een woordje van de voorzitter - DCLA

Hoogspringen, stijlvol en elegant
Bert Van der Linden, dr. Lich. Opv.
Omwille van een aantal opgepikte
observaties tijdens een recente
miniemenwedstrijd lijkt het me opportuun
om nog even eens de regels van de kunst
van een hoogspringwedstrijd onder de
loupe te nemen. Dit is in feite bedoeld
voor miniemen maar ik denk dat alle
springertjes hiermee gebaat kunnen zijn.
De reglementen van het hoogspringen zijn
eenvoudig: men mag slechts met één been
afzetten; men heeft een nulsprong als de
lat door een aanraking van de springer
naar beneden valt, en men mag de lijn
tussen de palen niet overschrijden. De
sprong moet daarenboven binnen de
toegestane tijd na oproeping uitgevoerde
worden. Men is uitgeschakeld na drie
opeenvolgende nulsprongen, ongeacht op
welke hoogte die nulsprongen werden
uitgevoerd. Dit laatste punt is van belang
voor de tactiek van overslaan van een
poging als het gaat om een plaats op te
schuiven in het klassement.
Bij ex-aequo op de hoogste hoogte is de
winnaar hij die het minst aantal pogingen
nodig heeft op die bewuste hoogte. Indien
dit gelijk is verliest degene met het
hoogste aantal foutsprongen. Als dit nog
geen winnaar oplevert krijgen de atleten
nog een vierde poging. Gaat één van hen
hierover, dan is dit de winnaar. Gaat geen
van hen hierover, dan wordt de lat lager
gelegd. In zulke barrage wordt de lat
steeds hoger of lager gelegd tot één van de
deelnemers over de lat gaat.
Zeer goede hoogspringers hebben gemeen
dat ze er steeds met de eerste poging over
de lat gaan. Dit zijn de echte winners. De
juiste mentale houding is hiervoor
belangrijk, samen met de ervaring hoe
men de tussentijd best opvangt (hoe
geconcentreerd blijven?, rekening houden
met de omstandigheden, …) en uiteraard
een gezond dosis zelfkennis.
De atleet moet op de springplaats blijven
tijdens de wedstrijd en dit op een plaats
en wijze die de andere atleten niet stoort.
Luidop zitten babbelen met clubgenoten
wordt echt als storend ervaren. Als een
atleet de springplaats verlaat (toilet, …)
dan moet hij het jurylid verwittigen. Als
die atleet dan terugkeert moet hij gewoon
verder doen op de hoogte die dan is
ingesteld of hij kan die hoogte overslaan.
Het stijgen van de lat naar de volgende
hoogte is een uitgelezen moment om weer
actief te worden zonder elkaar te storen en
bewegingen uit te voeren die als een korte
(her)opwarming dienen en de lenigheid,
sprongkracht en afstootritme verbeteren.
Borst- of rugnummer? Voor de
springnummers is dit vrij. Een
borstnummer is voor flopspringers meest
aangewezen omdat een slecht aangebracht
rugnummer de lat kan raken of een
sluitspeld kan loskomen tijdens de
landing. Ook voor de scheidsrechter is
een borstnummer gemakkelijker.
Vermits bij hoogspringen de
vermoeidheid vlug kan optreden doet
men er best aan het aantal sprongen laag
te houden. Deze zenuwvermoeidheid stelt
men bij zichzelf niet zo gemakkelijk vast,
maar uit zich in minder nauwkeurige of
ontspannen sprongen. Competitiespringen
vergt ontspanning, maar ook kracht,
nauwkeurigheid en concentratie in beheerste
verhoudingen. Na negen of tien sprongen
is de room van de melk. Het verdient
aanbeveling om in de buurt van de eigen
recordhoogte uit te komen rond de zesde
of zevende sprong. Een beetje rekenwerk
is dan nodig om de beginhoogte te
bepalen en eventuele hoogtes over te
slaan.
Er zijn atleten die elkaar uitdagen
vooraleer de wedstrijd bezig is. Een
gevaarlijk spelletje. Ik heb nog meegemaakt
dat hun prestatie in de wedstrijd
lager uitkomt dan datgene wat ze toonden
tijdens hun opwarming. Ze waren reeds
uitgesprongen voordat de wedstrijd begonnen
was. Beter ware geweest bij het
inspringen zelfzeker te werk te gaan; de
aanloop zonder aarzelen uitzetten, een
paar vrije sprongen uitvoeren en tenslotte
op een goed haalbare hoogte, maar niet al
te laag, een degelijke sprong te laten zien.
Daarna niet verder aandringen zodat je
een mislukte sprong riskeert. Een zelfzekere
rustige indruk geven is beter voor
jezelf, en dit heeft tevens een invloed op
de tegenstrever.
Na de wedstrijd getuigt het van stijl als je
als winnaar de juryleden en de
latopleggers gaat bedanken. Als je tweede
bent ga je de rechtstreekse atleet met wie
je in duel was proficiat wensen of zeg je
gewoon dat het een heel fijne wedstrijd
was.