Een Busselke Braobaansch - Cubra

2. 't ZAANGERKE.
'k Zij marnen schooier, zoo ge ziet,
en 'k heij nie veul om haanden;
'k leur laangs de straot m'n simpel lied
en slenter deur ons laanden.
En toch .... en toch !.. veul rijker zij 'k
dan wie, al ha'n zen keuninkrijk.
Toe zeur en zaonik mar om mir 1. . .
Ik zing en vraog gin aander
genugt, dan da me God den Hir
den boel hier nie veraander;
en da'k mar z'nen schooier blijf,
mèr . . . meej die liefd' in 't maoger lijf.
M'n Braobaant is m'n ruim paleis,
volop vol schoone dingen;
dè's ommol * 't mijn, dè 'k,
Waor'k ok reiS *} allemaal
of rust, daoraaf mot zingen.
Jao, zingen za'k me nog 'ns dood
deur al dè schoons, wa 'k hier genoot.