Een Busselke Braobaansch - Cubra

Heurde d'n leuwèrk wel,
hoe hel hi zingt,
's noggers as bluksemsnel
omhoog hi zwingt?
Voort mar en hooger, tot vlak veur den Heer.
Heurd 'm, zeg heurd 'm, al zied 'm nie meer ?
En dan den naachtegaol, 't aoventgeniel
Mèr . . 't is vurbij . . schoon vergeten is't nie.
's Middaags in 't maastebosch,
muizekesstil,
ohl dè 'k nog efkes kos
gaon up den dril ;
ruuken den waoiem van spar en van den,
stillekes droome' aon 'n donkerdiep ven.
Kende g'n streek half zo schoon mar as die?
Mèr .. 't is veurbij . . schoon vergeten is 't nie.
Braobaant, m'n Braobaant toch,
m'n liefste laand!
Ou te vergeten, och
dè waar wel schaand.
Schoon ik eraafschaai meej m'n gezaank,
k' blijf oe beminnen, m'n hil leven laank.
A' 'k oewen Schepper daarboven 'ns zie,
Zijde vurbij .... mér vergeten nog nie!