brief aan Bleker en Schultz - Vereniging Das & Boom

DATUM 12 juli 2012
ONS KENMERK 237684.19680 wzw
PAGINA 4 van 14
instandhouding van die doelen en zullen vergunningen niet meer worden getoetst aan de
gevolgen voor deze doelen.
Complementaire doelen kunnen echter niet zomaar komen te vervallen. De complementaire
doelen vormen immers een Nederlandse invulling van de richtlijnverplichting om de landelijk
gunstige staat van instandhouding te realiseren. Indien deze invulling wordt verlaten, moet
daar iets anders voor in de plaats komen waarmee de gunstige staat van instandhouding
wordt geborgd. In de Review bij de analyse ‘Implementatie Natura 2000 in Nederland’ formuleerden
prof. P.C.E. van Wijmen, prof.mr. Ch.W. Backes, prof.mr. C.J. Bastmeijer,
prof.mr. A.G.A. Nijmeijer en prof. J.H.J. Schaminée het als volgt: “Deze doelen zijn mede
gericht op het halen van het Nederlandse ‘Natura 2000-huiswerk’. Verwijzend naar hetgeen
is opgemerkt over ‘nationale koppen’ kunnen deze doelen dan ook niet worden gezien als
een nationaal stringentere aanpak. Indien dergelijke doelen geschrapt zouden worden, zal
buiten de Natura 2000-gebieden een extra inzet voor de betreffende waarden moeten worden
gerealiseerd.”
Buiten Natura 2000 wordt echter helemaal niets extra’s ingezet. Zoals hieronder wordt toegelicht,
wordt (ook) daar het beschermingsregime juist stap voor stap afgebroken.
B. EHS herijkt en verbindingszones geschrapt
Het kabinet Rutte heeft besloten de EHS te herijken (lees: drastisch te versoberen) en heeft
dit vastgelegd in de Structuurvisie Infrastructuur en Ruimte. Van de beoogde 728.500 hectare
wordt slechts 600.000 ha gerealiseerd. De EHS werd geïntroduceerd aan het einde van
de jaren ’80, toen de staat van de natuur in Nederland zo zorgwekkend was verslechterd,
dat de toenmalige minister Braks besloot een ultieme poging te wagen om iets substantieels
van de vaderlandse natuur in stand te houden. Landschapsarchitecten, ecologen en natuurbeheerders
en zijn ambtelijke staf kwamen met het advies om de EHS aan te leggen. Het
uitsterven van dieren en planten werd namelijk in hoge mate geweten aan gefragmenteerde
leefgebieden, die bovendien te klein waren waardoor negatieve milieu-invloeden zich tot in
de reservaten lieten gelden, en die niet onderling waren verbonden. De oplossing werd
daarom gezocht in het vergroten van de reservaten en buffering ervan tegen negatieve milieu-invloeden
als vermesting, stikstofemissies, verzuring en verdroging, en het realiseren
van verbindingszones om migratie van soorten mogelijk te maken. Daar waar de EHS tot
wasdom kwam leverde dit gunstige effecten op. Wetenschappelijke monitoring wees uit dat
de achteruitgang van flora en fauna door het gevoerde beleid werd afgeremd. Noodlijdende
soorten herstelden zich en soorten die uit Nederland verdwenen waren, zoals de bever, de
zeearend en de kraanvogel, keerden terug, uit zichzelf dan wel met behulp van de overheid.
De noodzaak van en toewijding aan de EHS is sinds 1990 verschillende keren bevestigd,
door kabinetten van verschillende politieke kleur. 3
3 O.a. in het Structuurschema Groene Ruimte, de kabinetsnota “Natuur voor mensen, mensen voor natuur”, de “Nota
Ruimte”, de “Agenda voor een vitaal platteland: meerjarenprogramma 2007–2013”, het beleidsprogramma 2008–2011
AKD:#4571331v2