Recensie - Hervormde Gemeente van Woubrugge
Recensie - Hervormde Gemeente van Woubrugge
Recensie - Hervormde Gemeente van Woubrugge
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
Ezelsoor Lynn Austin<br />
Pagina 12<br />
www.dorpskerkwoubrugge.nl<br />
Lynn Austin is geboren in 1949 en is getrouwd met Ken, hoogleraar<br />
Musicologie. Al vele jaren was er bij Lynn Austin de<br />
drang om te schrijven. Maar ze kwam er gewoonweg niet toe.<br />
Dit kwam mede door de vele reizen die ze maakte, maar ook<br />
haar groeiende gezin noopten haar om haar carrière uit te<br />
stellen.<br />
Ze heeft drie kinderen, t.w. Joshua, Benjamin en Maya. Lynn<br />
Austin trok twee jaar naar Bogota om daar een lerarenopleiding<br />
te volgen. Teruggekeerd in de V.S. vertrokken de Austins<br />
naar de ‘Thunder bay’ in Ontario en later naar Winnipeg in<br />
Manitoba. Lynn is lerares geweest en heeft nog les gegeven<br />
aan gehandicapte kinderen, die niet allemaal konden lezen.<br />
Daarom vertelde zij ze verhalen. Ze wilde wel schrijven, maar<br />
daar was geen tijd voor met een baan en twee kinderen.<br />
Het was gedurende de lange Canadese winters thuis met haar<br />
kinderen, dat Lynn Austin vooruitgang boekte om haar droom<br />
in vervulling te doen gaan. Kort na de geboorte <strong>van</strong> Maya begon<br />
ze er mee (1985), maar ze was echter al vertrouwd met<br />
boeken toen ze zelf nog een baby was. Haar moeder was namelijk<br />
bibliothecaresse en schreef aan de keukentafel stukjes<br />
voor de krant. Iedere dag schreef ze een paar uur, als haar<br />
kinderen sliepen. Dat ging erg traag. Ze werkte dan ook zeven<br />
jaar aan haar eerste boek. Het was het eerste deel <strong>van</strong> de trilogie<br />
over Hizkia. Het schrijven beviel haar goed. Ze vond het<br />
heerlijk. Boeken <strong>van</strong> anderen, die schreven over de moeiten<br />
en de zinloosheid <strong>van</strong> het leven stelden haar altijd teleur. Dat<br />
wilde ze anders doen. Ze wilde schrijven over de hoop die er is<br />
in alle moeiten. Na haar zwangerschapsverlof ging ze met tegenzin<br />
weer lesgeven. Dat heeft echter maar kort geduurd.<br />
Hoewel het gevolg was dat ze met minder rond moesten komen,<br />
besloten Lynn en Kenn Austin dat ze thuisbleef bij de<br />
kinderen en ging schrijven (1992). Ze stond dus met het éne<br />
been in de wereld <strong>van</strong> Hizkia en met de andere in haar jonge<br />
gezin. Het was terugschakelen en vooruitschakelen. Een schrijver<br />
die hard werkt, is te vergelijken met iemand die een spannend<br />
boek leest. Zodra je wordt gestoord, moet je weer even<br />
beseffen waar je bent. Uiteindelijk ging ze in de huiskamer<br />
zitten schrijven tussen alle herrie en speelgoed. Vaak zaten ze<br />
‘s avond aan tafel te eten, terwijl Lynn’s gedachten heel ergens<br />
anders zaten. Dan zeiden de kinderen: “O. mama is niet<br />
bij ons Ze is in haar eigen wereldje” Soms heeft ze ineens het<br />
plot <strong>van</strong> een boek te pakken. Dan springt ze overeind, rent<br />
naar haar werkkamer en spreekt het snel in op een geluidsdra-<br />
ger. Eerste prioriteit<br />
voor Lynn<br />
bleef en is nog<br />
steeds om voor<br />
haar gezin te zorgen.<br />
De levendige discussies<br />
tussen<br />
Lynn, haar moeder,<br />
haar oma,<br />
zussen en nichtjes<br />
betreffende de<br />
veranderende rol<br />
<strong>van</strong> de vrouw,<br />
waren voor haar<br />
de aanleiding tot<br />
het schrijven <strong>van</strong> het boek Eva’s dochters. Buiten lezen en<br />
schrijven, is het onderzoeken <strong>van</strong> de Bijbel (Bijbelse achtergronden)<br />
en archeologie voor haar een passie. Haar man was<br />
hoogleraar, dus ze had gemakkelijk toegang tot de universiteitsbibliotheek.<br />
Zo kwam ze heel veel te weten over het oude<br />
Israël.<br />
Archeologie heeft haar altijd geïnteresseerd. Op de middelbare<br />
school las ze een boek over opgravingen in Babylon en Assyrië.<br />
Dat is haar altijd bijgebleven. Zij en haar zoon zijn in<br />
1989 naar Israël verhuisd om deel te nemen aan archeologische<br />
opgravingen bij de oude stad <strong>van</strong> Timnah. Ze ging terug<br />
naar haar kinderjaren: graven in de bodem op de zoektocht<br />
naar verloren werelden.Haar oudste zoon die meegegaan was,<br />
was toen 14 jaar. En hij wilde ontzettend graag een schedel<br />
vinden. Zowaar, hij vond in de opgravingen de resten <strong>van</strong> een<br />
schedel. Zodra hij die opgroef, stortten de experts zich erop.<br />
Ze starten direct met het vuil er af te borstelen. Haar zoon<br />
mocht er helaas met geen vinger meer aankomen. Hij was<br />
echter al blij dat hij een schedel gevonden had. Een geweldige<br />
ervaring was hij rijker geworden. Hier heeft zij veel inspiratie<br />
opgedaan voor het schrijven <strong>van</strong> haar bijbelshistorische romans.<br />
Toen ze uit Israël terugkwam, is ze via Londen gereisd<br />
om er te studeren in een enorme collectie boeken over Assyrië,<br />
het vijandige rijk in de tijd dat de koning Hizkia koning<br />
was. Ze pikte overal stukjes uit en <strong>van</strong> de combinatie <strong>van</strong> die<br />
stukjes probeerde ze zich een beeld te vormen hoe het zou<br />
zijn gegaan.