Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
<strong>juni</strong> <strong>2011</strong><br />
Tevreden als donateur maar<br />
ontvang je liever geen<br />
Woswijs? Stuur een mail naar<br />
donatie@wings<strong>of</strong>support.org<br />
met je gegevens en als onderwerp<br />
‘Afmelden Woswijs’ en wij<br />
zorgen ervoor!
Voorwoord<br />
Er is al een tijd een trend gaande bij goede doelen stichtingen<br />
dat donateurs meer betrokken willen zijn bij de uitvoeringen van<br />
de projecten.Alleen geld geven is niet voldoende, ze willen zelf<br />
ook hun steentje bijdragen.Bij <strong>Wings</strong> <strong>of</strong> <strong>Support</strong> is dat ook al<br />
een groot aantal jaren aan de gang.<br />
In deze WosWijs zijn daar een paar mooie voorbeelden over<br />
te lezen.<br />
Bushcamp is daarvan het oudste voorbeeld, men doneert niet<br />
Menno de Kuyer alleen haar contributie, maar gaat ook daadwerkelijk mee om de<br />
kinderen te helpen op de camping.Ineke Nordt komt daar in aanraking<br />
met de kinderen van St. Pauls, een weeshuis uit de sloppenwijken van Nairobi.<br />
Ze besluit om een week in haar eentje mee te gaan helpen in het tehuis en zet onder<br />
andere een bibliotheek op.<br />
De afdeling Planning & Assignment Inflight Services vertrekt met een heel team<br />
medewerkers naar St. Michaels School in Kibera om daar te helpen opknappen.<br />
Zelfs de smerigste klusjes gaat ze niet uit de weg, zoals het opbouwen van de toiletten.<br />
Donateur en KLM purser Danny Eijkelboom pakt het nog groter aan.<br />
Hij richt zijn eigen stichting op, organiseert een loterij om de bouw van een weeshuis<br />
in Kenia te financieren en haalt daarmee € 90.000 mee op.<br />
Dat het ook kleiner kan, bewijst de afdeling Goodies.<br />
Bijna iedere dag vertrekken er wel een paar bemanningsleden met een extra k<strong>of</strong>fer vol<br />
met spullen richting onze projecten.En toch kunnen ze altijd nog wel wat meer hulp<br />
gebruiken om de overvolle opslagruimte leeg te maken.<br />
Dus wil je zelf ook iets meer doen, meldt de je dan aan bij de afdeling Goodies.<br />
Van de voorzitter<br />
Terwijl ik dit schrijf is het de eerste dag van <strong>juni</strong>. Als ik naar<br />
buiten kijk lijkt het wel zomer, terwijl ik gisteren toch echt<br />
nog buiten in de regen liep. Die regenachtige dagen weten<br />
wij goed te vullen, want net zoals ieder jaar zijn wij ook nu<br />
weer druk bezig met de financiële afwikkeling van boekjaar<br />
2010. Voorzichtig durf ik wel te zeggen dat wij dat jaar positief<br />
hebben afgesloten. Aangezien wij geen extra reserves willen<br />
opbouwen zal het overschot dit jaar weer door de project-<br />
Ernst Rensink commissie worden uitgegeven. Een deel daarvan is zelfs al<br />
in dit kwartaal gespendeerd. Binnenkort treft u in ieder geval<br />
ons jaaroverzicht in uw postvak <strong>of</strong> brievenbus aan. Het geeft u een mooi overzicht<br />
wat er in 2010 met uw geld is gebeurd. Natuurlijk is er ook altijd de mogelijkheid om<br />
het volledige jaarverslag onder ogen te krijgen. Zodra deze is goedgekeurd door onze<br />
accountant zal deze op onze website verschijnen.<br />
Een speciaal woord van dank richting die accountant, Alfa Accountants uit Nijkerk,<br />
en dan in het bijzonder Ab van Norel en Adriaan Goudswaard die ons al vele jaren<br />
ter zijde staan met de afwikkeling van de jaarrekening en algemene adviezen op<br />
financieel gebied.<br />
Op 21 mei mocht Petros Linaras, secretaris van onze stichting, een cheque in ontvangst<br />
nemen van € 35.650 euro tijdens het International Fundraising Gala Dinner van Rotary<br />
Club Den Haag. Een enorm bedrag, één van de hoogste in de historie van <strong>Wings</strong> <strong>of</strong><br />
<strong>Support</strong>, en vanzelfsprekend zijn we de Rotary Club Den Haag hier enorm dankbaar<br />
voor. Deze opbrengst zal worden gebruikt voor onderwijsmateriaal voor de kinderen<br />
van Action For Children in Conflict in Thika (Kenya).<br />
Ik wens u een zonnige zomer toe.<br />
Veel leesplezier!<br />
WosWijs, nummer 2, <strong>2011</strong><br />
Woswijs is een uitgave van de<br />
Stichting <strong>Wings</strong> <strong>of</strong> <strong>Support</strong><br />
en verschijnt vier keer per jaar<br />
Volgend nummer: september <strong>2011</strong><br />
Inzenden kopij vóór 1 augustus<br />
Oplage: 3.100<br />
Druk: Sodexo Altys Document Center<br />
i.o.v. SPL/LE<br />
<strong>Wings</strong> <strong>of</strong> <strong>Support</strong> op Facebook:<br />
www.facebook.com/wings<strong>of</strong>support<br />
Redactie:<br />
WoS SPL/NK, Postbus 7700,<br />
1117 ZL Schiphol<br />
redactie@wings<strong>of</strong>support.org<br />
www.wings<strong>of</strong>support.org<br />
Menno de Kuyer, ho<strong>of</strong>dredacteur<br />
Anne Olimulder, coredacteur<br />
Vormgeving: Hella Matroos<br />
Foto voorkant: Robin de Geus<br />
Bestuur:<br />
Ernst Rensink- voorzitter<br />
Petros Linaras - secretaris<br />
Sharon Kustarjo - penningmeester<br />
Paul Rommerts - BL projecten<br />
Marleen Hartkamp - BL communicatie<br />
Marius den Dulk - erevoorzitter<br />
Rekeningnummer:<br />
8127072 te Leiden<br />
Sponsors <strong>Wings</strong> <strong>of</strong> <strong>Support</strong>:<br />
Alfa Register Accountants, Aviation<br />
Photography & Video Waning, Bloom,<br />
Carfix, Club ICA, Combimex B.V., Crew<br />
Lounge Events, Cvision B.V., Dam tot Dam<br />
-loop / KLM runner, De Golfmannen.nl, Dorint<br />
Hotel Amsterdam Airport, Exact online BV,<br />
Fox Productions, Friedberg & Partners<br />
Advocaten, Geurts & Partners Notarissen,<br />
Het PR Bureau, Icco, KLM Engineering &<br />
Maintenance, KLM Flight Operations, KLM<br />
Health Services, KLM Inflight Services, KLM<br />
Kenya, Ladies’ Circle Noordwijk-Oegstgeest,<br />
Lions club Blaricum Laren, Marfo B.V.,<br />
Martinair Holland NV, Possitive Passion<br />
(POPA), Renaissance IT, Rodin<br />
Filmproductions, Ronde Tafel 123 Den Haag,<br />
Ronde Tafel Oegstgeest, Rotary Leimuiden/<br />
Jacobswoude, Rotaryclub Amstelveen<br />
Nieuwer Amstel, Salesforce.com, Schiphol<br />
Airline Operators Committee, Sodexo Food<br />
and Management Services, Stewardessenkwartet,<br />
Stichting Change in the Air (CITA),<br />
Stichting Wilde Ganzen, Vlieg Hypotheken<br />
Bouw nieuwe weeshuis<br />
in volle gang<br />
Ruim een jaar geleden organiseerde KLM-purser<br />
Danny Eijkelboom de Jambo-Loterij, om de<br />
bouw van een nieuw weeshuis in Nyamira,<br />
Kenia te financieren.<br />
Door Danny Eijkelboom<br />
De verkiezingsrellen in Kenia eind 2007 resulteerden<br />
in veel nieuwe weeskinderen.<br />
Ontheemde en getraumatiseerde kinderen<br />
werden door Ria Fennema opgevangen in een<br />
noodgebouw. Zij had al twee weeshuizen in Kenia en<br />
bedacht zich geen moment. De noodopvang is echter<br />
niet geschikt én veel te klein. Sinds die rellen leven<br />
tientallen weeskinderen nog op straat.<br />
Nieuwbouw<br />
De loterij heeft ruim 90.000 euro én veel PR opgeleverd,<br />
wat leidde tot aanvullende acties en donaties<br />
van particulieren en bedrijven. Zo kwam er<br />
Vruchten plukken van de Jambo Loterij<br />
voldoende geld binnen om een compleet nieuw<br />
weeshuis te bouwen. En die nieuwbouw vordert nu<br />
gestaag. De muren staan er inmiddels en het dak<br />
gaat er binnenkort ook op. Naar verwachting zullen de<br />
weeskinderen in Nyamira in oktober van dit jaar hun<br />
intrek nemen in hun nieuwe huis: de 36 kinderen uit de<br />
noodopvang, maar ook de straatkinderen krijgen dan<br />
weer ‘n toekomst met een plekje in het splinternieuwe<br />
Blessed Generation weeshuis.<br />
Voor de weeskinderen zoekt het weeshuis overigens<br />
nog kindsponsors. Voor 35 euro per maand (meestal<br />
fiscaal aftrekbaar!) krijgt de sponsor dan regelmatig<br />
tekeningen, een briefje en schoolrapporten van ‘zijn’<br />
kind. Deze organisatie kent geen kantoorgebouw <strong>of</strong><br />
dure managers, dus het gehele bedrag komt ten goede<br />
aan de kinderen!<br />
Kijk voor meer informatie en de laatste foto’s en<br />
filmpjes van de nieuwbouw op:www. jambo-loterij.nl.<br />
Voor meer info over BlessedGeneration, zie: www.<br />
BlessedGeneration.nl<br />
2 woswijs nr. 2 <strong>2011</strong> 3 woswijs nr. 2 <strong>2011</strong> www.wings<strong>of</strong>support.org
K<strong>of</strong>fers vol sokken<br />
Begin februari bezocht ik, tezamen met Ingeborg Smeding, St. Michael’s Holy Unit Academy in Nairobi. We<br />
brachten extra k<strong>of</strong>fers gevuld met onder andere sokken die gebruikt zijn tijdens Flight Safety recurrent en veel<br />
kleding, ook van andere crewleden. Ik had het artikel over Kevin dat in Woswijs 3 van 2010 stond meegenomen<br />
en heb dat aan Kevin gegeven. Hij was er heel erg trots op!<br />
We kregen een rondleiding door het schoolgebouw en waren geschokt over de slechte accommodatie, zo erg hadden<br />
we het nog nooit gezien. Bovendien was sinds een maand de voedselleverantie door een wereldvoedselorganisatie<br />
stopgezet en hadden veel kinderen al dagen geen eten meer gekregen. Maar toch: lachende en blije kinderen, die<br />
het leuk vonden, dat wij een kijkje kwamen nemen.<br />
Beste lezers: het is zo eenvoudig om een paar extra k<strong>of</strong>fers mee te nemen met kleding et cetera.<br />
De k<strong>of</strong>fers worden voor je ingepakt en klaargezet - als je dat wilt - dus veel werk heb je er niet aan.<br />
Je kunt de inhoud vaak bij het crewhotel achterlaten <strong>of</strong> als je dat fijn vindt, kun je de inhoud zelf wegbrengen. Doen dus!<br />
Ria Verhoekx-Meeuwsen.<br />
UPCO<br />
schoenenzakken<br />
4 woswijs nr. 2 <strong>2011</strong> 5 woswijs nr. 2 <strong>2011</strong> www.wings<strong>of</strong>support.org<br />
Beste collega’s<br />
Misschien bezochten jullie onze <strong>Wings</strong> <strong>of</strong> <strong>Support</strong><br />
stand op het BMC afgelopen 17 mrt.<br />
Om het UPCO (Urban Poor Child Organisation)-<br />
project te Ghana te steunen verkochten<br />
we onder meer schoenenzakken in leuke afrikaanse prints.<br />
Deze worden ter plaatse gemaakt, vervoerd door vrijwilligers<br />
en de opbrengst gaat rechtstreeks naar Ghana.<br />
Aangezien WoS dit project nu nog steunt, maar UPCO in de<br />
toekomst op “self- supporting” basis verder wil, bedachten we<br />
samen om hun producten te verkopen binnen onze Blauwe<br />
Club. Dit staat nog in kinderschoenen maar we willen dit uitbouwen<br />
naar de toekomst toe. 17 maart was een try-out en<br />
aangezien het succes, willen we dit in de toekomst herhalen.<br />
Wie ondertussen interesse heeft in het aankopen van<br />
schoenenzakken à €4 per stuk en 3 voor €11, kan mailen<br />
naar mirjam.nafri@KLM4U.com.<br />
Dank aan iedereen die ons steunde en al diegenen die dit<br />
mede mogelijk maakten, vrijwilligers en de KLM!!<br />
Wie WoS verder wil helpen en k<strong>of</strong>fers met “goodies” wil<br />
meenemen op de route (bijna alle bestemmingen hebben<br />
WoS-projecten) gelieve contact op te nemen met<br />
Kitty.Meijburg@klm.com. Dit is een kleine moeite: na contact<br />
met Kitty staat een KLM k<strong>of</strong>fer/golfbag gepakt met “goodies”<br />
klaar in het WoS hok op het BMC. Kitty zorgt ervoor dat de<br />
spullen opgehaald worden op luchthaven <strong>of</strong> in hotel (via<br />
concierge).<br />
Alvast hartelijk dank,<br />
Aria den Hartog, Kitty Meijburg & Mirjam Nafri en in naam<br />
van UPCO,<br />
http://upcoghana.org/upco_activities/survivors_NL.html
Ineke Nordt werd tijdens haar eerste Bushcamp<br />
zo gegrepen door de kinderen van St Pauls die ze<br />
begeleidde, dat ze begin dit jaar terugging naar<br />
Kenia om te helpen in het weeshuis.<br />
Door Ineke Nordt<br />
Ik wilde vooral het jongetje Julius laten zien dat hij nog<br />
steeds belangrijk was, ondanks het feit dat hij weer terug<br />
in St. Pauls en ik weer terug naar Nederland was. Nadat ik<br />
had besloten te gaan had ik binnen drie dagen allerhande<br />
donaties binnen; voetbalschoenen, 14 kilo boeken, twee<br />
vuilniszakken vol met kleding, speelgoed en financiële<br />
donaties. Fantastisch!<br />
St. Pauls<br />
De kennismaking was hartelijk en de meegenomen spullen<br />
werden enthousiast bekeken. Vooral de 14 kilo boeken<br />
maakte een grote indruk. Mijn eerste project was duidelijk:<br />
herinrichting van de bibliotheek,leuk! Tijdens de k<strong>of</strong>fie<br />
werd me verteld dat er op vrijdagavond veertig nieuwe<br />
kinderen waren gearriveerd. Een weeshuis in de buurt<br />
was na meerdere waarschuwingen gesloten, de kinderen<br />
waren ondervoed, verwaarloosd, mishandeld en hadden<br />
bijna allemaal ringworm. Veertig extra kinderen is een<br />
behoorlijke aanslag op St. Pauls, waar normaal gesproken<br />
zo’n 65 kinderen<br />
zitten.<br />
Na de k<strong>of</strong>fie was het<br />
tijd voor de kinderen<br />
en de kadootjes voor<br />
Julius, Bogie en Kyalo,<br />
‘mijn’ jongens van<br />
Bush Camp. Ik had<br />
kleine fotoboekjes<br />
voor ze laten drukken<br />
met foto’s van<br />
zichzelf, van de dingen die we tijdens Bush Camp<br />
hebben gedaan en foto’s die ze zelf gemaakt hebben<br />
tijdens Bush Camp. Een enorm succes! We hebben<br />
gespeeld, schoongemaakt, gepraat, gelachen en genoten.<br />
Tussendoor voor de veertig nieuwe kinderen<br />
kledingpakketten gemaakt en uitgedeeld.<br />
Dagelijks ritueel<br />
Tijdens de weekdagen was ik rond half 7 ’s ochtends<br />
meestal op de binnenplaats met de kinderen. Ze zijn<br />
dan gekleed in hun school uniformen en maken de<br />
binnenplaats schoon. Na het schoonmaken is er ontbijt<br />
(meestal pap) en de morning prayers, waarna ze<br />
naar school gaan (40 uur per week). Overdag ben<br />
ik veel bezig geweest in de bibliotheek, heb ik een<br />
deel van de boekhouding gedaan, tomaten gezaaid,<br />
tomaten-zaailingen gekocht en geplant en naar de<br />
‘farm’ geweest<br />
(het landje dat ze<br />
hebben gekregen<br />
van WoS)<br />
om de planten<br />
in de kassen te verzorgen. Na schooltijd, tussen 4<br />
en 5 uur, was het tijd voor eten, spelen en huiswerk<br />
Op mijn laatste dag kwam Julius naar me toe, pakte<br />
m’n handen en vertelde me dat hij heel erg blij was<br />
dat ik er was, dat hij verdrietig was dat ik weer vertrok,<br />
maar dat hij nu ook gelo<strong>of</strong>de dat ik in oktober<br />
weer terug zou komen. Voor mij een van de mooiste<br />
momenten van de week. Het afscheid ‘s avonds was<br />
overweldigend; 100 kinderen die allemaal ‘bye Ineke,<br />
bye, bye!’ riepen. De tranen zaten hoog, maar ik heb<br />
het droog gehouden. In oktober ga ik terug, hopelijk<br />
met voldoende donaties om de bibliotheek verder uit<br />
te breiden, de kinderen betere schooltassen te kunnen<br />
geven en een start te maken met een veiligere<br />
speelplaats. Met Kerst kan ik dan kijken hoe het is<br />
geworden.<br />
Terug naar St. Pauls<br />
In de ban van Kenia<br />
Health Care Plan<br />
Jayne is bezig met het opzetten van een ‘Health<br />
Care’ plan voor alle kinderen en medewerkers van<br />
het weeshuis. Met dit plan krijgt iedereen toegang tot<br />
medische voorzieningen, exclusief operaties. Zoals<br />
het er nu naar uitziet zullen de totale kosten ongeveer<br />
30 euro per maand bedragen.<br />
Kibera<br />
Op uitnodiging van Freddy Otieno<br />
van Kibera Tours (http://www.kiberatours.com)<br />
heb ik een wandel-tour<br />
gedaan door de Kibera, een van de<br />
grootste sloppenwijken van Afrika.<br />
Waar ik uitzichtloosheid, negativiteit<br />
en depressiviteit had verwacht, vond<br />
ik juist het tegenovergestelde. Mensen<br />
met een positieve kijk op de wereld,<br />
lachende kinderen en prachtige projecten.<br />
Geweldig! Mocht je in Nairobi<br />
zijn en de tijd hebben, deze tour is een<br />
absolute aanrader! Doe wel stevige<br />
schoenen aan en ga niet als het regent.<br />
Rondje Suriname<br />
In en rond Paramaribo zijn verschillende projecten van<br />
<strong>Wings</strong> <strong>of</strong> <strong>Support</strong>. Hanna Paul bezocht er een paar.<br />
Door Hanna Paul<br />
Het Maria Internaat<br />
Het Maria Internaat in Paramaribo is de woonplaats van<br />
ongeveer 40 meisjes. De meisjes komen uit problematische<br />
gezinnen en vinden een veilig onderkomen bij Zuster Celine.<br />
Het internaat heeft in het verleden met geld dat het<br />
heeft gekregen van de Kinderpostzegelactie een buitenhuis<br />
gekocht in Saramacca. Bij het huis is een plantage waar veel<br />
fruitbomen staan en waar ook groenten worden verbouwd.<br />
Op zaterdag gaat Zuster Celine altijd met een aantal meisjes<br />
naar Saramacca om groenten en fruit te oogsten waar zij<br />
dan de hele week van kunnen eten in de stad. Het uitje naar<br />
Saramacca is ook een welkome afwisseling met het leven<br />
in de stad; alle meiden willen altijd heel graag mee. Het huis<br />
heeft een flinke opknapbeurt gehad. Het is geverfd, het dak<br />
is gerepareerd en er zijn allerlei grotere en kleinere reparaties<br />
gedaan. Het is prachtig geworden!<br />
Zuster Dankert Centrum<br />
Als laatste nog een project in Nickerie. Nickerie ligt helemaal<br />
aan de grens met Brits Guyana op drieënhalf uur<br />
afstand met de auto vanaf Paramaribo. De bevolking is<br />
voornamelijk van Hindoestaanse afkomst en leeft grotendeels<br />
van de rijstbouw. In Nickerie staat het Zuster Dankert<br />
Centrum. Dit is een opvangcentrum voor gehandicapte<br />
kinderen. Sommige kinderen komen alleen overdag en<br />
sommige blijven de hele week. Hun wens was om een<br />
“twinbike”aan te schaffen. Een fiets waar een gehandicapt<br />
kind naast de begeleider kan zitten. De fiets is er inmiddels<br />
en <strong>of</strong>ficieel overgedragen op 8 maart <strong>2011</strong>. Het was een<br />
hele happening. Er is een fietstocht gemaakt door Nickerie.<br />
De tocht begon bij het kantoor van de Stichting WIN, waar<br />
het Zuster Dankert Centrum onder valt. De eindbestemming<br />
was het Zuster Dankert Centrum. Er waren begeleiders op<br />
gewone fietsen, tandemfietsen waar de begeleider en het<br />
kind achter elkaar zitten, de politie op de fiets en natuurlijk<br />
de nieuwe “twinbike” voorop. Tijdens de overhandiging was<br />
de schrijvende pers volop aanwezig en zelf de lokale TV<br />
was gekomen. Het is ontzettend leuk voor de kinderen om<br />
te fietsen en op deze manier naar buiten te gaan. Je ziet<br />
ze echt genieten.<br />
Faya Lobi Kresj<br />
Een ander project waar <strong>Wings</strong> <strong>of</strong> <strong>Support</strong> actief is is de Faya<br />
Lobi Kresj in Paramaribo. Het is een crèche voor kinderen<br />
tot 5 jaar. De kinderen komen daar overdag als hun, meestal<br />
alleenstaande moeder, aan het werk is. Op de crèche wordt<br />
pap en een warme maaltijd gekookt voor de kinderen. Het<br />
fornuis wat zij hadden was erg oud en het duurde dan ook<br />
erg lang voordat de maaltijd klaar was. Dankzij <strong>Wings</strong> <strong>of</strong><br />
<strong>Support</strong> is er een mooi nieuw fornuis aangeschaft en een<br />
ventilator voor de slaapkamer.<br />
6 woswijs nr. 2 <strong>2011</strong> 7 woswijs nr. 2 <strong>2011</strong> www.wings<strong>of</strong>support.org
WOS<br />
Klusreis<br />
Kaapstad<br />
In maart reisde een groep <strong>Wings</strong> <strong>of</strong> <strong>Support</strong><br />
vrijwillgers naar Kaapstad om op verschillende<br />
locaties de handen uit de mouwen te steken.<br />
Vier klussers vertellen daarover.<br />
Dag 1 Hopolang Combined School in Khayelitsha<br />
Door Gerben Verbaan (medewerker Sodexo)<br />
Op de eerste klusdag zijn we met een aantal busjes<br />
richting het township Khayelitsha gereden. Dit grote<br />
township ligt ten oosten van Kaapstad en biedt onderdak<br />
aan meer dan een miljoen (!) mensen volgens de<br />
laatste schatting van de Zuid-Afrikaanse<br />
regering. Eén van de projecten<br />
die <strong>Wings</strong> <strong>of</strong> <strong>Support</strong> steunt<br />
is een project van de stichting Biblionef,<br />
deze stichting bevordert<br />
internationaal het lezen van kinderen.<br />
In de lokale sloppenwijken, de<br />
“townships” worden bibliotheken<br />
neergezet om kinderen met lezen<br />
in contact te brengen. Zo helpt de<br />
stichting Biblionef o.a. de Hopolang<br />
Combined School (750 kinderen) in<br />
Khayelitsha.<br />
De klussers werden na een korte<br />
introductie door de schoolleiding<br />
over vijf klaslokalen verdeeld. De<br />
school had al een hoop spullen<br />
gekocht maar om iedereen in de<br />
groep een taak te geven zijn er<br />
nog een aantal spullen gekocht<br />
in de lokale hardware store. Denk<br />
hierbij aan tape, rollers, bakjes, kwasten en krabbers.<br />
Toen ook dit gekocht was kon iedereen echt aan de<br />
slag en na tijdje begonnen de lokalen in hun nieuwe<br />
kleur echt vorm te krijgen. Allereerst moest er worden<br />
afgeplakt, muren vetvrij gemaakt worden en werden er<br />
kranten op de vloer gelegd tegen het druipen. Tussen<br />
het verven door kwamen er telkens kinderen kijken<br />
die het duidelijk leuk vonden om dit allemaal mee te<br />
maken. Uiteindelijk zijn alle vijf klaslokalen geverfd en<br />
omgetoverd tot een prachtige plek om les te krijgen. Als<br />
dank voor het gedane werk heeft de hele school een<br />
geïmproviseerd muziek -en dansoptreden gegeven.<br />
Een indrukwekkende vertoning waarbij iedereen<br />
zichtbaar genoot.<br />
Dag 2 Aktiviteiten dag in Kirstenbos<br />
Door Marina Pot<br />
Vandaag een dagje naar het strand met de<br />
kinderen, althans dat was de bedoeling maar door<br />
omstandigheden ging dat niet door en werd het een<br />
dagje naar de botanische tuinen van Kirstenbosch.<br />
Achteraf maar beter want toen we bij de crèches<br />
aankwamen werden we nieuwsgierig aangekeken door<br />
allemaal kleine peutertjes van 1 t/m 5 jaar! Ai, dat was<br />
toch wel even slikken want 60 van die kleintjes… hoe<br />
houd je die de hele dag bezig? Latere zorg, dus vol<br />
goede moed iedereen ingeladen iets wat sommige<br />
kleintjes niet echt wisten te waarderen want die barsten<br />
spontaan in tranen uit. Niet zo raar wanneer je bedenkt<br />
dat de meeste van hen misschien nog nooit zo’n grote witte bleekneus van dichtbij<br />
hebben gezien, ineens zit je ernaast en weet je misschien niet eens waar de reis je<br />
naartoe brengt. Gelukkig was met wat grapjes en een leidster in de buurt het leed snel<br />
geleden.Bij aankomst in Kirstenbosch waren de eerste al aardig ontdooit en liepen<br />
lekker te dollen met ons. Het viel me op hoe gedisciplineerd die kleintjes al waren<br />
want er moest eerst toegang betaald worden en koppen geteld. Keurig in een rijtje<br />
zonder te mopperen liepen die kleintjes mee, geweldig om te zien!Wat volgde was<br />
een dag met spelen, eten, wandelen en niet te vergeten lekker snoepen.In de middag<br />
wilde de leidsters graag een rondje door de tuinen maken en gelijk hadden ze want<br />
het was daar erg mooi dus hop alle kindertjes weer in een rij gezet en als eendjes<br />
achter elkaar gingen we op pad. Anderhalf uur lang hebben die korte beentjes door<br />
de tuin gelopen zonder te klagen <strong>of</strong> zeuren en vol belangstelling voor alles wat ze<br />
onderweg tegen kwamen. Volop zingen , af en toe een plaspauze en ook regelmatig<br />
foto onderwerp van de andere toeristen. Geweldig leuk allemaal.Om half 5 vielen de<br />
eerste toch wel vermoeid in slaap op het gras omdat de bussen even op zich lieten<br />
wachten maar gelukkig konden we ze om half 6 met een tevreden gevoel uitzwaaien.<br />
Het was een lange dag voor de kleintjes dat wel maar ik denk zeker een heel leuke!<br />
Dag 3 Canterbury Educare Centre in township Delft<br />
Door Jeanette Bekkema<br />
Op vrijdag 11 maart vertrokken wij met maar liefst drie volledige bemanningen én<br />
aanhang naar een crèche in Delft.<br />
Moet je je voorstellen hoe dat eruit ziet! Een kleine 50 man/vrouw, die gestoken in<br />
witte t-shirts, uit een aantal busjes rollen vol goede moed en blakend van werklust<br />
om eens even lekker de handen uit<br />
de mouwen te steken!!!<br />
Het was in meerdere opzichten<br />
een prachtige zonnige dag! De buitenkant<br />
van de crèche werd eerst<br />
schoongemaakt en voorzien van<br />
een frisse witte laag verf. Af en toe<br />
afgewisseld met een welhaast KLM<br />
blauwe rand. Er kwamen vogeltjes<br />
en andere dieren op de buitenmuur.<br />
Het dak werd gerepareerd en er<br />
werd enthousiast geverfd aan een<br />
klimrek voor de kids. Dat rek werd<br />
trouwens ook nog vakkundig gerepareerd.<br />
Lokalen binnen werden<br />
onder ARBO technisch vréslijke omstandigheden<br />
(het was zó warm!!)<br />
pr<strong>of</strong>essioneel opgeknapt. Die tshirts<br />
waren daarna niet meer zo wit<br />
en kon je uitwringen....!<br />
Ondertussen werd er door de leiding<br />
een braai voor alle harde werkers georganiseerd. Niet alle klussers waren daarbij,<br />
want de eerste crew moest die avond alweer naar Amsterdam werken. Aan het werk<br />
met de latexverf nog in de haren....<br />
Maar het was weer een geweldige ervaring! Ontzettend leuk om te doen! Volgend<br />
jaar weer!<br />
Dag 4 Laatste klusdag School <strong>of</strong> Hope in Bridgetown<br />
Door Desiree de Vroome<br />
Met zo’n 20 klussers reden we richting de school waar tieners en jong volwassenen<br />
proberen de draad van hun leven en hun onderwijs weer op te pakken nadat ze om<br />
wat voor reden ook het spoor bijster raakten.<br />
Nu zijn ze zelf zeer gemotiveerd om hun middelbare school met een diploma af te<br />
ronden. Het percentage dat daarin slaagt is op deze school hoger dan gemiddeld.<br />
De leerlingen zelf hadden al een aantal voorbereidingen getr<strong>of</strong>fen dus we konden zo<br />
aan de slag.<br />
We schilderden alle klaslokalen en die kregen nieuwe deuren met beslag/sloten, er<br />
werd bij één deur zelfs een nieuwe post geplaatst.<br />
De dubbele tussendeuren naar de centrale ruimte werden gerepareerd en opnieuw<br />
afgehangen. De tapijttegels in de lerarenkamer werden in een mooi patroon gelijmd.<br />
Hosting/catering programma trakteerde ons op een heerlijke lunch in de tuin van de<br />
school aan prachtig gedekte tafels. Na de lunch maakten we onze klussen af en om<br />
half 5 reden we moe en voldaan terug naar het hotel en 6 uur later stonden we in pak<br />
in de lobby om naar huis te vliegen.<br />
Het waren mooie dagen en we voelden ons bevoorrecht om de kans te krijgen, zoveel<br />
lieve en leuke kinderen en hun gedreven en gepassioneerde onderwijzers/verzorgers<br />
te ontmoeten.<br />
8 woswijs nr. 2 <strong>2011</strong> 9 woswijs nr. 2 <strong>2011</strong> www.wings<strong>of</strong>support.org
Ubuntu<br />
Door Jeannette Verburg<br />
Kaapstad<br />
Als ik een WOS bestemming als Kaap<br />
stad krijg, is mijn eerstvolgende actie<br />
een mail naar Kitty Meijburg, goede<br />
vriendin en KLM collega sinds eind<br />
zeventiger jaren (we worden oud Kit). Zij is een<br />
een tijd op school gezeten hebben toen mijn<br />
ouders een wegrestaurant in Ens kochten?<br />
De wereld lijkt dan ineens heel klein aan<br />
de andere kant van diezelfde wereldbol.<br />
van de waardevolle Goodies dames van WOS.<br />
Soms denk ik “wat zou het fijn zijn als alle<br />
9000 collega’s deze actie (mailtje naar WOS)<br />
ondernemen” als zij een WOS bestemming<br />
gaan aanvliegen, maar aan de andere kant<br />
was dan de voorraad niet aan te slepen, toch?<br />
Mijn vraag voor Kitty is altijd: heb je nog iets<br />
voor een project dat ik nog niet bezocht heb<br />
en zo ja kan ik het bezoeken?<br />
Dit keer had ze weer iets heel moois. Een hele<br />
k<strong>of</strong>fer en golfbag vol met o.a. nieuwe HEMA<br />
kinderkleding. Via mail heeft ze me in contact<br />
gebracht met Cobi de Bonte van project<br />
Ubuntu. Zij zou mij ontmoeten in het Crewhotel<br />
en vervolgens meenemen naar het project.<br />
Helemaal leuk natuurlijk!<br />
Aangekomen op Kaapstad kwam de Golfbag<br />
niet op de bagageband. Omdat ik zeker wist via<br />
cockpit dat deze wel geladen was en ik ooit veel<br />
bagageafhandeling ervaring heb opgedaan<br />
bij SPL/LL als Arrival Agent, geef ik niet op en<br />
probeer de juiste persoon voor “mijn”karretje<br />
te spannen om de golfbag boven water (lees<br />
op de bagageband) te krijgen.<br />
Dat is gelukt, maar ik wil wel de crew heel graag<br />
bedanken dat ze het geduld hebben gehad<br />
daar op te wachten na zo’n lange vlucht.<br />
Natuurlijk zien collega’s de extra k<strong>of</strong>fer en golfbag<br />
en altijd is er wel iemand die dan zegt…<br />
oh had ik dat geweten…had ik ook spullen<br />
meegenomen. Ben altijd blij met deze reacties,<br />
want ik weet zeker dat ze er een volgende keer<br />
aan zullen denken.<br />
Twee van de crewleden waren zeer geïnteresseerd<br />
en wilden graag mee naar het project.<br />
Geen probleem, als je het tenminste niet<br />
erg vindt om 2 uur op een autoband te zitten<br />
achterin de pickupVan.<br />
Coby de Bonte, een van de projectcoördinatoren<br />
heeft huis en haard verlaten om<br />
voor dit fantastische doel te werken. Ik heb<br />
daar enorm veel bewondering voor. Al pratende<br />
tijdens de rit kwam ik erachter dat zij<br />
uit Bant komt en in Emmeloord op school<br />
heeft gezeten en laat ik daar nu toevallig ook<br />
Ubuntu is een kleinschalig opgezet project, midden<br />
in een van de armste townships ”Barcelona”.<br />
Het motto van het project is ‘empowering families’.<br />
Zij proberen gezinnen te helpen met het<br />
opvoeden van hun kinderen. Zij gaan op huisbezoek,<br />
en hebben veel activiteiten voor de<br />
kinderen ontplooid.<br />
Zo is er een ontbijtclub, voor kinderen die<br />
zonder ontbijt naar school moeten, een kindersupport<br />
groep, een drama club, die onlangs<br />
zijn eerste toneelstuk heeft geschreven, een<br />
gospelchoir, een voetbalclub en een teenager<br />
club. Naast deze activiteiten zijn er ook af en<br />
toe bijeenkomsten met ouders en geïnteresseerden<br />
uit de township.<br />
Met behulp van een aantal medewerkers<br />
werden de spullen uitgestald op grote tafels.<br />
Buiten stond een grote rij kinderen keurig in een<br />
rij in de zengende hitte geduldig te wachten.<br />
Steeds mochten er een paar naar binnen en<br />
kregen dan een nieuw kledingstuk <strong>of</strong> paar<br />
schoenen aangemeten. Wat een fantastische<br />
energie om die kinderen zo blij te zien.<br />
Ze kregen ook een spekkie en een ballon.<br />
Ik voel me daar net Koningin Beatrix op<br />
staatsbezoek. Vol respect, ontzag, bewondering<br />
en dankbaarheid word ik daar ontvangen.<br />
Elke keer als ik een project bezoek valt me op<br />
dat de energie van deze kinderen, die tot de<br />
armsten op deze wereldbol behoren, zo vrolijk is.<br />
Zij stralen blijdschap uit en hebben daar geen Wii,<br />
nintendo <strong>of</strong> Iphone voor nodig. Ik heb met een<br />
groepje een opgeblazen ballon hoog gehouden.<br />
Wat een plezier en spektakel. Ik kan daar onwijs<br />
van genieten.<br />
Wil je dat gevoel ook ervaren….neem dan spullen<br />
mee naar een project en laat je verrassen!<br />
Caroline en Angela dank dat jullie zijn meegegaan<br />
en zoveel fantastische foto’s hebben gemaakt.<br />
Leuk ook dat we met z’n drieën die potten pindakaas<br />
gekocht hebben voor de broodnodige<br />
eiwitten. Fantastisch ook van HEMA dat ze die<br />
mooie kleding hebben gespon-sord.En petje<br />
af voor de mensen van WOS die dit feestje<br />
mogelijk maken.<br />
Een kind vertelt...<br />
Door Robin de Geus<br />
Voor deze WoS Wijs blijven we nog even hangen in Adawso, een stadje dat<br />
zo’n 2½uur rijden buiten Accra ligt. Hier ondersteunt WoS, samen met de<br />
Nederlandse organistaie Biblionef, een onderwijs instelling dat geleid wordt<br />
door Emmanuel Nkrumah.<br />
Dit keer babbel ik even met Jennifer Selom Doga. Een onwijs symapthieke<br />
jongedame van 18 die in eerste instantie een beetje verlegen overkomt. Toch<br />
weet ik haar zo ver te krijgen om een beetje meer over zichzelf te vertellen.<br />
Jennifer vertelt dat ze van lezen houdt en daarom graag naar het “Literacy<br />
Centre” komt. Daar kan ze meer lezen en dus ook meer leren. Het liefst stort<br />
ze zich op novellen en litteratuur. Zo denkt ze een beter idee te krijgen over<br />
hoe de rest van de wereld eruit ziet. Haar favoriete vak op school is Engels.<br />
Bij dat vak kan ze natuurlijk ook veel meer lezen…. En leren.<br />
Verder vertelt ze dat onderwijs belangrijk is voor de ontwikkeling van een<br />
land, dus ook voor Ghana. Ze hoopt daarom dat velen een goed voorbeeld<br />
aan haar nemen en in de boeken duiken. Dat is veel belangrijker dan bijvoorbeeld<br />
spelen op straat.<br />
Tevens vertelt ze dat ze later soldaat wil worden. Met een ietwat bescheiden<br />
lach voegt ze daar aan toe dat ze trots is op haar Ghana en dat ze graag<br />
opkomt en wil vechten voor haar land.<br />
10 woswijs nr. 2 <strong>2011</strong> Big hug for you all!!!<br />
11 woswijs nr. 2 <strong>2011</strong> www.wings<strong>of</strong>support.org
Door Marcel Sol<br />
P&A-ers op klusreis<br />
Eind november zijn twee groepen medewerkers van Planning & Assignment Inflight Services naar Nairobi geweest om<br />
daar, aan de rand van de sloppenwijk Kibera, St Michaels School te helpen opknappen. Een indrukwekkende ervaring!<br />
Maar laten we eerst even bij het begin beginnen…<br />
Begin 2010 hadden twee mensen van deze afdeling, laten<br />
we ze Myrthe en Auke noemen (vooral omdat ze zo ook<br />
heten), een geweldig idee: we gaan in het kader van <strong>Wings</strong><br />
Of <strong>Support</strong> een klusreis maken. Op dat moment beseften<br />
ze zich nog niet half waar zij zich in gestort hadden. Al snel werden<br />
de eerste mensen benaderd om mee te gaan, werd met WoS over<br />
een geschikt project nagedacht, en werd er binnen de afdeling<br />
naar sponsoring gezocht.<br />
In de maanden die er op volgden werden de contouren steeds<br />
meer zichtbaar: 14 man/vrouw meldden zich die net zo enthousiast<br />
waren en graag mee wilden, en ook werd de bestemming<br />
gevonden: een school ergens in Kenia, <strong>of</strong> was het toch een<br />
weeshuis, <strong>of</strong>…<br />
Ja, en toen stonden we<br />
daar ineens met z’n allen<br />
ergens in een kantoor in<br />
gebouw 107: de briefing inclusief<br />
een filmpje over een<br />
school (dus toch!) in een<br />
sloppenwijk in Nairobi. De<br />
gedachte die het eerst in me<br />
op kwam was: HELP!!!! Dit<br />
was niet een project waar<br />
ik in mooie schoenen even<br />
“iets goeds” ging doen. Dit<br />
was een sloppenwijk!! En<br />
dit was een school gebouwd<br />
op een open riool waar men<br />
één keer per dag eten had,<br />
waar het ongel<strong>of</strong>elijk stonk,<br />
waar ik vooral mijn iPod niet<br />
mee moest nemen want dat<br />
werd ie waarschijnlijk gejat. En ik zou daar heen gaan! Maar<br />
tegelijkertijd besefte ik me wel dat dit super bijzonder is, dat ik de<br />
keus heb om daar heen te gaan <strong>of</strong> om dat niet te doen, maar dat<br />
die kinderen daar die keus niet hebben. Dus geweldig, we gaan<br />
naar een school toe!!! Heel veel uitroeptekens, maar die voelde<br />
ik ook allemaal….<br />
In de weken die daar op volgde viel er nog veel te regelen: we<br />
moesten materialen hebben, en die zijn niet gratis, dus moesten<br />
we geld regelen het liefst zo veel mogelijk. Koekjes verkopen in<br />
het BMC leek ons een leuk plan maar zou vast niet heel veel<br />
opleveren, maar een loterij met als ho<strong>of</strong>dprijs een echte KLM<br />
fiets is natuurlijk een ander verhaal. Inflight zelf deed ook nog een<br />
flinke duit in het zakje, zodat we toch nog ruim € 9000,- bijeen<br />
wisten te harken.<br />
Ondertussen ook nog een blog gemaakt (www.pandaklusreis.nl,<br />
neem vooral een kijkje), T-shirts laten maken, overalls en petjes<br />
geregeld, twee teams samengesteld, en een dagprogramma gemaakt.<br />
Hierna kon niets ons meer tegenhouden: look out Kibera,<br />
here we come….<br />
Eenmaal aangekomen was “shock” een wel heel milde vorm om<br />
te beschrijven wat we aantr<strong>of</strong>fen. We wisten dat het vies was, dat<br />
het stonk, en dat het er slecht aan toe was. Maar dat het zo erg<br />
zou zijn dat had niemand verwacht! De school lag verscholen<br />
onder een dikke laag aangekoekt vuil. Niet echt een inspirerende<br />
plek voor kinderen om les in te krijgen. De wc’s (als je dat zo mag<br />
noemen) waren te vies om aan te pakken. En gek genoeg was<br />
dat nu net datgene wat we als eerste gingen doen: ze moesten<br />
omver om plaats te maken voor een nieuw wc gebouw. Je zou<br />
denken dat de restanten zouden worden afgevoerd als zwaar<br />
chemisch afval om vernietigd te worden. Maar nee, dit is Kibera<br />
waar aan alles een gebrek is. Vieze toiletgolfplaten zijn daar in<br />
de oog van velen een geweldige kans is om het lekkende dak te<br />
repareren. Kortom, alles werd opgeslagen in een ongebruikt lokaal.<br />
En zo sta je dan binnen een half uur na aankomst met je neus<br />
nog geen 30 cm afstand van gaten in de grond waar duizenden<br />
maden je massaal aan staan te kijken. En gek genoeg, went het<br />
verbazend snel, en kijk je even later zonder al te veel walging<br />
gezellig terug naar die maden.<br />
Op dezelfde wijze hebben we niet alleen de wc’s aangepakt,<br />
maar hebben we in twee<br />
weken een extreme makeover<br />
gedaan van de school.<br />
Om maar wat op te noemen:<br />
er zijn liters verf uitgestreken<br />
over de muren (lees: golfplaten),<br />
we hebben de schoolborden<br />
van een vaal grijze<br />
kleur weer gitzwart gemaakt,<br />
er is een nieuwe trap gekomen,<br />
nieuwe dakbedekking,<br />
het schoolplein is van een<br />
nieuwe vloer voorzien die<br />
niet uit viezigheid bestond,<br />
er is stromend water gekomen,<br />
er is verlichting aangelegd,<br />
en ja ook de WC’s zijn<br />
helemaal opnieuw opgebouwd.<br />
Daarnaast hebben<br />
we alle leerlingen voorzien<br />
van schriften, pennen, knuffels, en vooral van een grote smile<br />
op hun ho<strong>of</strong>d.<br />
Als je dat ziet dan schaam je je diep over hoe ontevreden wij hier<br />
kunnen zijn als we niet direct alles hebben wat ons hartje begeert.<br />
Daar zie je kinderen juichen omdat ze een potlood hebben! Wat<br />
een manier om alles hier eens goed in perspectief te zien.<br />
Na afloop van deze reis is niemand er onberoerd door gebleven.<br />
Dit is een ervaring voor ons leven. Zou dat het ook zijn voor de<br />
kinderen in Kibera? Welnee, daar is hun leven veel te hard voor.<br />
Maar wat we wel hopen is dat dit ook voor hen even een sprankje<br />
vreugde en geluk, en daardoor een sprankje hoop was.<br />
Wat ons rest na deze reis is een heel diepe respect voor de headmaster<br />
van deze school, William. Een man die dit in z’n eentje<br />
heeft opgezet, en daar werkelijk een wonder aan het verrichten is.<br />
Een respect dat ook geldt voor zijn leraren. Ook zij kiezen elke dag<br />
weer in deze omstandigheden te werken, en ook zij geven deze<br />
kinderen zo veel meer dan alleen les. En ten slotte een respect<br />
voor deze kinderen die in hun omstandigheden toch maar elke<br />
dag naar school gaan, daar met een grote discipline werken, en<br />
waarvan er elk jaar weer toch een paar hierdoor Kibera kunnen<br />
ontvluchten.<br />
Bedankt aan iedereen die dit mogelijk gemaakt heeft, WoS, KLM,<br />
Help A Child Africa, Myrthe en Auke, en al die anderen. Ik zal<br />
dit niet snel vergeten, en hoop er ooit weer eens terug te komen<br />
om te kijken hoe het met George en al die andere kinderen is.<br />
12 woswijs nr. 2 <strong>2011</strong> 13 woswijs nr. 2 <strong>2011</strong> www.wings<strong>of</strong>support.org
Door Isabel van der Sande<br />
Tijdens mijn acht daagse Manilla reis werden<br />
mijn voorgenomen plannen (gelukkig) radicaal<br />
omgegooid. Ik vloog namelijk samen met Astrid<br />
Vink en Lex de Vries, doorgewinterde WoSers<br />
die in een vier daagse reis, drie(!), mogelijk<br />
nieuwe projecten gaan bezoeken. Natuurlijk<br />
ga ik mee. Bij aankomst in het hotel meteen<br />
douchen en spullen pakken en een half uur<br />
later stonden we buiten. Zij hadden samen<br />
acht! k<strong>of</strong>fers bij zich, op de stoep voor het hotel<br />
hebben we die uitgepakt en in zakken gestopt,<br />
er kwam van alles uit; van knuffels en kleding<br />
tot potten/pannen en een ventilator. Het leek<br />
net <strong>of</strong> we op de vrijmarkt stonden met Koninginnedag.<br />
Toen het busje kwam hebben we<br />
alles achterin geladen. Samen met Julliette,<br />
een Nederlandse die hier al vier jaar<br />
woont en charity werk doet, zijn we op<br />
pad gegaan. Een meid met ontzettend<br />
veel kennis van zaken, die multifunctioneel<br />
is en erg gedreven om allerlei<br />
projecten aan te pakken. We zijn eerst<br />
even wat gaan eten en toen begon de<br />
twee uur lange autorit richting het noorden.<br />
Het eerst project wat we bezochten was House<br />
<strong>of</strong> Bethlehem. Hier was een kindertehuis en<br />
een school voor wezen en kinderen die om<br />
verschillende redenen niet meer thuis konden<br />
wonen. De eerste kinderen die we zagen waren<br />
0- tot 2 jarigen, er was ook een kindje met<br />
een half gehemelte (een spleet in de bovenlip<br />
met een stuk van de bovenkaak missend) Het<br />
kindje was 1 jaar, maar zag er veel kleiner uit.<br />
Tijdens de rondleiding waarbij we oa zagen dat<br />
de kinderen in een slaapzaal sliepen met maar<br />
13 bedden (terwijl er 23 kinderen sliepen),<br />
zagen we waar het complex uit bestond: o.a.<br />
schoollokalen, slaapzalen, een kapel, een<br />
computerzaal en een bibliotheek. Kinderen<br />
Drie WoS<br />
projecten<br />
in Manilla<br />
waren buiten een balspel aan het doen en wilden maar al te graag op de foto.<br />
Het volgende adres was St. Martin, een kindertehuis waar we zouden eten en slapen. De ligging<br />
was geweldig, midden in de natuur, omgeven door rijstvelden. In het donker kwamen er<br />
allerlei kinderen op ons af, die onze hand pakten en deze naar hun voorho<strong>of</strong>d brachten. De<br />
kinderen hebben in toerbeurten corvee, waarbij ze het eten rondbrengen en in de keuken helpen.<br />
Aangezien Astrid en ik op instorten stonden, werden we naar onze slaapgelegenheid gebracht,<br />
een stenen huisje met een rieten dak. ‘s Ochtends om 6 uur gewekt door de gong, de kinderen<br />
hadden al om 5.15 gegeten en toen begon voor hen de dagelijkse kerkdienst.<br />
We kregen een openlucht optreden van een aantal kinderen die verschillende liedjes speelden<br />
op de viool, gitaar en een kleine lokale gitaar. Doordat deze kinderen muziekinstrumenten leren<br />
te bespelen, is de kans op betaald werk later weer een stukje groter. Daarna kregen we een<br />
rondleiding over het complex, er is veel aandacht besteed aan de styling<br />
van de gebouwen, veel kleur en overal hangen uitvergrote foto’s van de<br />
kinderen. Een belangrijk gegeven is ook de zelfvoorzienendheid van<br />
de instelling. Zo is er een groentetuin en onder elk complex, wat op<br />
palen staat, is er een kweekvijver voor vissen. Er wonen 87 kinderen<br />
die allemaal gevoed moeten worden en wat een grote kostenpot is<br />
voor St. Martin. Ondertussen waren Robert (een Filipino) en Joanna<br />
gekomen, zij kwamen ons ophalen om naar het volgende project te gaan, genaamd Damascus.<br />
Ik vond het erg indrukwekkend om<br />
deze projecten te bezoeken en was<br />
heel dankbaar dat ik mee mocht<br />
om dit te ervaren.<br />
Dat was een instelling waar een aantal jongens woonden, die uit kindertehuizen kwamen en<br />
in aanraking waren geweest met verschillende verslavingen waaronder lijmsnuiven en/<strong>of</strong> verfsnuiven.<br />
Dit was hun laatst kans om iets van hun toekomst te maken. Ook was er een peuter/<br />
kleuterschool voor kinderen uit de buurt. Deze kinderen krijgen elke dag een warme maaltijd<br />
op het complex. Velen van deze kinderen waren ondervoed voordat dit was opgestart. Tevens<br />
is er een ander project gestart waarbij de lokale vrouwen snoepjes en papaya pickels maken,<br />
zij verkopen dit en zo wordt er een extra centje bijverdiend in deze gezinnen. De oprichter van<br />
dit project, Robert, is vroeger zelf verslaafd geweest en vertelde ons openhartig zijn verhaal.<br />
Na daar geluncht te hebben heeft hij ons weer bij het hotel afgezet.<br />
Ik vond het erg indrukwekkend om deze projecten te bezoeken en was heel dankbaar dat ik mee<br />
mocht om dit te ervaren. Ook vond ik het interessant om te zien en te horen hoe een WoS-er<br />
te werk gaat. Kortom een aanrader voor iedere (toekomstige) donateur om eens van dichtbij te<br />
zien en mee te maken!<br />
SJ Company<br />
SJ Foundation is een stichting die zich in zet in arme landen om kansarme mensen op te<br />
leiden zodat ze zichzelf in levensonderhoud kunnen voorz- ien en hiermee hun<br />
leefomstandigheid kunnen verbeteren. Onze leerlingen leren producten<br />
te maken onder het label “SJ Company”. Dit alles onder eerlijke kansen,<br />
eerlijke tarieven en eerlijke voorwaarden voor alle be- trokkenen.<br />
De gemaakte winst wordt gebruikt voor het opstarten van n i e u w e<br />
projecten. Wij geloven niet in het simpelweg “neerzetten van een zak met<br />
geld” maar zetten ons actief in om een duurzame bijdrage te leveren aan de verbetering<br />
van de levensomstandigheden en ontwikke lingsmogelijkheden<br />
op de lange termijn.<br />
van kansarmen<br />
SJ Foundation brengt onder het eigen label “SJ Company” kwalitatief hoog- waardige riemen.<br />
Functionaiteit staat voorop. Mooi leer en ruige natuurlijke materialen vormen de<br />
handgemaakt.<br />
basis. De riemen zijn<br />
Het onderscheidende assortiment biedt ‘must haves’ voor iedereen, die mooi en eerlijk voor de dag wil komen.<br />
Wij hebben een eigen atelier in de sloppenwijk “Klong Toey” van Bangkok. Hier worden kansarmen door onze<br />
eigen mensen opgeleid in Engelse les, computer les en het produceren van mooie, handgemaakte producten.<br />
Behalve het gebruik van eerlijke materialen voor de riemen, wordt ook de verpakking door de lokale arbeidsmarkt<br />
voorzien. Het kistje wordt gemaakt van oud pallet hout, geproduceerd door een lokale timmerman tegen<br />
een eerlijke prijs.<br />
Samenwerking met andere stichtingen.<br />
Wij werken samen met de Nederlandse stichting <strong>Wings</strong> <strong>of</strong> <strong>Support</strong> en de lokale Thaise stichtingen Duang<br />
Prateep Foundation en Sikkha Asia Foundation.<br />
De Nederlandse stichting <strong>Wings</strong> <strong>of</strong> <strong>Support</strong> is een organisatie opgericht door vrijwilligers van vliegend personeel<br />
van KLM en Martinair.<br />
Sander Jongerius<br />
Bahay Aurora<br />
kids apetrots<br />
Beste redactie,<br />
De Woswijs staat altijd bol van wetenswaardige artikelen en foto’s van de projecten<br />
en/<strong>of</strong> kinderen.<br />
Ik heb van de laatste editie een stapeltje meegenomen naar Bahay Aurora.<br />
Ik wil toch even aan jullie kenbaar maken dat de kinderen van het kindertehuis apetrots<br />
zijn om in het WoS magazine te staan.<br />
Heel kort heb ik even uitgelegd waar het magazine over gaat en wat er in staat. Jullie<br />
hebben heel veel kinderen erg blij gemaakt.<br />
De wat oudere kinderen bekeken ook geintereseerd de andere artikelen en vroegen<br />
mij wat ze inhielden… geweldig!<br />
Medewerkers <strong>Wings</strong> <strong>of</strong> <strong>Support</strong>:<br />
Caroline Alders, Carla Bakker-van Geene, Bas van Bergeijk, Esther Böhre, Martha Bosma, Eva Bosnjakovic, Roy Boverh<strong>of</strong>, Carla<br />
Broere, Angela van de Burgt, Sjef Dirckx, Inske den Dulk, Joost den Dulk, Marius den Dulk, Auke van Elten, Dennis van Es,<br />
Marthe Fransman, Carmen Frederiks, Sara Gasseling, Robin de Geus, Pauline Gombault-Pareau Dumont, Hessel<br />
Gorter, Jan-Willem Goudriaan, Yvonne de Graaf, Eugene van Halder, Marleen Hartkamp, Michiel van den Hoven,<br />
Marije Jelly, Carien Jipping, Erik Julian Labrana, Hans Katoen, Jeroen van Kempen, Jose Keunen, Mirjam Kneppers,<br />
Maartje Kool, Karin van Krimpen, Marianne de Kruif, Carmen Kruith<strong>of</strong>, Anita Kuiper, Sharon Kustarjo, Menno de Kuyer,<br />
Liesbeth de Leth, Caroline Liem, Petros Linaras, Martin Lont, Gerben Los, Hella Matroos, Hubert Maynard, Kitty<br />
Meijburg, Mireille Meijers, Pamela van der Meulen, Marlene Montagne, Jolanda Nieuwenhuizen, Linsey Nijdeken,<br />
Anne Olimulder, Patrick van Oudgaarden, Nathali Pas, Hanna Paul, Astrid Pauwels, Wouter Pleijsier, Marina Pot-van<br />
Slogteren, Ernst Rensink, Erika Robertson, Ad Röling, Paul Rommerts, Lucia van Rooijen, Robin Ruijter, Paul Santman,<br />
Marianne Snelleman, Maaike Steijger, Elisabeth Tiesinga, Danette Toet, Vincent van Valkenburg, Lucille Traas-van Vianen, Bart<br />
van de Ven, Cindy Vet, Astrid Vink, Lex de Vries, Desiree Vroomen, Henk Vugteveen, Ron van Wagtendonk, Richard Waning, Maria<br />
Weekers, Yvonne Welzen, Eunice Zandvliet, Friso Zomer<br />
14 woswijs nr. 2 <strong>2011</strong> 15 woswijs nr. 2 <strong>2011</strong> www.wings<strong>of</strong>support.org<br />
Lex de Vries
16 woswijs nr. 2 <strong>2011</strong>