Onze jongste vrijwilliger - TC de Liemers

Tweedaagse Zevenaar—Sneek v.v.
Joop Homan
Op zaterdag 14 mei verrokken 25 leden van onze club voor een tocht die hen heen
en weer naar Sneek zou brengen. Het was de derde editie van de clubtweedaagse.
In 2009 werd begonnen met een tocht richting het zuiden, naar Aachen. Het vorig
jaar richting oost, naar Nottüln in het Münsterland. Dit jaar naar het noorden, met
dus Sneek als reisdoel. Dit vraagt om een voortzetting in 2012 naar het westen.
Het reisdoel is al gekozen, maar dat houdt de 2-daagsecommissie nog even onder
de pet.
De tweedaagse had voor mij een wat
apart begin. Ik reisde n.l. een groot deel
met de trein. De reden was het bijwonen
van een feest ver van huis, met
terugkeer thuis in de kleine uurtjes van
zaterdagmorgen. Dat paste niet zo
goed in het schema van vroeg weer op.
De route van Zevenaar naar Meppel
kende ik overigens al, want die had ik
in het afgelopen najaar op papier gezet
en vervolgens gefietst.
In Steenwijk was een stop gepland in
hotel-stadslogement De Smederij. Dat
was een plezierig adres om de komst
van de beide groepen af te wachten. Ik
keurde er alvast de koffie en de taart.
Mijn timing was perfect want binnen
een half uur kwam de eerste groep binnen
en kort erna de tweede.
Alsmaar riet
Na de stop vertrok ik
met de tweede groep
richting Sneek. Dit stuk
van de route had ik enkele
weken eerder bij de
laatste verkenning met
Arie de Wit nog gereden.
Dat deel van de kop van
Overijssel staat vol met
riet, lijkt het wel. Langs
enkele smalle paadjes
deels schelpen, vonden
we onze weg. Het trekpontje,
dat een tijdverlies
van zeker een half
uur zou hebben veroorzaakt,
had Arie te elfder
ure uit de route gelaten.
Je zult daar maar staan hannesen als
het regent.
Hoewel de lucht dreigend was bleef de
regen beperkt tot één felle bui. Maar
we konden vanaf de weg zo in een
openstaande garage vluchten en de bui
afwachten. Het kostte niet meer dan
vijf minuten.
Onvermoeibare kopman
Vooral onder impuls van de onvermoeibare
kopman Herman Kraus, bleef tot
Sneek het tempo er goed in. Toon zorgde
in Joure voor de laatste ravitaillering
met bananen, waarna de laatste ruk
tot Sneek een peulenschil was. Ondanks
het feit dat vrijwel de hele dag
de wind tegen was, kwam iedereen in
goede conditie aan.
De jeugdherberg in Sneek bleek van
recente datum, dus modern ingericht
en was prachtig gelegen aan het water.
De maaltijd, nasi en bami als basis,
was uitstekend om de koolhydraten
voor de terugreis te stapelen.
Avondetappe
Velen van ons brachten de avond door
in het café van de JH, maar er was ook
een grote groep die nog even een
avondetappe naar het centrum en de
bekende waterpoort afwerkten.
In het café werd intussen de stemming
mede erin gehouden door een stel meiden
die de aanstaande huwelijkse
staat van een hen vierden.
Wind mee
De volgende ochtend begonnen we na
een stevig ontbijt aan de terugreis. De
wind zat gelukkig nog in dezelfde hoek,
dus achter. Arie had nog een verrassing
gepland, voor Lemmer zouden we toch
nog met een pontje over gaf de gps
aan. Maar die was nog niet in bedrijf.
Dat betekende 6 km extra. We hadden
de eerste groep tegen moeten komen
als die ook de weg naar dat pontje hadden
genomen. We zagen hen niet en
Verslag
concludeerden dat Arie ontrouw moet
zijn geweest aan zijn eigen gps. Dat
raadsel is nog niet opgelost.
Na Lemmer volgden we de grens van
oud en nieuw land tot de koffie in Vollenhove.
Toch met de pont
Na die stop was er dan toch een pont,
n.l. die naar Genemuiden. Daarna ging
het richting Zwolle en was het eindelijk
afgelopen met de lange rechte stukken
door het vlakke land. De resterende
route liep langs het Apeldoorns– en
later Dierenskanaal, met een lusje oostelijk
naar het dorpje De Vecht voor de
tweede stop. De menukaart zag er uit-
Zondagochtend voor de terugreis
nodigend uit. De boerenomelet, allerminst
in te delen onder de categorie
sportvoeding, smaakte er heerlijk,
evenals de overige gerechten. Het eten
kostte ons wel een uur, maar naar Zevenaar
was het daarna een fluitje van
een cent.
Een geslaagde tweedaagse was daarna
ten einde. Iedereen bedankt voor zijn/
haar bijdrage, maar met name Toon
van Brandenburg voor de goede begeleiding
en Fred Kampschoer voor de
bananen. ��
Wiel aan Wiel, 2011, nr.3 7