergeten. Henk Strating zaliger was een echte partner bij de
zoektocht naar de juiste personen om in Winschoten en Finsterwolde de SAS-stempel te zetten. Ook
de bijdrage van de heer E.F.C.M. Gerner, honorair consul van België, kan niet vergeten worden.
Tenslotte wens ik mijn zoon Marc te bedanken om mijn chauffeur
geweest te zijn naar de vele vergaderingen en herdenkingen in binnenen
buitenland. Maar ook voor de vele uren die hij en mijn dochter An
besteedden aan de redactie van mijn teksten en artikelen. Speciale dank
aan mijn schoondochter Anne voor de eindredactie van deze uitgave.
Een journalist vertelde me eens, na een interview over mijn deelname
aan operatie Larkswood in Nederland, Duitsland en de Counter-
Intelligence, dat ik een held was. Ik antwoordde hem dat ik geen held
was. De helden liggen begraven. Zij gaven hun leven voor onze
vrijheid. Zij zijn onze helden. Die hoge prijs voor onze vrijheid hebben
zij betaald. Wij moeten hen dankbaar zijn want ze verdienen ons eeuwig
respect.
“Geen vrijheid zonder vrede!”
SAS Jaak Daemen
3