[t]Huis 04_2023_Utrecht

Heerlijk kerstdiner
begon. De verpleging had de champagne al klaarstaan. Daar
Zendé is onvoorstelbaar sterk, maar heeft ook ups en downs. zaten we bij elkaar, bij Zendés couveuse. Om twaalf uur
“Rond de kerstdagen werd Zendé ineens bleker. Hij had vanaf middernacht huilde ik een waterval. Niet van verdriet, maar
de geboorte een vrij rode huid, zoals premature baby’s dat van geluk. Want we waren samen, bij elkaar. Zendé leeft,
hebben. Maar omdat ik elke dag bij hem zat, zag ik meteen dachten we. Wat zou het ons uitmaken hoe we uit het
het verschil. Na onderzoek
bleek dat hij te weinig rode
bloedcellen had en moest hij
een bloedtransfusie krijgen. Als
ik niet de hele tijd zo dicht bij
hem was geweest, had ik dat
misschien niet gezien.”
‘Om twaalf uur
middernacht huilde ik van
geluk, we waren samen’
ziekenhuis kwamen – als
we er maar uit kwamen.”
Na twee maanden mag
Zendé naar het ziekenhuis
in hun woonplaats. “Toen
realiseerden we ons nog
meer hoe ontzettend waardevol het Ronald McDonald Huis is.
Wekenlang wordt het stel geleefd door alle zorgen om De verpleging en artsen waren heel lief. Maar Zendé lag daar
Zendé, het kolven en het leren insuline spuiten bij Femke. twee weken alleen, in een ziekenhuisbedje in zo’n grote zaal.
“Het Huis gaf ons rust. De vrijwilligers waren zo lief, zo
We konden veel bij hem zijn, maar het was niet zoals toen we
betrokken. Ze wisten precies wat te zeggen. Ze kenden onze in het Huis verbleven. Wat waren we blij toen hij eindelijk mee
namen, vroegen hoe het met Zendé ging. Tijdens de
naar huis mocht.”
kerstdagen werd er gezorgd voor een heerlijk kerstontbijt en
-diner. In al onze zorgen om Zendé hadden we dat nooit zelf “Het gaat nu ontzettend goed met Zendé; zijn ontwikkeling
geregeld.”
verloopt heel goed. We kijken al uit naar zijn verjaardag
en de feestdagen met familie en vrienden. Maar tijdens
Waterval van tranen
die feestdagen zullen we voor altijd denken aan die
Op oudjaarsnacht gaan Lesley en Femke ’s avonds naar ziekenhuisperiode, en de rust die we vonden in het
Zendés afdeling. “We wilden bij hem zijn als het nieuwe jaar Ronald McDonald Huis.”
Tekst: Marica Crombach, foto’s: Suzanne Vrolijk
12 [t]Huis