Recensie - Hervormde Gemeente van Woubrugge

Theanne Boer Gij zult niet klonteren
Pagina 17
www.dorpskerkwoubrugge.nl
'Wat mij betreft mogen ze worden afgeschaft. De christelijke
partijen.' Zo begint de column van dominee Paul Visser op
protestantsamsterdam.nl. Leuk om te lezen, als je je als tekstschrijver
maandenlang uitgesloofd hebt voor de ChristenUnie.
Omdat ik me zo verdiept heb in het programma van die partij
was ik juist weer wat meer overtuigd geraakt van het nut van
christelijke politiek. Maar dat werd na lezing van de column
weer enigszins onderuitgehaald, moet ik zeggen. Visser vindt
dat de drie christelijke partijen naar de buitenwereld toe een
averechts effect sorteren. Aan wie dat ligt laat hij wijselijk in
het midden, maar zijn stelling is dat een christelijke partij allerlei
negatieve reacties oproept waardoor alles wat zo'n partij
aan goeds beoogt, ondergesneeuwd wordt.
Stop er maar mee, zegt Visser, het werkt gewoon niet, hoe
goed bedoeld ook. En hij knoopt er meteen een alternatief
aan vast: Nederland zou een stuk of drie grote partijen moeten
hebben waarbinnen christenen op allerlei plekken als
christenpolitici functioneren. Heel veel luizen in de pels in
plaats van een wespennest waar je op kunt schieten. Ga heen,
verspreid u!
Toen ik ooit eens iemand vertelde waar ik ben opgegroeid,
reageerde die persoon met: 'Amersfoort? Is dat niet die grote
klomp zout in het midden van het land?' Kijk, daar wil ik het
nu over hebben, in plaats van alweer over politiek. Want waar
ik nu woon, diep in de binnenlanden van Zeeland, is van klompen
zout geen sprake, althans niet op het platteland. Ieder
dorp hier in de Zak van Zuid Beveland heeft één, soms twee
kerken. Die zijn of allebei gesloten of in een van de twee komt
iedere zondagochtend nog een schamel clubje samen. In ons
dorp ook. Met een mannetje of veertig in de dienst mogen we
blij zijn. Sommige van hen zijn zoekend, weten niet goed wat
te geloven of ze zijn dwalend, zoals sommige lezers van deze
krant dat zouden typeren, maar ze komen.
Kerkenraden worstelen hier met de vraag: heffen we de boel
op en sluiten we de laatste kerkelijke deuren of gaan we hier
pas weg als de laatste gelovige het licht uit heeft gedaan? Zoals
gewoonlijk hink ik zelf op twee gedachten: wat voor zeggingskracht
heeft zo'n kleine gemeente die innerlijk ook nog
eens behoorlijk verdeeld is als het gaat om de kern van het
christelijk geloof? Maar sluiten is toch ook geen optie, want
dan missen de dorpelingen een adres waar zij naartoe kunnen
als ze in geestelijke nood verkeren.
Tot nu toe kan ik het nog niet over mijn hart verkrijgen het
clubje te verlaten. Af en toe gaan mijn man en ik een paar
deuren verderop een kerkdienst bijwonen. Om qua preek
weer wat steviger kost binnen te krijgen. In een stad als Goes
valt een hoop te kerken. Vele klompen zout. En laatst vertelde
een christelijk-gereformeerde ouderling mij verheugd dat een
gezin bij ons uit het dorp overwoog om lid bij hen te worden.
Kijk, dat vind ik nou jammer. Weer een stel christenen dat op
zondagochtend stilletjes in de auto stapt om zich te begeven
naar een gemeente die toch wel doordraait. Die zo ongeveer
zelfvoorzienend is en de buitenwereld niet nodig heeft om
kerk te zijn. Die het zich kan permitteren om vooral naar binnen
gericht te zijn. Kom op het dorp de kerk versterken, nergens
is een christen meer nodig dan in zijn eigen omgeving!
De laatste jaren is in veel kerken en christelijke tijdschriften
het thema 'Navolging' behandeld. En heel vaak blijft het dan
bij wat abstracte, theologische verhandelingen. Haast nooit
lees je een rijtje concrete adviezen en tips. Afgezien dan in de
boeken van Hans van der Lee die daarvoor dan ook op zijn
falie kreeg, want wie was hij om te stellen dat een luxe caravan
voor een christelijke deur niet zou kunnen? Toch denk ik
dat in ieder geval één concreet advies zou moeten luiden:
Begeef je zo veel mogelijk onder niet-christenen, want dan
doe je Jezus werkelijk na. Het zout mag niet klonteren, niet in
de politiek, maar zeker ook niet daarbuiten!
(bron: ND Select Opinie 4-9-2012)
Theanne Boer is een christelijk tekstschrijver, werkzaam
vanuit haar eigen bedrijf Theanne Boer Teksten
De evangelisatiecommissie organiseert op zaterdag 17 november om 20.00 uur een
Praiseavond met medewerking van All 4 One uit Langerak