juni 2011 - Wings of Support

juni 2011
Tevreden als donateur maar
ontvang je liever geen
Woswijs? Stuur een mail naar
donatie@wingsofsupport.org
met je gegevens en als onderwerp
‘Afmelden Woswijs’ en wij
zorgen ervoor!

Voorwoord
Er is al een tijd een trend gaande bij goede doelen stichtingen
dat donateurs meer betrokken willen zijn bij de uitvoeringen van
de projecten.Alleen geld geven is niet voldoende, ze willen zelf
ook hun steentje bijdragen.Bij Wings of Support is dat ook al
een groot aantal jaren aan de gang.
In deze WosWijs zijn daar een paar mooie voorbeelden over
te lezen.
Bushcamp is daarvan het oudste voorbeeld, men doneert niet
Menno de Kuyer alleen haar contributie, maar gaat ook daadwerkelijk mee om de
kinderen te helpen op de camping.Ineke Nordt komt daar in aanraking
met de kinderen van St. Pauls, een weeshuis uit de sloppenwijken van Nairobi.
Ze besluit om een week in haar eentje mee te gaan helpen in het tehuis en zet onder
andere een bibliotheek op.
De afdeling Planning & Assignment Inflight Services vertrekt met een heel team
medewerkers naar St. Michaels School in Kibera om daar te helpen opknappen.
Zelfs de smerigste klusjes gaat ze niet uit de weg, zoals het opbouwen van de toiletten.
Donateur en KLM purser Danny Eijkelboom pakt het nog groter aan.
Hij richt zijn eigen stichting op, organiseert een loterij om de bouw van een weeshuis
in Kenia te financieren en haalt daarmee € 90.000 mee op.
Dat het ook kleiner kan, bewijst de afdeling Goodies.
Bijna iedere dag vertrekken er wel een paar bemanningsleden met een extra koffer vol
met spullen richting onze projecten.En toch kunnen ze altijd nog wel wat meer hulp
gebruiken om de overvolle opslagruimte leeg te maken.
Dus wil je zelf ook iets meer doen, meldt de je dan aan bij de afdeling Goodies.
Van de voorzitter
Terwijl ik dit schrijf is het de eerste dag van juni. Als ik naar
buiten kijk lijkt het wel zomer, terwijl ik gisteren toch echt
nog buiten in de regen liep. Die regenachtige dagen weten
wij goed te vullen, want net zoals ieder jaar zijn wij ook nu
weer druk bezig met de financiële afwikkeling van boekjaar
2010. Voorzichtig durf ik wel te zeggen dat wij dat jaar positief
hebben afgesloten. Aangezien wij geen extra reserves willen
opbouwen zal het overschot dit jaar weer door de project-
Ernst Rensink commissie worden uitgegeven. Een deel daarvan is zelfs al
in dit kwartaal gespendeerd. Binnenkort treft u in ieder geval
ons jaaroverzicht in uw postvak of brievenbus aan. Het geeft u een mooi overzicht
wat er in 2010 met uw geld is gebeurd. Natuurlijk is er ook altijd de mogelijkheid om
het volledige jaarverslag onder ogen te krijgen. Zodra deze is goedgekeurd door onze
accountant zal deze op onze website verschijnen.
Een speciaal woord van dank richting die accountant, Alfa Accountants uit Nijkerk,
en dan in het bijzonder Ab van Norel en Adriaan Goudswaard die ons al vele jaren
ter zijde staan met de afwikkeling van de jaarrekening en algemene adviezen op
financieel gebied.
Op 21 mei mocht Petros Linaras, secretaris van onze stichting, een cheque in ontvangst
nemen van € 35.650 euro tijdens het International Fundraising Gala Dinner van Rotary
Club Den Haag. Een enorm bedrag, één van de hoogste in de historie van Wings of
Support, en vanzelfsprekend zijn we de Rotary Club Den Haag hier enorm dankbaar
voor. Deze opbrengst zal worden gebruikt voor onderwijsmateriaal voor de kinderen
van Action For Children in Conflict in Thika (Kenya).
Ik wens u een zonnige zomer toe.
Veel leesplezier!
WosWijs, nummer 2, 2011
Woswijs is een uitgave van de
Stichting Wings of Support
en verschijnt vier keer per jaar
Volgend nummer: september 2011
Inzenden kopij vóór 1 augustus
Oplage: 3.100
Druk: Sodexo Altys Document Center
i.o.v. SPL/LE
Wings of Support op Facebook:
www.facebook.com/wingsofsupport
Redactie:
WoS SPL/NK, Postbus 7700,
1117 ZL Schiphol
redactie@wingsofsupport.org
www.wingsofsupport.org
Menno de Kuyer, hoofdredacteur
Anne Olimulder, coredacteur
Vormgeving: Hella Matroos
Foto voorkant: Robin de Geus
Bestuur:
Ernst Rensink- voorzitter
Petros Linaras - secretaris
Sharon Kustarjo - penningmeester
Paul Rommerts - BL projecten
Marleen Hartkamp - BL communicatie
Marius den Dulk - erevoorzitter
Rekeningnummer:
8127072 te Leiden
Sponsors Wings of Support:
Alfa Register Accountants, Aviation
Photography & Video Waning, Bloom,
Carfix, Club ICA, Combimex B.V., Crew
Lounge Events, Cvision B.V., Dam tot Dam
-loop / KLM runner, De Golfmannen.nl, Dorint
Hotel Amsterdam Airport, Exact online BV,
Fox Productions, Friedberg & Partners
Advocaten, Geurts & Partners Notarissen,
Het PR Bureau, Icco, KLM Engineering &
Maintenance, KLM Flight Operations, KLM
Health Services, KLM Inflight Services, KLM
Kenya, Ladies’ Circle Noordwijk-Oegstgeest,
Lions club Blaricum Laren, Marfo B.V.,
Martinair Holland NV, Possitive Passion
(POPA), Renaissance IT, Rodin
Filmproductions, Ronde Tafel 123 Den Haag,
Ronde Tafel Oegstgeest, Rotary Leimuiden/
Jacobswoude, Rotaryclub Amstelveen
Nieuwer Amstel, Salesforce.com, Schiphol
Airline Operators Committee, Sodexo Food
and Management Services, Stewardessenkwartet,
Stichting Change in the Air (CITA),
Stichting Wilde Ganzen, Vlieg Hypotheken
Bouw nieuwe weeshuis
in volle gang
Ruim een jaar geleden organiseerde KLM-purser
Danny Eijkelboom de Jambo-Loterij, om de
bouw van een nieuw weeshuis in Nyamira,
Kenia te financieren.
Door Danny Eijkelboom
De verkiezingsrellen in Kenia eind 2007 resulteerden
in veel nieuwe weeskinderen.
Ontheemde en getraumatiseerde kinderen
werden door Ria Fennema opgevangen in een
noodgebouw. Zij had al twee weeshuizen in Kenia en
bedacht zich geen moment. De noodopvang is echter
niet geschikt én veel te klein. Sinds die rellen leven
tientallen weeskinderen nog op straat.
Nieuwbouw
De loterij heeft ruim 90.000 euro én veel PR opgeleverd,
wat leidde tot aanvullende acties en donaties
van particulieren en bedrijven. Zo kwam er
Vruchten plukken van de Jambo Loterij
voldoende geld binnen om een compleet nieuw
weeshuis te bouwen. En die nieuwbouw vordert nu
gestaag. De muren staan er inmiddels en het dak
gaat er binnenkort ook op. Naar verwachting zullen de
weeskinderen in Nyamira in oktober van dit jaar hun
intrek nemen in hun nieuwe huis: de 36 kinderen uit de
noodopvang, maar ook de straatkinderen krijgen dan
weer ‘n toekomst met een plekje in het splinternieuwe
Blessed Generation weeshuis.
Voor de weeskinderen zoekt het weeshuis overigens
nog kindsponsors. Voor 35 euro per maand (meestal
fiscaal aftrekbaar!) krijgt de sponsor dan regelmatig
tekeningen, een briefje en schoolrapporten van ‘zijn’
kind. Deze organisatie kent geen kantoorgebouw of
dure managers, dus het gehele bedrag komt ten goede
aan de kinderen!
Kijk voor meer informatie en de laatste foto’s en
filmpjes van de nieuwbouw op:www. jambo-loterij.nl.
Voor meer info over BlessedGeneration, zie: www.
BlessedGeneration.nl
2 woswijs nr. 2 2011 3 woswijs nr. 2 2011 www.wingsofsupport.org

Koffers vol sokken
Begin februari bezocht ik, tezamen met Ingeborg Smeding, St. Michael’s Holy Unit Academy in Nairobi. We
brachten extra koffers gevuld met onder andere sokken die gebruikt zijn tijdens Flight Safety recurrent en veel
kleding, ook van andere crewleden. Ik had het artikel over Kevin dat in Woswijs 3 van 2010 stond meegenomen
en heb dat aan Kevin gegeven. Hij was er heel erg trots op!
We kregen een rondleiding door het schoolgebouw en waren geschokt over de slechte accommodatie, zo erg hadden
we het nog nooit gezien. Bovendien was sinds een maand de voedselleverantie door een wereldvoedselorganisatie
stopgezet en hadden veel kinderen al dagen geen eten meer gekregen. Maar toch: lachende en blije kinderen, die
het leuk vonden, dat wij een kijkje kwamen nemen.
Beste lezers: het is zo eenvoudig om een paar extra koffers mee te nemen met kleding et cetera.
De koffers worden voor je ingepakt en klaargezet - als je dat wilt - dus veel werk heb je er niet aan.
Je kunt de inhoud vaak bij het crewhotel achterlaten of als je dat fijn vindt, kun je de inhoud zelf wegbrengen. Doen dus!
Ria Verhoekx-Meeuwsen.
UPCO
schoenenzakken
4 woswijs nr. 2 2011 5 woswijs nr. 2 2011 www.wingsofsupport.org
Beste collega’s
Misschien bezochten jullie onze Wings of Support
stand op het BMC afgelopen 17 mrt.
Om het UPCO (Urban Poor Child Organisation)-
project te Ghana te steunen verkochten
we onder meer schoenenzakken in leuke afrikaanse prints.
Deze worden ter plaatse gemaakt, vervoerd door vrijwilligers
en de opbrengst gaat rechtstreeks naar Ghana.
Aangezien WoS dit project nu nog steunt, maar UPCO in de
toekomst op “self- supporting” basis verder wil, bedachten we
samen om hun producten te verkopen binnen onze Blauwe
Club. Dit staat nog in kinderschoenen maar we willen dit uitbouwen
naar de toekomst toe. 17 maart was een try-out en
aangezien het succes, willen we dit in de toekomst herhalen.
Wie ondertussen interesse heeft in het aankopen van
schoenenzakken à €4 per stuk en 3 voor €11, kan mailen
naar mirjam.nafri@KLM4U.com.
Dank aan iedereen die ons steunde en al diegenen die dit
mede mogelijk maakten, vrijwilligers en de KLM!!
Wie WoS verder wil helpen en koffers met “goodies” wil
meenemen op de route (bijna alle bestemmingen hebben
WoS-projecten) gelieve contact op te nemen met
Kitty.Meijburg@klm.com. Dit is een kleine moeite: na contact
met Kitty staat een KLM koffer/golfbag gepakt met “goodies”
klaar in het WoS hok op het BMC. Kitty zorgt ervoor dat de
spullen opgehaald worden op luchthaven of in hotel (via
concierge).
Alvast hartelijk dank,
Aria den Hartog, Kitty Meijburg & Mirjam Nafri en in naam
van UPCO,
http://upcoghana.org/upco_activities/survivors_NL.html

Ineke Nordt werd tijdens haar eerste Bushcamp
zo gegrepen door de kinderen van St Pauls die ze
begeleidde, dat ze begin dit jaar terugging naar
Kenia om te helpen in het weeshuis.
Door Ineke Nordt
Ik wilde vooral het jongetje Julius laten zien dat hij nog
steeds belangrijk was, ondanks het feit dat hij weer terug
in St. Pauls en ik weer terug naar Nederland was. Nadat ik
had besloten te gaan had ik binnen drie dagen allerhande
donaties binnen; voetbalschoenen, 14 kilo boeken, twee
vuilniszakken vol met kleding, speelgoed en financiële
donaties. Fantastisch!
St. Pauls
De kennismaking was hartelijk en de meegenomen spullen
werden enthousiast bekeken. Vooral de 14 kilo boeken
maakte een grote indruk. Mijn eerste project was duidelijk:
herinrichting van de bibliotheek,leuk! Tijdens de koffie
werd me verteld dat er op vrijdagavond veertig nieuwe
kinderen waren gearriveerd. Een weeshuis in de buurt
was na meerdere waarschuwingen gesloten, de kinderen
waren ondervoed, verwaarloosd, mishandeld en hadden
bijna allemaal ringworm. Veertig extra kinderen is een
behoorlijke aanslag op St. Pauls, waar normaal gesproken
zo’n 65 kinderen
zitten.
Na de koffie was het
tijd voor de kinderen
en de kadootjes voor
Julius, Bogie en Kyalo,
‘mijn’ jongens van
Bush Camp. Ik had
kleine fotoboekjes
voor ze laten drukken
met foto’s van
zichzelf, van de dingen die we tijdens Bush Camp
hebben gedaan en foto’s die ze zelf gemaakt hebben
tijdens Bush Camp. Een enorm succes! We hebben
gespeeld, schoongemaakt, gepraat, gelachen en genoten.
Tussendoor voor de veertig nieuwe kinderen
kledingpakketten gemaakt en uitgedeeld.
Dagelijks ritueel
Tijdens de weekdagen was ik rond half 7 ’s ochtends
meestal op de binnenplaats met de kinderen. Ze zijn
dan gekleed in hun school uniformen en maken de
binnenplaats schoon. Na het schoonmaken is er ontbijt
(meestal pap) en de morning prayers, waarna ze
naar school gaan (40 uur per week). Overdag ben
ik veel bezig geweest in de bibliotheek, heb ik een
deel van de boekhouding gedaan, tomaten gezaaid,
tomaten-zaailingen gekocht en geplant en naar de
‘farm’ geweest
(het landje dat ze
hebben gekregen
van WoS)
om de planten
in de kassen te verzorgen. Na schooltijd, tussen 4
en 5 uur, was het tijd voor eten, spelen en huiswerk
Op mijn laatste dag kwam Julius naar me toe, pakte
m’n handen en vertelde me dat hij heel erg blij was
dat ik er was, dat hij verdrietig was dat ik weer vertrok,
maar dat hij nu ook geloofde dat ik in oktober
weer terug zou komen. Voor mij een van de mooiste
momenten van de week. Het afscheid ‘s avonds was
overweldigend; 100 kinderen die allemaal ‘bye Ineke,
bye, bye!’ riepen. De tranen zaten hoog, maar ik heb
het droog gehouden. In oktober ga ik terug, hopelijk
met voldoende donaties om de bibliotheek verder uit
te breiden, de kinderen betere schooltassen te kunnen
geven en een start te maken met een veiligere
speelplaats. Met Kerst kan ik dan kijken hoe het is
geworden.
Terug naar St. Pauls
In de ban van Kenia
Health Care Plan
Jayne is bezig met het opzetten van een ‘Health
Care’ plan voor alle kinderen en medewerkers van
het weeshuis. Met dit plan krijgt iedereen toegang tot
medische voorzieningen, exclusief operaties. Zoals
het er nu naar uitziet zullen de totale kosten ongeveer
30 euro per maand bedragen.
Kibera
Op uitnodiging van Freddy Otieno
van Kibera Tours (http://www.kiberatours.com)
heb ik een wandel-tour
gedaan door de Kibera, een van de
grootste sloppenwijken van Afrika.
Waar ik uitzichtloosheid, negativiteit
en depressiviteit had verwacht, vond
ik juist het tegenovergestelde. Mensen
met een positieve kijk op de wereld,
lachende kinderen en prachtige projecten.
Geweldig! Mocht je in Nairobi
zijn en de tijd hebben, deze tour is een
absolute aanrader! Doe wel stevige
schoenen aan en ga niet als het regent.
Rondje Suriname
In en rond Paramaribo zijn verschillende projecten van
Wings of Support. Hanna Paul bezocht er een paar.
Door Hanna Paul
Het Maria Internaat
Het Maria Internaat in Paramaribo is de woonplaats van
ongeveer 40 meisjes. De meisjes komen uit problematische
gezinnen en vinden een veilig onderkomen bij Zuster Celine.
Het internaat heeft in het verleden met geld dat het
heeft gekregen van de Kinderpostzegelactie een buitenhuis
gekocht in Saramacca. Bij het huis is een plantage waar veel
fruitbomen staan en waar ook groenten worden verbouwd.
Op zaterdag gaat Zuster Celine altijd met een aantal meisjes
naar Saramacca om groenten en fruit te oogsten waar zij
dan de hele week van kunnen eten in de stad. Het uitje naar
Saramacca is ook een welkome afwisseling met het leven
in de stad; alle meiden willen altijd heel graag mee. Het huis
heeft een flinke opknapbeurt gehad. Het is geverfd, het dak
is gerepareerd en er zijn allerlei grotere en kleinere reparaties
gedaan. Het is prachtig geworden!
Zuster Dankert Centrum
Als laatste nog een project in Nickerie. Nickerie ligt helemaal
aan de grens met Brits Guyana op drieënhalf uur
afstand met de auto vanaf Paramaribo. De bevolking is
voornamelijk van Hindoestaanse afkomst en leeft grotendeels
van de rijstbouw. In Nickerie staat het Zuster Dankert
Centrum. Dit is een opvangcentrum voor gehandicapte
kinderen. Sommige kinderen komen alleen overdag en
sommige blijven de hele week. Hun wens was om een
“twinbike”aan te schaffen. Een fiets waar een gehandicapt
kind naast de begeleider kan zitten. De fiets is er inmiddels
en officieel overgedragen op 8 maart 2011. Het was een
hele happening. Er is een fietstocht gemaakt door Nickerie.
De tocht begon bij het kantoor van de Stichting WIN, waar
het Zuster Dankert Centrum onder valt. De eindbestemming
was het Zuster Dankert Centrum. Er waren begeleiders op
gewone fietsen, tandemfietsen waar de begeleider en het
kind achter elkaar zitten, de politie op de fiets en natuurlijk
de nieuwe “twinbike” voorop. Tijdens de overhandiging was
de schrijvende pers volop aanwezig en zelf de lokale TV
was gekomen. Het is ontzettend leuk voor de kinderen om
te fietsen en op deze manier naar buiten te gaan. Je ziet
ze echt genieten.
Faya Lobi Kresj
Een ander project waar Wings of Support actief is is de Faya
Lobi Kresj in Paramaribo. Het is een crèche voor kinderen
tot 5 jaar. De kinderen komen daar overdag als hun, meestal
alleenstaande moeder, aan het werk is. Op de crèche wordt
pap en een warme maaltijd gekookt voor de kinderen. Het
fornuis wat zij hadden was erg oud en het duurde dan ook
erg lang voordat de maaltijd klaar was. Dankzij Wings of
Support is er een mooi nieuw fornuis aangeschaft en een
ventilator voor de slaapkamer.
6 woswijs nr. 2 2011 7 woswijs nr. 2 2011 www.wingsofsupport.org

WOS
Klusreis
Kaapstad
In maart reisde een groep Wings of Support
vrijwillgers naar Kaapstad om op verschillende
locaties de handen uit de mouwen te steken.
Vier klussers vertellen daarover.
Dag 1 Hopolang Combined School in Khayelitsha
Door Gerben Verbaan (medewerker Sodexo)
Op de eerste klusdag zijn we met een aantal busjes
richting het township Khayelitsha gereden. Dit grote
township ligt ten oosten van Kaapstad en biedt onderdak
aan meer dan een miljoen (!) mensen volgens de
laatste schatting van de Zuid-Afrikaanse
regering. Eén van de projecten
die Wings of Support steunt
is een project van de stichting Biblionef,
deze stichting bevordert
internationaal het lezen van kinderen.
In de lokale sloppenwijken, de
“townships” worden bibliotheken
neergezet om kinderen met lezen
in contact te brengen. Zo helpt de
stichting Biblionef o.a. de Hopolang
Combined School (750 kinderen) in
Khayelitsha.
De klussers werden na een korte
introductie door de schoolleiding
over vijf klaslokalen verdeeld. De
school had al een hoop spullen
gekocht maar om iedereen in de
groep een taak te geven zijn er
nog een aantal spullen gekocht
in de lokale hardware store. Denk
hierbij aan tape, rollers, bakjes, kwasten en krabbers.
Toen ook dit gekocht was kon iedereen echt aan de
slag en na tijdje begonnen de lokalen in hun nieuwe
kleur echt vorm te krijgen. Allereerst moest er worden
afgeplakt, muren vetvrij gemaakt worden en werden er
kranten op de vloer gelegd tegen het druipen. Tussen
het verven door kwamen er telkens kinderen kijken
die het duidelijk leuk vonden om dit allemaal mee te
maken. Uiteindelijk zijn alle vijf klaslokalen geverfd en
omgetoverd tot een prachtige plek om les te krijgen. Als
dank voor het gedane werk heeft de hele school een
geïmproviseerd muziek -en dansoptreden gegeven.
Een indrukwekkende vertoning waarbij iedereen
zichtbaar genoot.
Dag 2 Aktiviteiten dag in Kirstenbos
Door Marina Pot
Vandaag een dagje naar het strand met de
kinderen, althans dat was de bedoeling maar door
omstandigheden ging dat niet door en werd het een
dagje naar de botanische tuinen van Kirstenbosch.
Achteraf maar beter want toen we bij de crèches
aankwamen werden we nieuwsgierig aangekeken door
allemaal kleine peutertjes van 1 t/m 5 jaar! Ai, dat was
toch wel even slikken want 60 van die kleintjes… hoe
houd je die de hele dag bezig? Latere zorg, dus vol
goede moed iedereen ingeladen iets wat sommige
kleintjes niet echt wisten te waarderen want die barsten
spontaan in tranen uit. Niet zo raar wanneer je bedenkt
dat de meeste van hen misschien nog nooit zo’n grote witte bleekneus van dichtbij
hebben gezien, ineens zit je ernaast en weet je misschien niet eens waar de reis je
naartoe brengt. Gelukkig was met wat grapjes en een leidster in de buurt het leed snel
geleden.Bij aankomst in Kirstenbosch waren de eerste al aardig ontdooit en liepen
lekker te dollen met ons. Het viel me op hoe gedisciplineerd die kleintjes al waren
want er moest eerst toegang betaald worden en koppen geteld. Keurig in een rijtje
zonder te mopperen liepen die kleintjes mee, geweldig om te zien!Wat volgde was
een dag met spelen, eten, wandelen en niet te vergeten lekker snoepen.In de middag
wilde de leidsters graag een rondje door de tuinen maken en gelijk hadden ze want
het was daar erg mooi dus hop alle kindertjes weer in een rij gezet en als eendjes
achter elkaar gingen we op pad. Anderhalf uur lang hebben die korte beentjes door
de tuin gelopen zonder te klagen of zeuren en vol belangstelling voor alles wat ze
onderweg tegen kwamen. Volop zingen , af en toe een plaspauze en ook regelmatig
foto onderwerp van de andere toeristen. Geweldig leuk allemaal.Om half 5 vielen de
eerste toch wel vermoeid in slaap op het gras omdat de bussen even op zich lieten
wachten maar gelukkig konden we ze om half 6 met een tevreden gevoel uitzwaaien.
Het was een lange dag voor de kleintjes dat wel maar ik denk zeker een heel leuke!
Dag 3 Canterbury Educare Centre in township Delft
Door Jeanette Bekkema
Op vrijdag 11 maart vertrokken wij met maar liefst drie volledige bemanningen én
aanhang naar een crèche in Delft.
Moet je je voorstellen hoe dat eruit ziet! Een kleine 50 man/vrouw, die gestoken in
witte t-shirts, uit een aantal busjes rollen vol goede moed en blakend van werklust
om eens even lekker de handen uit
de mouwen te steken!!!
Het was in meerdere opzichten
een prachtige zonnige dag! De buitenkant
van de crèche werd eerst
schoongemaakt en voorzien van
een frisse witte laag verf. Af en toe
afgewisseld met een welhaast KLM
blauwe rand. Er kwamen vogeltjes
en andere dieren op de buitenmuur.
Het dak werd gerepareerd en er
werd enthousiast geverfd aan een
klimrek voor de kids. Dat rek werd
trouwens ook nog vakkundig gerepareerd.
Lokalen binnen werden
onder ARBO technisch vréslijke omstandigheden
(het was zó warm!!)
professioneel opgeknapt. Die tshirts
waren daarna niet meer zo wit
en kon je uitwringen....!
Ondertussen werd er door de leiding
een braai voor alle harde werkers georganiseerd. Niet alle klussers waren daarbij,
want de eerste crew moest die avond alweer naar Amsterdam werken. Aan het werk
met de latexverf nog in de haren....
Maar het was weer een geweldige ervaring! Ontzettend leuk om te doen! Volgend
jaar weer!
Dag 4 Laatste klusdag School of Hope in Bridgetown
Door Desiree de Vroome
Met zo’n 20 klussers reden we richting de school waar tieners en jong volwassenen
proberen de draad van hun leven en hun onderwijs weer op te pakken nadat ze om
wat voor reden ook het spoor bijster raakten.
Nu zijn ze zelf zeer gemotiveerd om hun middelbare school met een diploma af te
ronden. Het percentage dat daarin slaagt is op deze school hoger dan gemiddeld.
De leerlingen zelf hadden al een aantal voorbereidingen getroffen dus we konden zo
aan de slag.
We schilderden alle klaslokalen en die kregen nieuwe deuren met beslag/sloten, er
werd bij één deur zelfs een nieuwe post geplaatst.
De dubbele tussendeuren naar de centrale ruimte werden gerepareerd en opnieuw
afgehangen. De tapijttegels in de lerarenkamer werden in een mooi patroon gelijmd.
Hosting/catering programma trakteerde ons op een heerlijke lunch in de tuin van de
school aan prachtig gedekte tafels. Na de lunch maakten we onze klussen af en om
half 5 reden we moe en voldaan terug naar het hotel en 6 uur later stonden we in pak
in de lobby om naar huis te vliegen.
Het waren mooie dagen en we voelden ons bevoorrecht om de kans te krijgen, zoveel
lieve en leuke kinderen en hun gedreven en gepassioneerde onderwijzers/verzorgers
te ontmoeten.
8 woswijs nr. 2 2011 9 woswijs nr. 2 2011 www.wingsofsupport.org

Ubuntu
Door Jeannette Verburg
Kaapstad
Als ik een WOS bestemming als Kaap
stad krijg, is mijn eerstvolgende actie
een mail naar Kitty Meijburg, goede
vriendin en KLM collega sinds eind
zeventiger jaren (we worden oud Kit). Zij is een
een tijd op school gezeten hebben toen mijn
ouders een wegrestaurant in Ens kochten?
De wereld lijkt dan ineens heel klein aan
de andere kant van diezelfde wereldbol.
van de waardevolle Goodies dames van WOS.
Soms denk ik “wat zou het fijn zijn als alle
9000 collega’s deze actie (mailtje naar WOS)
ondernemen” als zij een WOS bestemming
gaan aanvliegen, maar aan de andere kant
was dan de voorraad niet aan te slepen, toch?
Mijn vraag voor Kitty is altijd: heb je nog iets
voor een project dat ik nog niet bezocht heb
en zo ja kan ik het bezoeken?
Dit keer had ze weer iets heel moois. Een hele
koffer en golfbag vol met o.a. nieuwe HEMA
kinderkleding. Via mail heeft ze me in contact
gebracht met Cobi de Bonte van project
Ubuntu. Zij zou mij ontmoeten in het Crewhotel
en vervolgens meenemen naar het project.
Helemaal leuk natuurlijk!
Aangekomen op Kaapstad kwam de Golfbag
niet op de bagageband. Omdat ik zeker wist via
cockpit dat deze wel geladen was en ik ooit veel
bagageafhandeling ervaring heb opgedaan
bij SPL/LL als Arrival Agent, geef ik niet op en
probeer de juiste persoon voor “mijn”karretje
te spannen om de golfbag boven water (lees
op de bagageband) te krijgen.
Dat is gelukt, maar ik wil wel de crew heel graag
bedanken dat ze het geduld hebben gehad
daar op te wachten na zo’n lange vlucht.
Natuurlijk zien collega’s de extra koffer en golfbag
en altijd is er wel iemand die dan zegt…
oh had ik dat geweten…had ik ook spullen
meegenomen. Ben altijd blij met deze reacties,
want ik weet zeker dat ze er een volgende keer
aan zullen denken.
Twee van de crewleden waren zeer geïnteresseerd
en wilden graag mee naar het project.
Geen probleem, als je het tenminste niet
erg vindt om 2 uur op een autoband te zitten
achterin de pickupVan.
Coby de Bonte, een van de projectcoördinatoren
heeft huis en haard verlaten om
voor dit fantastische doel te werken. Ik heb
daar enorm veel bewondering voor. Al pratende
tijdens de rit kwam ik erachter dat zij
uit Bant komt en in Emmeloord op school
heeft gezeten en laat ik daar nu toevallig ook
Ubuntu is een kleinschalig opgezet project, midden
in een van de armste townships ”Barcelona”.
Het motto van het project is ‘empowering families’.
Zij proberen gezinnen te helpen met het
opvoeden van hun kinderen. Zij gaan op huisbezoek,
en hebben veel activiteiten voor de
kinderen ontplooid.
Zo is er een ontbijtclub, voor kinderen die
zonder ontbijt naar school moeten, een kindersupport
groep, een drama club, die onlangs
zijn eerste toneelstuk heeft geschreven, een
gospelchoir, een voetbalclub en een teenager
club. Naast deze activiteiten zijn er ook af en
toe bijeenkomsten met ouders en geïnteresseerden
uit de township.
Met behulp van een aantal medewerkers
werden de spullen uitgestald op grote tafels.
Buiten stond een grote rij kinderen keurig in een
rij in de zengende hitte geduldig te wachten.
Steeds mochten er een paar naar binnen en
kregen dan een nieuw kledingstuk of paar
schoenen aangemeten. Wat een fantastische
energie om die kinderen zo blij te zien.
Ze kregen ook een spekkie en een ballon.
Ik voel me daar net Koningin Beatrix op
staatsbezoek. Vol respect, ontzag, bewondering
en dankbaarheid word ik daar ontvangen.
Elke keer als ik een project bezoek valt me op
dat de energie van deze kinderen, die tot de
armsten op deze wereldbol behoren, zo vrolijk is.
Zij stralen blijdschap uit en hebben daar geen Wii,
nintendo of Iphone voor nodig. Ik heb met een
groepje een opgeblazen ballon hoog gehouden.
Wat een plezier en spektakel. Ik kan daar onwijs
van genieten.
Wil je dat gevoel ook ervaren….neem dan spullen
mee naar een project en laat je verrassen!
Caroline en Angela dank dat jullie zijn meegegaan
en zoveel fantastische foto’s hebben gemaakt.
Leuk ook dat we met z’n drieën die potten pindakaas
gekocht hebben voor de broodnodige
eiwitten. Fantastisch ook van HEMA dat ze die
mooie kleding hebben gespon-sord.En petje
af voor de mensen van WOS die dit feestje
mogelijk maken.
Een kind vertelt...
Door Robin de Geus
Voor deze WoS Wijs blijven we nog even hangen in Adawso, een stadje dat
zo’n 2½uur rijden buiten Accra ligt. Hier ondersteunt WoS, samen met de
Nederlandse organistaie Biblionef, een onderwijs instelling dat geleid wordt
door Emmanuel Nkrumah.
Dit keer babbel ik even met Jennifer Selom Doga. Een onwijs symapthieke
jongedame van 18 die in eerste instantie een beetje verlegen overkomt. Toch
weet ik haar zo ver te krijgen om een beetje meer over zichzelf te vertellen.
Jennifer vertelt dat ze van lezen houdt en daarom graag naar het “Literacy
Centre” komt. Daar kan ze meer lezen en dus ook meer leren. Het liefst stort
ze zich op novellen en litteratuur. Zo denkt ze een beter idee te krijgen over
hoe de rest van de wereld eruit ziet. Haar favoriete vak op school is Engels.
Bij dat vak kan ze natuurlijk ook veel meer lezen…. En leren.
Verder vertelt ze dat onderwijs belangrijk is voor de ontwikkeling van een
land, dus ook voor Ghana. Ze hoopt daarom dat velen een goed voorbeeld
aan haar nemen en in de boeken duiken. Dat is veel belangrijker dan bijvoorbeeld
spelen op straat.
Tevens vertelt ze dat ze later soldaat wil worden. Met een ietwat bescheiden
lach voegt ze daar aan toe dat ze trots is op haar Ghana en dat ze graag
opkomt en wil vechten voor haar land.
10 woswijs nr. 2 2011 Big hug for you all!!!
11 woswijs nr. 2 2011 www.wingsofsupport.org

Door Marcel Sol
P&A-ers op klusreis
Eind november zijn twee groepen medewerkers van Planning & Assignment Inflight Services naar Nairobi geweest om
daar, aan de rand van de sloppenwijk Kibera, St Michaels School te helpen opknappen. Een indrukwekkende ervaring!
Maar laten we eerst even bij het begin beginnen…
Begin 2010 hadden twee mensen van deze afdeling, laten
we ze Myrthe en Auke noemen (vooral omdat ze zo ook
heten), een geweldig idee: we gaan in het kader van Wings
Of Support een klusreis maken. Op dat moment beseften
ze zich nog niet half waar zij zich in gestort hadden. Al snel werden
de eerste mensen benaderd om mee te gaan, werd met WoS over
een geschikt project nagedacht, en werd er binnen de afdeling
naar sponsoring gezocht.
In de maanden die er op volgden werden de contouren steeds
meer zichtbaar: 14 man/vrouw meldden zich die net zo enthousiast
waren en graag mee wilden, en ook werd de bestemming
gevonden: een school ergens in Kenia, of was het toch een
weeshuis, of…
Ja, en toen stonden we
daar ineens met z’n allen
ergens in een kantoor in
gebouw 107: de briefing inclusief
een filmpje over een
school (dus toch!) in een
sloppenwijk in Nairobi. De
gedachte die het eerst in me
op kwam was: HELP!!!! Dit
was niet een project waar
ik in mooie schoenen even
“iets goeds” ging doen. Dit
was een sloppenwijk!! En
dit was een school gebouwd
op een open riool waar men
één keer per dag eten had,
waar het ongelofelijk stonk,
waar ik vooral mijn iPod niet
mee moest nemen want dat
werd ie waarschijnlijk gejat. En ik zou daar heen gaan! Maar
tegelijkertijd besefte ik me wel dat dit super bijzonder is, dat ik de
keus heb om daar heen te gaan of om dat niet te doen, maar dat
die kinderen daar die keus niet hebben. Dus geweldig, we gaan
naar een school toe!!! Heel veel uitroeptekens, maar die voelde
ik ook allemaal….
In de weken die daar op volgde viel er nog veel te regelen: we
moesten materialen hebben, en die zijn niet gratis, dus moesten
we geld regelen het liefst zo veel mogelijk. Koekjes verkopen in
het BMC leek ons een leuk plan maar zou vast niet heel veel
opleveren, maar een loterij met als hoofdprijs een echte KLM
fiets is natuurlijk een ander verhaal. Inflight zelf deed ook nog een
flinke duit in het zakje, zodat we toch nog ruim € 9000,- bijeen
wisten te harken.
Ondertussen ook nog een blog gemaakt (www.pandaklusreis.nl,
neem vooral een kijkje), T-shirts laten maken, overalls en petjes
geregeld, twee teams samengesteld, en een dagprogramma gemaakt.
Hierna kon niets ons meer tegenhouden: look out Kibera,
here we come….
Eenmaal aangekomen was “shock” een wel heel milde vorm om
te beschrijven wat we aantroffen. We wisten dat het vies was, dat
het stonk, en dat het er slecht aan toe was. Maar dat het zo erg
zou zijn dat had niemand verwacht! De school lag verscholen
onder een dikke laag aangekoekt vuil. Niet echt een inspirerende
plek voor kinderen om les in te krijgen. De wc’s (als je dat zo mag
noemen) waren te vies om aan te pakken. En gek genoeg was
dat nu net datgene wat we als eerste gingen doen: ze moesten
omver om plaats te maken voor een nieuw wc gebouw. Je zou
denken dat de restanten zouden worden afgevoerd als zwaar
chemisch afval om vernietigd te worden. Maar nee, dit is Kibera
waar aan alles een gebrek is. Vieze toiletgolfplaten zijn daar in
de oog van velen een geweldige kans is om het lekkende dak te
repareren. Kortom, alles werd opgeslagen in een ongebruikt lokaal.
En zo sta je dan binnen een half uur na aankomst met je neus
nog geen 30 cm afstand van gaten in de grond waar duizenden
maden je massaal aan staan te kijken. En gek genoeg, went het
verbazend snel, en kijk je even later zonder al te veel walging
gezellig terug naar die maden.
Op dezelfde wijze hebben we niet alleen de wc’s aangepakt,
maar hebben we in twee
weken een extreme makeover
gedaan van de school.
Om maar wat op te noemen:
er zijn liters verf uitgestreken
over de muren (lees: golfplaten),
we hebben de schoolborden
van een vaal grijze
kleur weer gitzwart gemaakt,
er is een nieuwe trap gekomen,
nieuwe dakbedekking,
het schoolplein is van een
nieuwe vloer voorzien die
niet uit viezigheid bestond,
er is stromend water gekomen,
er is verlichting aangelegd,
en ja ook de WC’s zijn
helemaal opnieuw opgebouwd.
Daarnaast hebben
we alle leerlingen voorzien
van schriften, pennen, knuffels, en vooral van een grote smile
op hun hoofd.
Als je dat ziet dan schaam je je diep over hoe ontevreden wij hier
kunnen zijn als we niet direct alles hebben wat ons hartje begeert.
Daar zie je kinderen juichen omdat ze een potlood hebben! Wat
een manier om alles hier eens goed in perspectief te zien.
Na afloop van deze reis is niemand er onberoerd door gebleven.
Dit is een ervaring voor ons leven. Zou dat het ook zijn voor de
kinderen in Kibera? Welnee, daar is hun leven veel te hard voor.
Maar wat we wel hopen is dat dit ook voor hen even een sprankje
vreugde en geluk, en daardoor een sprankje hoop was.
Wat ons rest na deze reis is een heel diepe respect voor de headmaster
van deze school, William. Een man die dit in z’n eentje
heeft opgezet, en daar werkelijk een wonder aan het verrichten is.
Een respect dat ook geldt voor zijn leraren. Ook zij kiezen elke dag
weer in deze omstandigheden te werken, en ook zij geven deze
kinderen zo veel meer dan alleen les. En ten slotte een respect
voor deze kinderen die in hun omstandigheden toch maar elke
dag naar school gaan, daar met een grote discipline werken, en
waarvan er elk jaar weer toch een paar hierdoor Kibera kunnen
ontvluchten.
Bedankt aan iedereen die dit mogelijk gemaakt heeft, WoS, KLM,
Help A Child Africa, Myrthe en Auke, en al die anderen. Ik zal
dit niet snel vergeten, en hoop er ooit weer eens terug te komen
om te kijken hoe het met George en al die andere kinderen is.
12 woswijs nr. 2 2011 13 woswijs nr. 2 2011 www.wingsofsupport.org

Door Isabel van der Sande
Tijdens mijn acht daagse Manilla reis werden
mijn voorgenomen plannen (gelukkig) radicaal
omgegooid. Ik vloog namelijk samen met Astrid
Vink en Lex de Vries, doorgewinterde WoSers
die in een vier daagse reis, drie(!), mogelijk
nieuwe projecten gaan bezoeken. Natuurlijk
ga ik mee. Bij aankomst in het hotel meteen
douchen en spullen pakken en een half uur
later stonden we buiten. Zij hadden samen
acht! koffers bij zich, op de stoep voor het hotel
hebben we die uitgepakt en in zakken gestopt,
er kwam van alles uit; van knuffels en kleding
tot potten/pannen en een ventilator. Het leek
net of we op de vrijmarkt stonden met Koninginnedag.
Toen het busje kwam hebben we
alles achterin geladen. Samen met Julliette,
een Nederlandse die hier al vier jaar
woont en charity werk doet, zijn we op
pad gegaan. Een meid met ontzettend
veel kennis van zaken, die multifunctioneel
is en erg gedreven om allerlei
projecten aan te pakken. We zijn eerst
even wat gaan eten en toen begon de
twee uur lange autorit richting het noorden.
Het eerst project wat we bezochten was House
of Bethlehem. Hier was een kindertehuis en
een school voor wezen en kinderen die om
verschillende redenen niet meer thuis konden
wonen. De eerste kinderen die we zagen waren
0- tot 2 jarigen, er was ook een kindje met
een half gehemelte (een spleet in de bovenlip
met een stuk van de bovenkaak missend) Het
kindje was 1 jaar, maar zag er veel kleiner uit.
Tijdens de rondleiding waarbij we oa zagen dat
de kinderen in een slaapzaal sliepen met maar
13 bedden (terwijl er 23 kinderen sliepen),
zagen we waar het complex uit bestond: o.a.
schoollokalen, slaapzalen, een kapel, een
computerzaal en een bibliotheek. Kinderen
Drie WoS
projecten
in Manilla
waren buiten een balspel aan het doen en wilden maar al te graag op de foto.
Het volgende adres was St. Martin, een kindertehuis waar we zouden eten en slapen. De ligging
was geweldig, midden in de natuur, omgeven door rijstvelden. In het donker kwamen er
allerlei kinderen op ons af, die onze hand pakten en deze naar hun voorhoofd brachten. De
kinderen hebben in toerbeurten corvee, waarbij ze het eten rondbrengen en in de keuken helpen.
Aangezien Astrid en ik op instorten stonden, werden we naar onze slaapgelegenheid gebracht,
een stenen huisje met een rieten dak. ‘s Ochtends om 6 uur gewekt door de gong, de kinderen
hadden al om 5.15 gegeten en toen begon voor hen de dagelijkse kerkdienst.
We kregen een openlucht optreden van een aantal kinderen die verschillende liedjes speelden
op de viool, gitaar en een kleine lokale gitaar. Doordat deze kinderen muziekinstrumenten leren
te bespelen, is de kans op betaald werk later weer een stukje groter. Daarna kregen we een
rondleiding over het complex, er is veel aandacht besteed aan de styling
van de gebouwen, veel kleur en overal hangen uitvergrote foto’s van de
kinderen. Een belangrijk gegeven is ook de zelfvoorzienendheid van
de instelling. Zo is er een groentetuin en onder elk complex, wat op
palen staat, is er een kweekvijver voor vissen. Er wonen 87 kinderen
die allemaal gevoed moeten worden en wat een grote kostenpot is
voor St. Martin. Ondertussen waren Robert (een Filipino) en Joanna
gekomen, zij kwamen ons ophalen om naar het volgende project te gaan, genaamd Damascus.
Ik vond het erg indrukwekkend om
deze projecten te bezoeken en was
heel dankbaar dat ik mee mocht
om dit te ervaren.
Dat was een instelling waar een aantal jongens woonden, die uit kindertehuizen kwamen en
in aanraking waren geweest met verschillende verslavingen waaronder lijmsnuiven en/of verfsnuiven.
Dit was hun laatst kans om iets van hun toekomst te maken. Ook was er een peuter/
kleuterschool voor kinderen uit de buurt. Deze kinderen krijgen elke dag een warme maaltijd
op het complex. Velen van deze kinderen waren ondervoed voordat dit was opgestart. Tevens
is er een ander project gestart waarbij de lokale vrouwen snoepjes en papaya pickels maken,
zij verkopen dit en zo wordt er een extra centje bijverdiend in deze gezinnen. De oprichter van
dit project, Robert, is vroeger zelf verslaafd geweest en vertelde ons openhartig zijn verhaal.
Na daar geluncht te hebben heeft hij ons weer bij het hotel afgezet.
Ik vond het erg indrukwekkend om deze projecten te bezoeken en was heel dankbaar dat ik mee
mocht om dit te ervaren. Ook vond ik het interessant om te zien en te horen hoe een WoS-er
te werk gaat. Kortom een aanrader voor iedere (toekomstige) donateur om eens van dichtbij te
zien en mee te maken!
SJ Company
SJ Foundation is een stichting die zich in zet in arme landen om kansarme mensen op te
leiden zodat ze zichzelf in levensonderhoud kunnen voorz- ien en hiermee hun
leefomstandigheid kunnen verbeteren. Onze leerlingen leren producten
te maken onder het label “SJ Company”. Dit alles onder eerlijke kansen,
eerlijke tarieven en eerlijke voorwaarden voor alle be- trokkenen.
De gemaakte winst wordt gebruikt voor het opstarten van n i e u w e
projecten. Wij geloven niet in het simpelweg “neerzetten van een zak met
geld” maar zetten ons actief in om een duurzame bijdrage te leveren aan de verbetering
van de levensomstandigheden en ontwikke lingsmogelijkheden
op de lange termijn.
van kansarmen
SJ Foundation brengt onder het eigen label “SJ Company” kwalitatief hoog- waardige riemen.
Functionaiteit staat voorop. Mooi leer en ruige natuurlijke materialen vormen de
handgemaakt.
basis. De riemen zijn
Het onderscheidende assortiment biedt ‘must haves’ voor iedereen, die mooi en eerlijk voor de dag wil komen.
Wij hebben een eigen atelier in de sloppenwijk “Klong Toey” van Bangkok. Hier worden kansarmen door onze
eigen mensen opgeleid in Engelse les, computer les en het produceren van mooie, handgemaakte producten.
Behalve het gebruik van eerlijke materialen voor de riemen, wordt ook de verpakking door de lokale arbeidsmarkt
voorzien. Het kistje wordt gemaakt van oud pallet hout, geproduceerd door een lokale timmerman tegen
een eerlijke prijs.
Samenwerking met andere stichtingen.
Wij werken samen met de Nederlandse stichting Wings of Support en de lokale Thaise stichtingen Duang
Prateep Foundation en Sikkha Asia Foundation.
De Nederlandse stichting Wings of Support is een organisatie opgericht door vrijwilligers van vliegend personeel
van KLM en Martinair.
Sander Jongerius
Bahay Aurora
kids apetrots
Beste redactie,
De Woswijs staat altijd bol van wetenswaardige artikelen en foto’s van de projecten
en/of kinderen.
Ik heb van de laatste editie een stapeltje meegenomen naar Bahay Aurora.
Ik wil toch even aan jullie kenbaar maken dat de kinderen van het kindertehuis apetrots
zijn om in het WoS magazine te staan.
Heel kort heb ik even uitgelegd waar het magazine over gaat en wat er in staat. Jullie
hebben heel veel kinderen erg blij gemaakt.
De wat oudere kinderen bekeken ook geintereseerd de andere artikelen en vroegen
mij wat ze inhielden… geweldig!
Medewerkers Wings of Support:
Caroline Alders, Carla Bakker-van Geene, Bas van Bergeijk, Esther Böhre, Martha Bosma, Eva Bosnjakovic, Roy Boverhof, Carla
Broere, Angela van de Burgt, Sjef Dirckx, Inske den Dulk, Joost den Dulk, Marius den Dulk, Auke van Elten, Dennis van Es,
Marthe Fransman, Carmen Frederiks, Sara Gasseling, Robin de Geus, Pauline Gombault-Pareau Dumont, Hessel
Gorter, Jan-Willem Goudriaan, Yvonne de Graaf, Eugene van Halder, Marleen Hartkamp, Michiel van den Hoven,
Marije Jelly, Carien Jipping, Erik Julian Labrana, Hans Katoen, Jeroen van Kempen, Jose Keunen, Mirjam Kneppers,
Maartje Kool, Karin van Krimpen, Marianne de Kruif, Carmen Kruithof, Anita Kuiper, Sharon Kustarjo, Menno de Kuyer,
Liesbeth de Leth, Caroline Liem, Petros Linaras, Martin Lont, Gerben Los, Hella Matroos, Hubert Maynard, Kitty
Meijburg, Mireille Meijers, Pamela van der Meulen, Marlene Montagne, Jolanda Nieuwenhuizen, Linsey Nijdeken,
Anne Olimulder, Patrick van Oudgaarden, Nathali Pas, Hanna Paul, Astrid Pauwels, Wouter Pleijsier, Marina Pot-van
Slogteren, Ernst Rensink, Erika Robertson, Ad Röling, Paul Rommerts, Lucia van Rooijen, Robin Ruijter, Paul Santman,
Marianne Snelleman, Maaike Steijger, Elisabeth Tiesinga, Danette Toet, Vincent van Valkenburg, Lucille Traas-van Vianen, Bart
van de Ven, Cindy Vet, Astrid Vink, Lex de Vries, Desiree Vroomen, Henk Vugteveen, Ron van Wagtendonk, Richard Waning, Maria
Weekers, Yvonne Welzen, Eunice Zandvliet, Friso Zomer
14 woswijs nr. 2 2011 15 woswijs nr. 2 2011 www.wingsofsupport.org
Lex de Vries

16 woswijs nr. 2 2011