brief aan Bleker en Schultz - Vereniging Das & Boom

More documents

Recommendations

Info

DATUM 12 juli 2012 ONS KENMERK 237684.19680 wzw PAGINA 2 van 14 groeiende is. Tussen 2010 en 2012 is Nederland opgeschoven van de 11 e naar de 9 e plaats van meest consumerende landen ter wereld, met een gemiddelde voetafdruk van 6,34 mondiale hectare per persoon, terwijl slechts 1,8 beschikbaar is (WWF Living Planet Report 2012). De wereldwijde zorg over het verlies van soorten, over uitputting van hulpbronnen voor toekomstige generaties en over aantasting van ecosysteemdiensten, leidt echter al sinds de jaren ’70 tot de aanname van verklaringen, verdragen, richtlijnen en andere instrumenten, waarbij Nederland niet alleen partij is, maar vaak zelfs als één van de eersten toetrad. In zowel internationaal als Europees verband heeft Nederland zich gecommitteerd aan diverse beschermingsverplichtingen. Zo is de Staat op grond van (onder meer) het Biodiversiteitsverdrag, het Verdrag van Bern en de Vogel- en Habitatrichtlijnen gehouden om beschermde soorten en habitats in een gunstige staat van instandhouding te brengen en te houden, om in dit kader de nodige maatregelen te nemen en om een en ander te monitoren. Verslechtering moet worden voorkomen. Ten behoeve van het behoud en het duurzame gebruik van de biologische diversiteit en verhoging van de doeltreffendheid van maatregelen dient internationaal te worden samengewerkt. De noodzaak om de biodiversiteit te behouden en herstellen voor toekomstige generaties werd vele malen erkend, bijvoorbeeld in de Verklaring van Rio (“Het recht op ontwikkeling moet zodanig worden gerealiseerd dat op rechtvaardige wijze wordt voorzien in de behoeften op het gebied van ontwikkeling en milieu van zowel huidige als toekomstige generaties.”), in het Biodiversiteitsverdrag (“Vastbesloten de biologische diversiteit te behouden en duurzaam te gebruiken ten behoeve van huidige en toekomstige generaties”) en in het Handvest voor de Aarde (“Erken dat de handelingsvrijheid van iedere generatie wordt beperkt door de behoeften van toekomstige generaties”). Het natuurlijk erfgoed van een volk behoort, met andere woorden, niet aan één generatie toe. Iedereen, ook toekomstige generaties, heeft een onvervreemdbaar recht op het duurzaam voortbestaan van de natuur en de biodiversiteit. Biodiversiteit vormt de basis voor leven en productiemogelijkheden, terwijl schaarste (van grondstoffen, van voedsel of van schoon water) leidt tot onveiligheid en conflict. Het is niet voor niets dat de Nederlandse Grondwet bepaalt dat de zorg van de overheid is gericht op de bewoonbaarheid van het land en de bescherming en verbetering van het leefmilieu. Dat de Staat zich van zijn verantwoordelijkheid jegens toekomstige generaties bewust is, blijkt wel uit de al genoemde brief die Staatssecretaris Bleker op 5 juli jl. aan de Tweede Kamer zond en waarin, mede namens de Staatssecretaris van Infrastructuur en Milieu en de Staatssecretaris van Buitenlandse Zaken, wordt geschreven: “Biodiversiteit is het leven op aarde en vormt de basis voor welzijn en welvaart. Om ook toekomstige generaties te laten profiteren van het natuurlijke kapitaal is een duurzame wereldeconomie noodzakelijk”. Desalniettemin heeft het kabinet Rutte maatregelen doorgevoerd, en voert het ondanks zijn demissionaire status nog steeds maatregelen door, waarmee de dalende trend niet alleen geen halt wordt toegeroepen, maar Nederland zelfs in een dieper ecologisch dal wordt ge- AKD:#4571331v2
DATUM 12 juli 2012 ONS KENMERK 237684.19680 wzw PAGINA 3 van 14 duwd. Daarmee handelt de Staat niet alleen in strijd met internationale en Europeesrechtelijke verplichtingen inzake het behoud van biodiversiteit, maar ook onrechtmatig jegens toekomstige generaties. Instrumenten om biodiversiteit te behouden In voorgaande kabinetsperioden zijn diverse instrumenten geïntroduceerd en opgetuigd om het verlies van biodiversiteit te stoppen en om beschermde soorten en habitats in een gunstige staat van instandhouding te brengen en te houden. Het gaat dan uiteraard om de Natura 2000-gebieden, maar ook (onder meer) om de Ecologische Hoofdstructuur (‘EHS’) en verbindingszones, beschermde natuurmonumenten en beheer van waardevolle gebieden buiten de EHS. Uit diverse rapporten is gebleken dat het niet mogelijk is om de biodiversiteitsdoelstellingen te halen met het instrument van de Natura 2000-gebieden alleen. 2 De inzet van andere instrumenten is dus eveneens noodzakelijk. Het natuurbeleid in de afgelopen kabinetsperiode is er echter consequent op gericht om de beschermingsregimes die niet expliciet uit de Europese richtlijnen voortvloeien te schrappen, zonder dat daar andere instrumenten voor in de plaats worden gezet waarmee het behalen van de biodiversiteitsdoelstellingen wordt geborgd. Gelet op de dalende trend en de (zeer) ongunstige staat van instandhouding waarin vele soorten in Nederland zich bevinden, zou juist meer in plaats van minder bescherming moeten worden geboden. Zonder volledigheid te betrachten wijst Das & Boom op de volgende ontwikkelingen: A. Complementaire doelen geschrapt In diverse aanwijzingsbesluiten voor Natura 2000-gebieden zijn complementaire doelen geformuleerd. Het betreft soorten en habitattypen die in een zeer ongunstige staat van instandhouding verkeren, waarvoor Nederland een grote internationale betekenis heeft en waarvoor het bereiken van de landelijk gunstige staat van instandhouding onvoldoende was geborgd met alleen de ‘normale’ gebiedsdoelstellingen in Natura 2000. Daarom werden aan een beperkt aantal Vogelrichtlijngebieden Habitatrichtlijndoelen toegekend (en andersom) en aan een beperkt aantal Habitatrichtlijngebieden ‘ontwikkeldoelen’. De gedachte was dat de richtlijnverplichtingen zoveel mogelijk binnen Natura 2000 moesten worden gerealiseerd, zodat de opgave daarbuiten kon worden beperkt. Staatssecretaris Bleker is voornemens de complementaire doelen te schrappen uit alle aanwijzingsbesluiten “aangezien zij geen harde verplichting vanuit de Vogel- en Habitatrichtlijn zijn”. Dientengevolge zullen in de beheerplannen geen complementaire doelen worden uitgewerkt of maatregelen opgenomen ter 2 Vb. H. Bredenoord et al, ”Beoordeling Natuurakkoord. Globale toetsing van het onderhandelingsakkoord decentralisatie natuur”, Planbureau voor de Leefomgeving (PBL), Den Haag, november 2011 en de daarop volgende brief “Aanvullende analyse natuurakkoord” van 12 februari 2012; C.W. Backes et al, “Natura 2000 in Nederland. Juridische ruimte, natuurdoelen en beheerplanprocessen”, 2011; H. Bredenoord et al, “Herijking van de Ecologische Hoofdstructuur. Quick Scan van varianten”, Planbureau voor de Leefomgeving (PBL), Den Haag, februari 2011. AKD:#4571331v2
Page 1: AANGETEKEND AAN De Minister van Inf
Page 5 and 6: DATUM 12 juli 2012 ONS KENMERK 2376

brief aan Bleker en Schultz - Vereniging Das & Boom

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?