jaarverslag 2 0 1 1 - 2 0 1 2 - ACV Kempen
20.01.2013 • Views
Share Embed Flag

jaarverslag 2 0 1 1 - 2 0 1 2 - ACV Kempen

jaarverslag 2 0 1 1 - 2 0 1 2 - ACV Kempen

jaarverslag 2 0 1 1 - 2 0 1 2 - ACV Kempen

SHOW MORE
SHOW LESS
ePAPER READ
DOWNLOAD ePAPER
acv.kempen.acv.online.be

Create successful ePaper yourself

Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.

START NOW

J A A R V E R S L A G<br />

2 0 1 1 - 2 0 1 2

INHOUD<br />

KEMPEN<br />

Inleiding 2<br />

Deel 1: Sociale verkiezingen 2012 5<br />

“Alle hens aan dek” 5<br />

Straff e koffi e – 2 december 2011 – Sunparks Mol 6<br />

Straff e madammen 7<br />

Vakbondsafgevaardigde = belangenverdediger 8<br />

Op de bus 9<br />

“Vakbondswerk is geven en nemen” 10<br />

Goe gebakken 11<br />

Vakbondswerk krijgt stilaan vorm bij Bio-Planet 12<br />

“Voor een beter loon” 13<br />

“Den Dries kleurde groen” 15<br />

Resultaten sociale verkiezingen 2012: “<strong>ACV</strong>-<strong>Kempen</strong> blijft de sterkste vakbond” 16-17<br />

Deel 2: Op de arbeidsmarkt 19<br />

Het PWA als springplank 19<br />

Strandwerf 2011, een schot in de roos 19<br />

“Westmeerbeek verliest zijn fabriek” 20-21<br />

Na de sluiting van La Corbeille “Er was veel te doen” 22<br />

TBP zet 335 werknemers aan de kant “Als een vuilniszak staan we op straat” 23<br />

Mijn dorp in de <strong>Kempen</strong>, waar is nu de tijd? “We hebben het gevoel, gedumpt te zijn” 24-25<br />

<strong>ACV</strong>- en ACW-Geel tevreden met de aanstelling van een tewerkstellingscoördinator 26<br />

Een nieuwe herstructurering bij Philips Turnhout “De toekomst van de fabriek staat op het spel” 27<br />

<strong>ACV</strong>-<strong>Kempen</strong> trakteert met een bakje frietjes “Een vakbond voor de KMO-werknemers” 28<br />

Deel3: De gevolgen en reparaties 29<br />

<strong>ACV</strong> en ABVV maken bekommernissen over aan politici 30<br />

“Gezond maken overheidsfi nanciën? Ja, maar het kan en moet anders” 30-31<br />

“’t Is altijd de schuld van een werkloze” 33<br />

“Geef ons kansen” 34-35<br />

Deel 4: Kerncijfers 36<br />

<strong>ACV</strong>-<strong>Kempen</strong> telt 110.727 leden 36-37<br />

Inkomsten en uitgaven 38<br />

Personeelsevolutie 39<br />

Werkloosheid daalt 40<br />

Dienstverlenend werk 41<br />

Jan Kenis, dienstverlener met kennis van zaken. 42<br />

Juridische bijstand 43

J A A R V E R S L A G 2 0 1 1 - 2 0 1 2<br />

1

2<br />

INLEIDING<br />

KEMPEN<br />

Het wordt een druk<br />

en boeiend werkjaar<br />

Een <strong>jaarverslag</strong> dient om heel even te blijven stilstaan bij<br />

het voorbije werkjaar: de uitdagingen waren enorm, onze<br />

opdracht groots… het geleverde werk mag gezien worden.<br />

Gewoontegetrouw doen we dit aan de hand van de verhalen,<br />

getuigenissen van onze militanten en vrijgestelden,<br />

onderbouwd met wat cijfer- en beeldmateriaal.<br />

Dit alles is het resultaat van de inzet van iedereen, militanten<br />

en vrijgestelden, verbondelijk en van centrales. Te weinig<br />

wordt het waarschijnlijk gezegd maar in elk geval: een dikke<br />

merci.<br />

Als we even terugkijken op het voorbije werkjaar, werd de<br />

werknemersgroep, onze leden, en wij als vakbeweging,<br />

meerdere malen getroff en in het regeringsbeleid.<br />

• Eind vorig jaar was er eindelijk een regering Di Rupo.<br />

Amper een maand later leverde de regering een gedrocht<br />

af van een hervormingsplan voor de pensioenen, een<br />

rampzalige begroting, met fundamentele ingrepen in<br />

eindeloopbaanafspraken, de degressiviteit (zeg maar<br />

botte besparingen in het inkomen van werkzoekenden)<br />

in de werkloosheidsuitkeringen, nieuwe regels voor<br />

loopbaanvermindering en tijdskrediet, met het snoeimes<br />

in het budget van welvaartsvastheid (-40%)… Allemaal<br />

onder het alziend liberaal oog van Europa, met haar strikte<br />

botte saneringspolitiek.<br />

Een gedrocht dat met haken en ogen in mekaar hing; een<br />

werkstuk dat bijna niet uitvoerbaar was,… en toch ging deze<br />

regering door.<br />

Met onze infocampagne over “de gevolgen”<br />

(www.degevolgen.be) van dit beleid informeerden we<br />

militanten en leden. We bezochten politici in Mechelen<br />

om onze verontwaardiging uit te schreeuwen. Onze<br />

boodschap was duidelijk: dit beleid zorgt maar voor<br />

één ding: vandaag werkloos, morgen dakloos. Onze<br />

acties om broodnoodzakelijke bijsturingen te bekomen<br />

(www.dereparaties.be) leiden niet tot het omkeren van dit<br />

asociaal beleid, maar brachten wel enkele fundamentele<br />

aanpassingen. De schrijnende contractbreuk die de regering<br />

pleegde, werd minstens verzacht. Dit alles met inzet van<br />

onze ganse beweging.<br />

• En dan de sociale verkiezingen mei 2012: Jouw job ons<br />

werk! Op zoek naar nieuwe militanten in bestaande<br />

en nieuwe ondernemingen, die de stem willen laten<br />

klinken van de collega’s. Er werd gefl yerd, belrondes<br />

en huisbezoeken werden georganiseerd,… kortom wij<br />

leverden een schitterende job. En het resultaat is meer<br />

dan indrukwekkend. Met <strong>ACV</strong>-<strong>Kempen</strong> behaalden we<br />

meer dan het dubbele van alle mandaten in OR en CPBW,<br />

behaald door de andere vakbonden. De <strong>Kempen</strong> kleurt op<br />

het syndicale vlak diepgroen.<br />

Opdracht en uitdaging is om al onze nieuwe militanten op te<br />

vangen in de basisvorming, te begeleiden in de werking, om<br />

elke dag opnieuw maximaal onze verkiezingsslogan waar te<br />

maken: uw job, ons werk.<br />

• Anderzijds sociaal-economisch was het niet zo’n best<br />

jaar. Gevestigde ondernemingen zoals de “Corbeille”<br />

(Bonduelle – voeding en diensten) in Westmeerbeek,<br />

“den Bell” (TBP – het vroegere Alcatel-Lucent – metaal) in<br />

Geel, “FBFC” (het enige nog resterende <strong>Kempen</strong>s nucleair<br />

productiebedrijf ) in Dessel… en nog vele anderen gingen<br />

op de fl es. 1 op 2 van alle binnengekomen klachten van<br />

leden waren falingen. Eens te meer staat de tewerkstelling<br />

in de <strong>Kempen</strong>, en zeker in de industriële ondernemingen<br />

zwaar onder druk.<br />

• Het voorbije werkjaar werkten we in meerdere gemeenten<br />

rond lokale tewerkstelling. Met <strong>ACV</strong>-<strong>Kempen</strong> spraken<br />

we verspreid in de <strong>Kempen</strong> onze KMO-werknemers aan,<br />

informeerden hen, en legden we een netwerk aan van<br />

contactpersonen.<br />

Tot op vandaag heeft <strong>ACV</strong> <strong>Kempen</strong> het vertrouwen van<br />

meer dan 110.000 leden. Dit moet je elke dag opnieuw<br />

verdienen met een kwalitatieve dienstverlening, met een<br />

sterk veroverend syndicaal optreden.

J A A R V E R S L A G 2 0 1 1 - 2 0 1 2<br />

Luk Hendrickx Luc Guns<br />

Dit doet ons even vooruitblikken op de toekomst. Tijd om<br />

er even “rustig” in te stappen zullen we niet hebben. Begin<br />

juli geraakte de regering het niet eens over het te voeren<br />

relancebeleid in België (zeg maar het te voeren beleid over<br />

loonkosten, index, competitiviteit…). Deze hete appel werd<br />

doorgeschoven naar het najaar, en men kondigde aan dat<br />

hierover met de sociale partners overleg zou gepleegd<br />

worden. In deze context dienen we ook de onderhandelingen<br />

voor een nieuw interprofessioneel akkoord 2013-2014 voor<br />

te bereiden. Onder druk van de eurocrisis en de economische<br />

evolutie - de crisis die duidelijk nog niet opgelost is - zal het<br />

sociaal-economische debat met regering en werkgevers<br />

vooraan de agenda blijven staan. Ook op regionaal vlak<br />

werken we met de sociale partners aan een vernieuwd<br />

streekpact voor de komende jaren.<br />

De voortschrijdende staatshervoming van ons land zorgt<br />

ervoor dat hoe langer hoe meer de belangen van “Vlaamse”<br />

werknemers moeten verdedigd worden; en de Vlaamse<br />

politiek kleurt vaak donkerblauw. Onze sociale bril wordt<br />

dikwijls afgezet. Laat staan dat er consensus is over de<br />

rol van de sociale partners, werkgevers en werknemers,<br />

in de overgedragen bevoegdheden, zeker inzake sociale<br />

zekerheid. In april 2013 houden we in deze context van de<br />

staatshervorming ons eerste Vlaams <strong>ACV</strong> congres rond het<br />

thema “banen voor de toekomst”.<br />

En dan de grote uitdaging: de belangenbehartiging van<br />

onze leden, werkend of werkloos, via de dienstverlening.<br />

De volgende maanden worden we immers gedwongen<br />

om uitvoerder te zijn van de besparingsbeslissingen van de<br />

regering, waar we, laat het duidelijk zijn, niet akkoord mee<br />

gaan. Als <strong>ACV</strong> onze opdracht tot een goed einde brengen,<br />

kan alleen als we er in lukken om het samenspel tussen<br />

dienstverlening en beweging te laten werken: onze leden<br />

correct te informeren en samen met hen te werken aan een<br />

vakbond van werkenden en werklozen. Dit alles via gerichte<br />

info-initiatieven, acties…<br />

Na de zware dobber van leren werken in Horizon, is het<br />

zaak om in onze dienstverlening het langzaam hervonden<br />

evenwicht te bestendigen, en volop te gaan voor de<br />

versterking en verdieping van onze dienstverlening, als<br />

vakbond en als uitbetalingsinstelling, via vorming en<br />

opleiding.<br />

Ook dit werkjaar willen we de start geven aan de voorbereiding<br />

van ons verbondscongres in 2014 over interprofessioneel<br />

vakbondswerk in de 21ste eeuw. Samen met militanten<br />

zoeken naar een vernieuwd bewegingswerk.<br />

In de interprofessionele werking blijven we oog hebben voor<br />

KMO-werknemers, het lokaal werkgelegenheidsbeleid van<br />

gemeenten nu met de gemeenteraadsverkiezingen in het<br />

verschiet, werken met jongeren, vrouwen, en nog veel meer.<br />

Het wordt een druk en boeiend werkjaar. Alleen samen<br />

zullen we erin lukken om onze opdracht tot een goed einde<br />

te brengen, in regio’s en ondernemingen, met militanten in<br />

verbond en centrales, met beroepskrachten professioneel<br />

en interprofessioneel. We gaan ervoor.<br />

Luk Hendrickx Luc Guns<br />

verbondssecretaris verbondsvoorzitter<br />

3

4<br />

KEMPEN

J A A R V E R S L A G 2 0 1 1 - 2 0 1 2<br />

Deel 1<br />

SOCIALE VERKIEZINGEN 2012<br />

Alle hens aan dek<br />

Ook met de sociale verkiezingen is er iemand<br />

die samen met vakbondssecretarissen en <strong>ACV</strong>militanten<br />

de campagne in goede banen leidt.<br />

Voor deze verkiezingen is dat Liesbet Jordaens.<br />

Een fris groen blaadje, maar met syndicale<br />

ervaring.<br />

Liesbet: “De voorbereidingen zijn begonnen. In het <strong>ACV</strong> is het<br />

nu alle hens aan dek om met de beste resultaten te kunnen<br />

uitpakken. Mijn eerste sociale verkiezingen waren in 2000<br />

op het Giels Bos. Ik herinner me dat ik werd aangesproken<br />

om me kandidaat te stellen. Omdat mijn vader vroeger altijd<br />

militant was geweest, dacht ik, waarom ook niet. En voor ik<br />

het goed en wel besefte stond ik op de kiezerslijst en werd<br />

ik verkozen. In 2008 werd ik er me echt van bewust wat er<br />

allemaal bij sociale verkiezingen komt kijken. En nu probeer<br />

ik samen met mijn collega’s en de vakbondsmilitanten de<br />

<strong>ACV</strong>-campagne sociale verkiezingen 2012 in goede banen te<br />

leiden. “<br />

Kartrekkers<br />

Liesbet: ”De syndicale kartrekkers in de bedrijven zijn de<br />

belangrijkste aanspreekpunten voor de sociale verkiezingen.<br />

Ze volgen de ingewikkelde procedure van de sociale<br />

verkiezingen op. En daar komt heel wat bij kijken. Zo moet je<br />

samen met de werkgever bekijken wie er mag stemmen. En<br />

je houdt ook een oogje in het zeil dat de verkiezingen in jouw<br />

bedrijf volgens alle regeltjes verlopen. “<br />

De eerste keer<br />

En hoe zoeken jullie kandidaten in nieuwe bedrijven?<br />

Liesbet: “Dat gebeurt niet lukraak. We inventariseren eerst<br />

die bedrijven. En dan zoeken we op een gerichte manier<br />

naar nieuwe kandidaten. Onze collega’s kennen misschien<br />

wel iemand die in zo’n bedrijf werkt. We vragen hen om deze<br />

mensen aan te spreken. We fl yeren aan de bedrijfspoort of<br />

we organiseren met onze militanten belavonden. We bellen<br />

werknemers op. En dat wordt enorm geapprecieerd. “<br />

5

6<br />

KEMPEN<br />

Straffe koffi e<br />

2 december 2011 - Sunparks Mol<br />

“Geef je collega’s een stem”<br />

In Sunparks te Mol gaven we de aftrap voor de<br />

sociale verkiezingen 2012. Het was inderdaad<br />

straff e koffi e. Met Frieda Van Wyck als<br />

gastvrouw en Roel Steeno als gastheer.<br />

Op een ludieke manier werden we gemotiveerd<br />

om de komende weken op zoek te gaan<br />

naar nieuwe kandidaten voor de sociale<br />

verkiezingen. Van in ’t begin zat de sfeer goed<br />

Een welkom kregen we met tekst en beeld. En dan verschijnt<br />

een man in pitteleer met megafoon op het podium. Met<br />

een gedicht à la Paul Van Ostayen. PATS BOEM !BOEM!<br />

PAUKENSLAG!!! Een spook waart door Europa. Het spook van<br />

het KA – KA – PI – PI – TA - Ta - LISME. En dan mag Luk Hendrickx<br />

(verbondssecretaris <strong>ACV</strong>-<strong>Kempen</strong>) op de sofa bij Frieda Van<br />

Wyck. En Luk vat de sociale verkiezingen als volgt samen: “Dat<br />

is recht, teamwork en vertrouwen. Omdat we een belangrijk<br />

deel van de onderneming zijn hebben de werknemers het<br />

recht om iets te zeggen in hun onderneming. Soms gaat dat<br />

over kleine dingen zoals het opnemen van vakantiedagen.<br />

Maar ook over welke richting het uit moet gaan met het<br />

bedrijf. En dat proces van sociale verkiezingen dat doe je<br />

niet alleen. Dat is ook het moment om samen op zoek te<br />

gaan naar nieuwe vakbondsmilitanten. En dat gaat ook over<br />

vertrouwen. Zo krijg je in de onderneming het vertrouwen<br />

van de collega’s als ze aanvoelen dat je voor hen iets kan<br />

doen of betekenen.”

J A A R V E R S L A G 2 0 1 1 - 2 0 1 2<br />

Straffe madammen<br />

Christelle is een enthousiaste en opgewekte madamme. Je hoort het nog maar een klein beetje, Christelle<br />

werd geboren in Namen. Ze heeft een Belgische vader en een Franse moeder. Omdat vader in het leger werkte<br />

in Wallonië groeide ze daar op. Op haar beurt huwde ze met een militair die dan weer in het Vlaamse land<br />

gekazerneerd werd. “<br />

Magazijnwerk<br />

“Na enkele tijdelijke contracten kwam ik dan terecht<br />

bij Sanico in Turnhout. En er werken daar toch wel ruim<br />

250 werknemers. Hier maken ze allerlei medicamenten<br />

voor andere pharmaceutische bedrijven. In het begin deed<br />

ik er magazijnwerk en nam ik stalen van de chemische<br />

producten. Dat ging prima tot ik geconfronteerd werd<br />

met een nekhernia. Ik bleef niet bij de pakken zitten en<br />

vroeg een aangepaste job. En die kwam er. Nu werk ik in de<br />

tabletteringsafdeling. Ik doe er testen op het gewicht en de<br />

hardheid van de tabletten.”<br />

Steun<br />

“En ik ben nu voor de eerste keer kandidaat. Ik ga voor het<br />

comité preventie en bescherming op het werk. Veiligheid<br />

en gezond werken vind ik belangrijk. In mijn vrije tijd ben ik<br />

vrijwilliger bij het Rode Kruis en ik ben in het bedrijf actief bij<br />

de EHBO-ploeg. Ik had er al wel eens over gesproken met een<br />

vakbondsdelegee op het bedrijf. Momenteel staat ze er alleen<br />

voor. Ik vind dat ze steun moet krijgen, want ik zie dagelijks<br />

dat ze veel werk heeft met haar vakbondswerk. Ik hoop dat we<br />

onze militantengroep nog kunnen versterken. Want omwille<br />

van een langdurige ziekte is het nu werk van één persoon.<br />

Ik hoop na de verkiezingen de problemen en vragen van de<br />

collega’s werknemers mee te helpen oplossen.”<br />

7

8<br />

KEMPEN<br />

Vakbondsafgevaardigde = belangenverdediger<br />

Geert is niet alleen vakbondsafgevaardigde bij<br />

Kraft. Hij is ook een wervingsgezicht van de <strong>ACV</strong>campagne.<br />

Kan je je nog herinneren waarom je<br />

je indertijd kandidaat stelde? 20 jaar geleden<br />

ben ik beginnen te werken bij De Beukelaer,<br />

later omgevormd of overgenomen door General<br />

Biscuits, Danone, LU en nu Kraftfoods. Je ziet<br />

het, een verhaal van herstructureringen. Ik heb<br />

zelf de stap gezet om me kandidaat te stellen in<br />

1995 en neem dus nu deel aan mijn vierde sociale<br />

verkiezingen. Ik stelde me kandidaat omdat m’n<br />

collega’s me aanspraken en aanporden om me<br />

kandidaat te stellen. Zelf kwam ik uit een sociaal<br />

nest en was altijd al actief geweest bij de Chiro.<br />

Is er wat veranderd in je motivatie om je kandidaat te<br />

stellen?<br />

In mijn motivatie is er niet veel veranderd. Wel de manier<br />

waarop ik m’n werk doe als vakbondsafgevaardigde. De<br />

problemen zijn complexer geworden, de werkgever gaat veel<br />

individueler om met de werknemers. En door de fl exibele<br />

werkorganisatie worden groepen werknemers meer tegen<br />

elkaar uitgespeeld. Als vakbond proberen we de problemen<br />

zoveel als mogelijk collectief aan te pakken. Daarin ligt onze<br />

kracht.

J A A R V E R S L A G 2 0 1 1 - 2 0 1 2<br />

Op de bus<br />

Ook bij de Lijn zijn er om de vier jaar sociale<br />

verkiezingen. Eén van de vakbondsmilitanten is<br />

Silvy. En ze staat ten allen tijde klaar voor haar<br />

collega’s.<br />

Vind je het een toff e job?<br />

Silvy: “Ik vind dit een heel toff e job. De job geeft mij veel<br />

vrijheid. Je zit een ganse dag op de baan, warm en droog<br />

en toch heb ik het gevoel dat ik buiten ben. Het is een job<br />

waar sociaal contact hoog in het vaandel staat en dit geeft<br />

me voldoening.”<br />

Silvy: “Het onveiligheidsgevoel in de <strong>Kempen</strong> is niet zo groot.<br />

In de grootsteden treedt dit gevoel spijtig genoeg meer op<br />

en zeker als je late diensten moet rijden. Een nadeel kan zijn<br />

dat je als chauff eur wisselende werkuren hebt en je tijdens<br />

de weekends of op feestdagen ook van dienst kunt zijn. Maar<br />

langs de andere kant geeft dit je job ook een afwisselende<br />

dimensie. Zelf heb ik nog geen kinderen en ervaar ik dit<br />

ook niet echt als een probleem. Het kan wel een probleem<br />

worden als je partner geen nine to fi ve job heeft. Dat geeft<br />

praktische problemen met kinderopvang en dergelijke.”<br />

Wanneer besloot je om je op te geven als vakbondsmilitant?<br />

Silvy: “In 2008 spraken de vakbondsmilitanten me aan om me<br />

als kandidaat op te geven. Ik was toen nog geen 25 jaar. Ik<br />

was niet onmiddellijk overtuigd om hun te volgen. Maar ze<br />

bleven aandringen en op me inpraten. Uiteindelijk, na wikken<br />

en wegen, gaf ik mijn ja-woord om me op te geven en werd<br />

ik verkozen. In het begin moet je nog veel leren, maar hier in<br />

de stelplaats in Turnhout kan ik terugvallen op een goede en<br />

stevige militantenploeg. Elke dag opnieuw kan je met andere<br />

vragen geconfronteerd worden. Daarnaast zijn we ook bezig<br />

met besparingen en herstructureringen bij de Lijn”<br />

9

10<br />

KEMPEN<br />

“Vakbondswerk is geven en nemen”<br />

Renild Van Laer, kassierster bij Delhaize in Kasterlee, bewijst al bijna dertig jaar dat vrouwen ook hun mannetje<br />

kunnen staan in het vakbondswerk.<br />

Tien pioniers<br />

Renild: “In het begin was het Cash. Voor ik het goed besefte<br />

deed ik toen al vakbondswerk. De kassiersters hadden het<br />

moeilijk om op te komen voor hun rechten. Ik nam toen al<br />

contact met de bediendenvakbond LBC-NVK om te weten<br />

te komen wat de nieuwe lonen waren in onze sector. Als het<br />

loon dan niet correct werd toegepast stapte ik naar de baas.<br />

Maar Cash werd overgenomen door Cash Fresh. De vakbond<br />

werd er geweerd. Zo was elke vestiging een aparte naamloze<br />

vennootschap. Zo konden ze de vakbond buiten houden.<br />

Toch bleef de vakbond proberen om het overleg en het<br />

vakbondswerk in dit bedrijf in de steigers te zetten. Het begon<br />

allemaal met een klein groepje op een avondvergadering.<br />

Met tien pioniers gingen we van start.”<br />

Verschil<br />

Renild: “Uiteindelijk werd het bedrijf in de etalage gezet.<br />

Delhaize kocht de zaak op. De overgang was groot. Bij<br />

Delhaize is alles geregeld. We gingen er ook fi nancieel op<br />

vooruit. Op jaarbasis kon dat wel oplopen tot dertig procent<br />

meer loon. Maar ik kwam wel terecht in een bedrijf met ruim<br />

zeventienduizend werknemers. In 2008 dacht ik, dat worden<br />

mijn laatste sociale verkiezingen. Op dat moment ben je in<br />

zo’n groot geheel vrij onbekend bij de collega’s. Toch kreeg ik<br />

een goede plaats op de kieslijst. En ik werd er verkozen voor<br />

de ondernemingsraad en het comité. Omdat ik nu nog maar<br />

halftijds werk ga ik me voor driehonderd procent inzetten<br />

voor het comité. En dat vraagt toch wel wat inzet.”<br />

Op bezoek<br />

Renild: “Als vakbondsafgevaardigde vragen we een<br />

winkelbezoek aan. We voeren dan een gesprekje met de<br />

plaatselijke directie en onze collega’s. De mensen weten niet<br />

altijd of ze wel in de juiste looncategorie staan. Of ze oefenen<br />

al een tijdje een andere functie uit. Ondanks alles zijn er<br />

nog altijd werknemers die moeite hebben om op te komen<br />

voor hun rechten. Als je vandaag in de distributiesector<br />

verandert van werkgever neem je de anciënniteit in die<br />

andere supermarktketen mee over. Dit is nog vrij recent. Toch<br />

blijven die supermarktketens vooral jonge en onervaren<br />

werknemers aantrekken. Maar die blijven niet allemaal<br />

omdat er in onze sector tijdens het weekend en ’s avonds<br />

moet gewerkt worden.”<br />

Geven en nemen<br />

Renild: “Vakbondswerk is bij Delhaize altijd een beetje reizen.<br />

Tussen Waterschei, Antwerpen en Brussel. Om de fi les te<br />

vermijden moet je vroeg vertrekken. Als vakbondsvrouw of<br />

–man moet je kritisch zijn. Maar niet alles afbreken. En het is<br />

geven en nemen”

J A A R V E R S L A G 2 0 1 1 - 2 0 1 2<br />

Goe gebakken<br />

In de grootkeuken van Nyrstar in Balen wordt er niet alleen gekookt, er bruist en stroomt ook syndicaal bloed.<br />

In de bedrijfskeuken prepareert een klein team van drie werknemers er elke dag honderdtwintig volledige<br />

maaltijden. We zijn benieuwd hoe op deze werkvloer het syndicaal werk verloopt. We vroegen het aan Jasper<br />

Lauwerysen.<br />

Syndicaal bloed Bloggen<br />

Jasper: “De appel valt niet ver van de boom. Ik heb dat<br />

vakbondsengagement wel mee van huis uit. Mijn vader is in<br />

de <strong>Kempen</strong> al jaren vakbondssecretaris voor LBC-NVK. Dat<br />

heeft me zeker beïnvloed. En met de sociale verkiezingen in<br />

2008 sprong ik in het syndicale bad. “<br />

Resultaten?<br />

Jasper: “Als ik terugblik ben ik wel tevreden. We bereikten<br />

in het bedrijf en in de sector wel wat resultaten. Toch is het<br />

syndicaal werk verre van af. Zo moet de communicatie naar<br />

de werknemers nog verbeteren of moet elke werknemer<br />

in het bedrijf opleidingsmogelijkheden krijgen. Elke<br />

werknemer is immers belangrijk. ISS-catering is gegroeid<br />

door de overname van andere cateraars. En dat zorgde er<br />

voor dat er in Wallonië en Vlaanderen verschillende loon- en<br />

arbeidsvoorwaarden werden gehanteerd. Dat behoort tot<br />

het verleden, die voorwaarden zijn nu geharmoniseerd. En<br />

er zijn enkele extra’s onderhandeld. Bijvoorbeeld een extra<br />

vrije dag nadat je een trimester niet afwezig bent geweest<br />

omwille van ziekte.”<br />

Verspreid<br />

Jasper: ”Onze werksituatie is wel bijzonder. Wij werken<br />

voor een klant. En dat maakt het wat moeilijker. Dat kan de<br />

werkdruk verhogen. In de sector worden er immers scherpe<br />

contracten onderhandeld. Onze werkgever staat onder<br />

druk van de concurrentie. Daarom onderhouden we goeie<br />

contacten met de delegees van het bedrijf waar we werken.<br />

En hier in Balen verloopt dat prima. Ik zie ze bijna elke dag<br />

in het bedrijfsrestaurant. En ik weet uit contacten met<br />

vakbondsmilitanten uit andere bedrijven dat ze hun nek ook<br />

willen uitsteken voor hun collega’s die via uitbesteding in het<br />

bedrijf werken.”<br />

Jasper: ”Maar ook voor ons syndicaal werk is dit een uitdaging.<br />

Wij werken allemaal gespreid in kleine teams over gans België.<br />

Dat zorgt er voor dat we niet zo frequent feed-back krijgen<br />

van onze achterban. Geen nieuws is dan goed nieuws zeker.<br />

Zo zijn we vorig jaar gestart met een blog. Daarmee willen<br />

we alle ISS-cateringwerknemers sneller en beter informeren.<br />

En we doen een oproep om reacties en pijnpunten over te<br />

maken. “<br />

Kandidaten<br />

Jasper: “We vonden nieuwe kandidaten. ’t Was wel niet<br />

gemakkelijk deze keer. Het liep samen met de stakingsperiode<br />

op het einde van januari. Er was bij vele werknemers<br />

discussie over zin en onzin van deze staking. In de media<br />

kregen de bonden veel kritiek. En dat speelde mee in het<br />

recruteringsproces. Er haakten zelfs nieuwe kandidaten af. “<br />

11

12<br />

KEMPEN<br />

Vakbondswerk krijgt stilaan vorm bij Bio-Planet<br />

De kleine winkelketen Bio-Planet is een fi liaal van Colruyt dat gespecialiseerd is in de verkoop van biologische en<br />

ecologische producten. Bio-Planet bestaat al een jaar of tien en heeft nu zeven vestigingen. Patrick Hufkens is bij<br />

het bedrijf de vakbondswerking van de LBC-NVK uit de grond aan het stampen.<br />

Patrick Hufkens (54) is sociaal bewogen en allergisch aan<br />

onrecht. Sommige van zijn voorvaderen, eenvoudige boeren<br />

uit de <strong>Kempen</strong>, leverden al rond 1900 sociale strijd bij de<br />

cementfabrieken in Sint-Jozef Rijkevorsel. Geen wonder dat<br />

hij de man is die de basis legt voor de LBC-NVK-werking bij<br />

Bio-Planet. “Maar ik wil dat uiteraard niet alleen doen”, zegt<br />

Patrick. “Ik ga zeker op zoek naar collega’s om de handen in<br />

elkaar te slaan.”<br />

“Bio-Planet hoopt tegen 2020 twintig extra winkels op te<br />

richten”, weet Patrick. “Daarnaast zijn er plannen om kleine<br />

winkels rond hetzelfde idee uit te bouwen. In totaal werken<br />

er al bijna 150 mensen bij Bio-Planet. ” Werken in een<br />

groeibedrijf is uiteraard prettiger dan een baan hebben bij<br />

een onderneming die moet reorganiseren en saneren. “In die<br />

zin is het erg dankbaar om bij Bio-Planet vakbondswerk te<br />

kunnen verrichten.”<br />

Extra personeel<br />

Bakkeleien over de koffi e en de suiker is niet echt aan<br />

Patrick besteed. “Ik wil graag inhoudelijk werk leveren. De<br />

werkdruk is bijvoorbeeld soms echt een probleem. Als we de<br />

Bakkeleien over de koffi e en de suiker is niet echt aan Patrick besteed. “Ik wil graag inhoudelijk werk leveren.”<br />

directie kunnen overtuigen om wat extra personeel aan te<br />

werven, wordt het veel aangenamer werken voor iedereen.<br />

Aan de loon- en arbeidsvoorwaarden kan ook nog veel<br />

verbeteren. Vroeger viel Bio-Planet onder paritair comité<br />

201 (zelfstandige kleinhandel), nu onder PC 202 (kleinhandel<br />

in voedingswaren), toch al een stap vooruit. Maar de lonen<br />

blijven aan de lage kant.”<br />

Winkelbezoeken<br />

“Door de winkels te bezoeken leer je de collega’s kennen en<br />

hoor je wat er allemaal leeft op de werkvloer. Nadien kan ik<br />

alle verzuchtingen vertalen naar een programma voor de<br />

sociale verkiezingen.” Extra kandidaten voor de LBC-NVK<br />

vinden is een uitdaging. “Eerst moet je een band met de<br />

mensen opbouwen. Pas daarna zullen sommigen open staan<br />

voor het idee om ook op te komen. Het is al een mooie start<br />

als je collega’s kan helpen met informatie die ze zoeken,<br />

bijvoorbeeld over de jeugdvakantie, de seniorvakantie of het<br />

educatief verlof. Als ze zien wat de vakbond kan betekenen,<br />

begrijpen ze ook beter waarom syndicaal werk zo nuttig en<br />

noodzakelijk is.”

J A A R V E R S L A G 2 0 1 1 - 2 0 1 2<br />

“Voor een beter loon”<br />

De vakbondsmilitanten doen een laatste inspanning om hun collega’s te overtuigen om een stem uit te brengen<br />

op de verkiezingsdag. En zo ontmoetten we Mike Van Linden. Hij werkt nog maar enkele maanden bij Clear<br />

Channel, een bedrijf dat gericht is op het onderhoud en de affi chage in die bushokjes. En toch wil hij zijn nek al<br />

uitsteken voor zijn collega’s.<br />

In de provincie Antwerpen zijn de bushokjes en de<br />

reclamepanelen van Clear Channel een bekend beeld.<br />

Elke dag opnieuw zorgen werknemers dat die bushokjes<br />

netjes gereinigd zijn en ons attent maken op een nieuwe<br />

yoghurtsmaak of een nieuwe parfum. Ook hier zijn er sociale<br />

verkiezingen.<br />

Ik ga me ook inzetten om onze lonen te verbeteren.<br />

Wij zitten in het slechtste paritair comité, namelijk het<br />

comité 100.<br />

Mike<br />

Vrij als een vogel<br />

Mike: “Het werk bevalt me wel, ik doe het graag. Ik voel me<br />

vrij als een vogel. Ik maak mijn eigen planning op. In het<br />

centrum van Antwerpen is het omwille van de drukte op de<br />

weg moeilijk om overdag affi ches op te hangen en bushokjes<br />

te reinigen. Dan ga ik ’s nacht op pad.”<br />

Waarom ben je nu al kandidaat Mike?<br />

Mike: “Mijn collega’s in Antwerpen hebben me aangemoedigd<br />

om me kandidaat te stellen. Ze hebben gemerkt<br />

dat ik rechtuit ben en dat ik tegen de bazen in Brussel mijn<br />

gedacht durf te zeggen. En het bedrijf stelt alsmaar meer<br />

eisen en toch blijft ons loon zo laag.”<br />

Mike: ”Ik wil me inzetten om het welzijn van mijn collega’s<br />

te verbeteren. We hebben al wel nieuwe bestelwagens<br />

gekregen. Maar die bestelwagens zijn nog niet allemaal<br />

uitgerust volgens de wettelijke voorschriften. Zo ontbreekt<br />

er op de bestelwagens een zwaailicht en ontbreken de rode<br />

en witte strepen op de voorkant van het voertuig. Als je de<br />

directie hierop attent maakt dan zeggen ze dat daar geen<br />

geld voor is of ze sturen je van de ene verantwoordelijke<br />

naar de andere. Volgens mij moet dat in orde kunnen komen<br />

omdat ik in de laatste jaarrekening zie dat er toch wel wat<br />

winst wordt gemaakt met de wekelijkse reclame en met het<br />

onderhoud van die bushokjes.”<br />

Hongerloon<br />

En hoe zit het met jullie inkomen?<br />

Mike: “Ik ga me ook inzetten om onze lonen te verbeteren.<br />

Wij zitten in het slechtste paritair comité, namelijk het comité<br />

100 of het aanvullend paritair comité voor de arbeiders. Bruto<br />

hebben wij een loon van 9,17 euro per uur. Een dertiende<br />

maand kennen we niet en er is ook geen syndicale premie.<br />

Dus redenen genoeg om me kandidaat te stellen.<br />

Over dat loon wordt heel veel geklaagd in ons<br />

bedrijf. Er is nog wel een bonus te verdienen als<br />

je goede prestaties afl evert. Daarom worden we<br />

ook dagelijks gecontroleerd. En we hebben ook<br />

maaltijdcheques. Toch is dit geen fatsoenlijk loon.<br />

Omdat ik een alleenstaande vader ben met twee<br />

kinderen heb ik een netto-loon van 1400 euro in<br />

de maand. Maar er zijn collega’s die geen kinderen<br />

ten laste hebben, die amper 1200 euro hebben.<br />

En het wordt echt een probleem als je ziek wordt. Dan heb je<br />

geen maaltijdcheques en geen bonus. “<br />

Mike is kandidaat bij Clear Channel.<br />

“Ik ben rechtuit en ik durf mijn gedacht zeggen tegen de bazen in<br />

Brussel. En de eisen van het bedrijf word alsmaar strenger en toch<br />

blijft ons loon zo laag.”<br />

13

14<br />

KEMPEN

J A A R V E R S L A G 2 0 1 1 - 2 0 1 2<br />

“Den Dries kleurde groen”<br />

Ruim vijfhonderd <strong>ACV</strong>-militanten verzamelden voor het begin van de sociale verkiezingen in Den Dries te Retie.<br />

Er was die avond ambiance met verkiezingskoorts. Op een ludieke manier namen militanten het tegen elkaar op.<br />

Je kon hen zien bij het Sumu-worstelen, koersen op rollen of vier op een rij. Op andere locaties kon je de eigen<br />

behendigheid uittesten. Dat gebeurde bij het rad van fortuin, het kloppen van worst of het trappen van een<br />

voetbal. En er waren leuke prijzen te winnen.<br />

Dankbaar<br />

Er was ook tijd voor het serieuze<br />

gedeelte van de avond, met een<br />

toespraak van Mathieu Verjans,<br />

kersvers nationaal <strong>ACV</strong>-secretaris. En<br />

hij drukte meteen zijn dankbaarheid uit<br />

ten opzichte van die duizenden <strong>ACV</strong>militanten<br />

die willen opkomen voor de<br />

sociale verkiezingen. “Dat engagement,<br />

zich als militant bekennen, als <strong>ACV</strong>kandidaat<br />

opkomen, je moet het maar<br />

doen. Het vergt moed en overtuiging<br />

om je nek uit te steken. Om je in het<br />

stemhokje te laten beoordelen door<br />

collega’s, mensen die je elke dag weer<br />

ontmoet. Géén enkele verkiezing<br />

staat zo dicht bij de mensen als de<br />

sociale verkiezingen. Al deze mensen<br />

staan dicht bij hun militanten. En ze<br />

verwachten véél. Dat je hun problemen<br />

oppikt, oppakt en het gaat uitleggen<br />

bij de baas. Toch zien we dat het werkt,<br />

dat <strong>ACV</strong>-delegees problemen oplossen<br />

die in ondernemingen zonder delegees<br />

blijven voort woekeren<br />

15

16<br />

KEMPEN<br />

Resultaten sociale verkiezingen 2012:<br />

“<strong>ACV</strong>-<strong>Kempen</strong> blijft de sterkste vakbond”<br />

De sociale verkiezingen van 2012 zijn net achter de rug. En wat stellen vast? Dat <strong>ACV</strong>-<strong>Kempen</strong> de<br />

toonaangevende vakbond blijft in de <strong>Kempen</strong>. Het <strong>Kempen</strong>s vakbondslandschap blijft diepgroen gekleurd met<br />

hier en daar blauwe dwaallichtjes.<br />

Verbondssecretaris, Luk Hendrickx, voelde zich een trotse en<br />

fi ere vader op de persconferentie waar de eerste resultaten<br />

over de sociale verkiezingen 2012 werden bekend gemaakt.<br />

“Als ik de resultaten van deze sociale verkiezingen bekijk dan<br />

voel ik me zoals een trotse en fi ere vader die geconfronteerd<br />

wordt met de goede schoolresultaten van zoon- of<br />

dochterlief. Onze vakbondsmilitanten hebben het schitterend<br />

gedaan. In de ondernemingsraad behaalde het <strong>ACV</strong> ruim<br />

zes van de tien mandaten en voor het comité preventie en<br />

bescherming behaalde het <strong>ACV</strong> zelfs meer dan zeven van<br />

de tien mandaten. Dat betekent dat het <strong>ACV</strong> meer dan het<br />

dubbele van mandaten behaalde dan de andere vakbonden<br />

in de <strong>Kempen</strong>. Daar mag je best trots op zijn. Het <strong>Kempen</strong>s<br />

vakbondslandschap kleurt opnieuw donkergroen.”<br />

Als je meer dan het dubbele van de afgevaardigden haalt als de<br />

andere vakbonden, dan mag je daar best trots op zijn.<br />

Luk Hendrickx<br />

Comité: zetelverdeling in de <strong>Kempen</strong> (in %)<br />

<strong>ACV</strong> ABVV ACLVB<br />

2008 72,00% 26,00% 2,00%<br />

2012 71,82% 25,81% 2,37%<br />

Ondernemingsraad: zetelverdeling in de <strong>Kempen</strong> (in %)<br />

<strong>ACV</strong> ABVV ACLVB NCK HUISLIJSTEN<br />

2008 68,04% 28,84% 1,56% 0,78% 0,78%<br />

2012 66,10% 29,27% 1,92% 0,45% 2,26%<br />

Cijfers<br />

Uit de cijfers zijn nog verschillende vaststellingen te maken.<br />

In vergelijking met 2008 vonden er in 2012 in meer bedrijven<br />

sociale verkiezingen plaats. Het aantal ondernemingen dat<br />

de procedure sociale verkiezingen in 2012 opstartte steeg<br />

naar 317, of een toename met 21 bedrijven. En bij elke sociale<br />

verkiezingen gaat er ook een grote golf van vernieuwing en<br />

verjonging door het <strong>ACV</strong>. Ook nu weer vonden we meer<br />

<strong>ACV</strong>-militanten die hun nek willen uitsteken voor hun<br />

collega’s op de werkvloer. Voor het comité telden we ruim<br />

1700 kandidaten, en voor de ondernemingsraad telden<br />

we bijna 1400 kandidaten. En het is meer dan alleen maar<br />

meer kandidaten. We stellen ook vast dat de vrouwelijke<br />

vakbondsmilitanten meer en meer hun plaats veroveren bij<br />

de sociale verkiezingen. Voor het comité bijvoorbeeld zijn<br />

meer dan drie op de tien <strong>ACV</strong>-kandidaten vrouwelijk.”<br />

25,81<br />

2,37<br />

71,82<br />

29,27<br />

1,92 2,26<br />

0,45<br />

66,10

J A A R V E R S L A G 2 0 1 1 - 2 0 1 2<br />

Bij deze sociale verkiezingen waren er nog aparte kiezerslijsten voor arbeiders en bedienden. Als er één statuut komt zal dat ook tot het<br />

verleden horen. Misschien al in 2016.<br />

Leiderspositie<br />

Als we globale cijfers bekijken in de<br />

<strong>Kempen</strong> komen we tot het volgend<br />

beeld. Het <strong>ACV</strong> zet zowel in de<br />

ondernemingsraden als in het comité<br />

voor preventie en bescherming de<br />

toon. Zes op de tien mandaten in de<br />

ondernemingsraad worden ingevuld<br />

door <strong>ACV</strong>-militanten en voor het<br />

comité preventie en bescherming is<br />

dat meer dan zeven op tien van de<br />

mandaten.<br />

17

18<br />

V.U. Dominique Leyon, Haachtsesteenweg 579, 1030 Brussel – www.acv-online.be - september 2011<br />

KEMPEN<br />

Je neemt het graag<br />

op voor anderen?<br />

wordacvkandidaat.be<br />

SOCIALE VERKIEZINGEN<br />

7 - 20 MEI 2012

J A A R V E R S L A G 2 0 1 1 - 2 0 1 2<br />

Deel 2<br />

OP DE ARBEIDSMARKT<br />

Het PWA als springplank<br />

Voor Walter Ruts uit Lille gaf de job van verkeersbrigadier in het<br />

PWA-systeem een nieuwe opstap naar gewoon werk. Veertien<br />

jaar geleden sloeg het noodlot toe. Hij was glazenwasser en<br />

bij het reinigen van een glazen koepel gleed hij van de ladder.<br />

Na een lange revalidatieperiode bleef hij niet bij de pakken<br />

zitten. Hij werd verkeersbrigadier in het PWA-systeem te Lille.<br />

Toch bleef hij zoeken naar ‘gewoon’ werk. En dat zoeken<br />

werd beloond met een job op de technische dienst van een<br />

ziekenhuis.<br />

Walter: “Veertien jaar geleden maakte ik als glazenwasser een<br />

ernstig arbeidsongeval mee. Bij het reinigen van een glazen<br />

koepel gleed ik van de ladder. Dat was het begin van een lange<br />

revalidatie. In die periode voelde ik me afgeschreven. ’s Morgens<br />

ging mijn vrouw werken en de kinderen vertrokken naar school. Ik<br />

bleef dan alleen achter tussen die vier muren. Met mijn lichamelijke<br />

beperkingen was het niet gemakkelijk om de draad van werken<br />

opnieuw op te nemen. Ondanks die beperkingen bleef de VDAB<br />

me toch oproepen om uit te kijken naar werk.”<br />

En je kwam dan in contact met een PWA-beambte? Walter:<br />

“Op een dag ontmoette ik een PWA-beambte. Die vertelde<br />

me dat er een aantal mogelijkheden waren. In de tuin werken<br />

was voor mij onmogelijk. Misschien kon ik wel terecht in de<br />

gemeentelijke bibliotheek of als verkeersbrigadier. Het werd<br />

uiteindelijk verkeersbrigadier. Drie maal per dag zorgde ik dat de<br />

schoolkinderen veilig de drukste wegen konden oversteken.”<br />

Walter: ”Ik vond dat een ferme job. Het was me niet te doen om het<br />

fi nanciële. Ik voelde me opnieuw gewaardeerd, ik kreeg opnieuw<br />

een waardigheidsgevoel. Trouwens als je daar langs de weg staat<br />

weten de mensen niet in welk statuut je daar staat. Zo kwam ik<br />

opnieuw in contact met mensen en het stimuleerde me om te<br />

blijven zoeken naar werk.”<br />

Strandwerf 2011,<br />

een schot in de roos<br />

Lisette Verbunt, de weduwe van Marcel Stoops,<br />

knipt samen met Luc Van Dessel, voorzitter<br />

van Bouw, industrie & energie en Servais<br />

Verherstraeten (volksvertegenwoordiger CD&V)<br />

het lint door. Marcel Stoops was één van de<br />

grote bezielers van Strandwerf. Strandwerf is een<br />

initiatief om de belangstelling voor bouwberoepen<br />

een stuk te versterken, om jongeren te laten zien<br />

wat vandaag een bouwberoep is. Enthousiaste<br />

hostessen verwelkomen de bezoekers aan<br />

strandwerf. En ze hadden werk om die 3500<br />

bezoekers welkom te heten. Zelf eens proberen,<br />

een graafmachine bedienen. Jong en oud kon<br />

laten zien hoe handig ze waren met een truweel,<br />

steen en mortel. Strandwerf sloot af met een<br />

luchtballon en vier gelukkig winnaars.<br />

19

20<br />

KEMPEN<br />

“Westmeerbeek verliest zijn fabriek”<br />

Elke fabriekssluiting, groot of klein, is een drama of een doodsteek voor de betrokken werknemers. Toch<br />

roept deze sluiting nog wat meer op. Een klein dorp in het zuiden van de <strong>Kempen</strong> verliest nu haar enige<br />

‘grote’ fabriek. Voor vele werknemers nog een job dicht bij huis, onder de kerktoren. Een regio met weinig<br />

tewerkstellingskansen. In het verleden dikwijls beperkt tot wat seizoensarbeid. Vele huismoeders vonden er<br />

gedurende de wintermaanden enkele maanden werk. Het doek valt nu over een bedrijf met meer dan honderd<br />

jaar geschiedenis.<br />

De sfeer op de personeelsvergadering is bedrukt, en de werknemers kijken elkaar gelaten aan. Iedereen zit gebukt te kijken naar het<br />

informatiebundeltje over het sociaal plan.<br />

Uit de oude doos, een oud reclamebord van La Corbeille.<br />

We hadden niks<br />

Na de stemming spreek ik met Johan. Hij heeft zijn keuze al<br />

gemaakt. Als de minister het brugpensioenplan goedkeurt<br />

vertrek ik met brugpensioen. Hij neemt me eerst nog mee<br />

naar de conservenfabriek. Buiten op de vloer ligt de vers<br />

geoogste spinazie klaar. Een buldozer brengt het groen naar<br />

een transportband om er gewassen te worden en daarna<br />

ingeblikt te worden. “In de jaren zeventig begon ik hier te<br />

werken. Ik had mijn secundair onderwijs afgemaakt en mijn<br />

legerdienst zat er op. Ik begon bij La Corbeille. Ik was niet<br />

van plan om hier lang te blijven. Toch verliep mijn loopbaan

J A A R V E R S L A G 2 0 1 1 - 2 0 1 2<br />

Johan: “Nu kijk ik uit om op brugpensioen te kunnen gaan.<br />

Misschien komt achteraf nog de weerslag. Ze zeggen dat je in een<br />

zwart en leeg gat valt.”<br />

anders. Soms had je schoon werk. Maar ik ging ‘s avonds ook<br />

naar huis met veel pijn in de handen en vermoeide benen.<br />

Ik sta er versteld van, maar met vallen en opstaan ben ik hier<br />

nog steeds. Maar nu houd ik het voor bekeken. Ik zie het niet<br />

meer zitten om me aan te passen of opnieuw aan de slag te<br />

gaan met een lager loon. Ik kies voor het brugpensioen. Deze<br />

sluiting voorspelden we al heel lang. En dat werd nog meer<br />

uitgesproken toen Bonduelle deze oude conservenfabriek<br />

overnam. Eerst hebben ze Stabroek dicht gedaan. En nu zijn<br />

wij aan de beurt. Ik kan er me bij neerleggen. Welke fabriek<br />

heeft ons nog nodig? Zo’n conservenfabriek is toch iets<br />

bijzonders. Er zijn piekmomenten. Verse spinazie moet zo snel<br />

mogelijk verwerkt worden. De activiteit werd bepaald door<br />

de aanvoer van verse groenten. Je kreeg dan een contract<br />

voor vier maanden, seizoensarbeid. Na vier maanden moest<br />

je opnieuw gaan stempelen. In het begin van mijn loopbaan<br />

was het hier hard. Er was nog niks geautomatiseerd, ze<br />

hadden vele handen nodig en ’s avonds ging je naar huis<br />

met veel pijn in de benen. Vroeger hadden we hier niks, we<br />

werkten in een schuur. Nu kan dat allemaal niet meer en<br />

gaandeweg verbeterde dat. De vakbond maakte er werk van<br />

om de werkomstandigheden te verbeteren.”<br />

Vele handen<br />

Agnes Hendrickx, nu een kranige dame van zesenzeventig.<br />

Zij werkte tot in ’95 bij La Corbeille en leidde daar heel wat<br />

jaren de personeelsdienst. Agnes stopte met werken op haar<br />

zestigste maar blikt nog met heel wat tevredenheid terug<br />

op haar loopbaan. “Na de school ging ik werken in Haren<br />

Buda. Ik nam om vijf uur de trein om het werk om half acht<br />

te kunnen starten. Ik trouwde en stopte met werken. Maar<br />

we wilden een eigen huisje bouwen en ik begon opnieuw te<br />

werken. Het was in ’59. Ik solliciteerde bij Proba (de vorige<br />

naam van La Corbeille) als bediende. Maar de dochter van de<br />

boekhouder sleepte de administratieve job in de wacht. Toen<br />

besloot ik om er in de productie te gaan werken. Ik werkte er<br />

graag. De vrouwen kwamen er dikwijls terecht in de tijdelijke<br />

jobs, in de seizoensarbeid. Ze hadden vele handen nodig. De<br />

asperges werden met de hand geschild en daarna in de potjes<br />

gezet. Dat kwam de kwaliteit ten goede, maar de producten<br />

waren iets duurder. In ’t begin was het een schande als<br />

vrouwen er gingen werken. Dat was uit den boze, vrouwen<br />

moesten thuis blijven en voor de kinderen zorgen. Daar werd<br />

in het dorp over geroddeld. Proba was eigendom van een<br />

adellijke familie. Er hing een familiale sfeer en als de baron<br />

op bezoek kwam moest je vriendelijk zijn. De automatisering<br />

begon en het bedrijf werd verkocht aan La Corbeille. Die<br />

hadden zelf velden en sloten contracten af met de boeren.<br />

En ze deden beroep op thuiswerksters, die moesten thuis de<br />

groenten verwerken. En dan kreeg ik de vraag om het water<br />

in het bedrijf te controleren. De chef zei me: Agnes jij kunt<br />

dat. En zo kwam van het één en het ander. Daarna moest ik<br />

de kostprijs berekenen van de groenteconserven en moest ik<br />

timen hoe lang de werknemers met een bepaalde taak bezig<br />

waren. Of de gegevens van de tikklok verwerken en het loon<br />

in de loonzakjes steken. Ik nam werk mee naar huis zodat<br />

de werknemers op tijd hun centen hadden. Toen was er nog<br />

geen sprake van computers, er kwam veel papier bij kijken.<br />

Zo kwam ik terecht op de personeelsdienst.”<br />

Agnes: “En nu zijn de centen belangrijker dan de mensen die er<br />

werken. Destijds gingen de eigenaars nog voor hun bedrijf. Maar dat<br />

is vandaag verdwenen, dat is verleden tijd.<br />

21

22<br />

KEMPEN<br />

Na de sluiting van La Corbeille<br />

“Er was veel te doen”<br />

De sluiting van La Corbeille brengt me ook bij Frans (of Sus) Rombouts. Hij was voor <strong>ACV</strong>-voeding en diensten<br />

een vakbondspionier in de <strong>Kempen</strong>. Zijn loopbaan begon op het einde van de jaren dertig van de vorige eeuw.<br />

Armoede tot en met, crisis en een enorme mobilisatie omdat de oorlog in de lucht hing. Zoals zoveel jongeren<br />

toen begon Frans te werken vanaf zijn veertiende jaar.<br />

Frans: ‘Ik begon bij een kleermaker. Daar zou ik de stiel leren.<br />

Die stiel heb ik er nooit kunnen leren. Simpele klussen moest<br />

ik daar klaren voor een appel en een ei. Ik moest er zeep<br />

snijden. Of ik moest er zelfs de kleine kinderen van de baas<br />

hun gat afkuisen. Ik vertelde dat aan mijn vader en mijn vader<br />

zei kordaat, ‘stop daar mee, daar kan je niks leren.’ Nadien<br />

werkte ik in een steenkapperij. Zwaar en gevaarlijk werk.<br />

Na de eerste werkdag waren mijn handen al kapot en had<br />

ik al enkele blauwe nagels. Toch bleef ik verder zoeken om<br />

een andere stiel te leren. Ondertussen was ik ook actief in de<br />

KAJ en pater Cleymans stimuleerde me om naar de sociale<br />

school van Heverlee te gaan. En zo belandde ik dan in de<br />

vakbeweging. In ’48 zette ik in mijn eerste stappen in mijn<br />

syndicale loopbaan. Ik kon starten bij de <strong>ACV</strong>-beroepscentrale<br />

voeding in Antwerpen.”<br />

Uitdagend<br />

Frans: ‘Het vakbondswerk was toen enorm uitdagend. Er<br />

was veel werk te doen. Zo moest ik niet alleen de <strong>Kempen</strong><br />

bijhouden, maar ook een stuk van Limburg. In die periode<br />

bleef ik dan slapen bij een kapelaan. Dat was reuze. Als ik dan<br />

vertrok om een bedrijfsconfl ict op te lossen dan moedigde<br />

die kapelaan me aan. “Frans zei hij, trek ‘m ne kloot af”<br />

Seizoensarbeid<br />

En dan La Corbeille. Frans: “Syndicaal gezien was dat een<br />

moeilijke fabriek. Het was een conservenfabriek met heel wat<br />

seizoensarbeid. Het begon in de zomer met erwten, dat waren<br />

de primeurs. En het stopte in de winter met schorseneren. Het<br />

waren vooral vrouwen die daar een aantal maanden kwamen<br />

werken. Als ze in orde waren voor den dop dan stopten ze<br />

met werken. Syndicaal was dat een moeilijke situatie. Na het<br />

seizoen bleef er een kleine kern van bedienden en enkele<br />

arbeiders over. Toch kwam ik er enkele keren per jaar. Af en<br />

toe ging ik eens praten met de directeur. Dat was een baron<br />

uit Oostmalle, een stijve en brave katholiek. Dat was eigenlijk<br />

een good-willgesprek. Ik polste dan naar de vooruitzichten<br />

van het bedrijf of sprak ik de directeur over een wetswijziging<br />

dat het bedrijf werkkledij ter beschikking moest stellen. Een<br />

staking of een confl ict bij la Corbeille kan ik me niet herinneren.<br />

Toch ging het in sommige andere conservenfabrieken in<br />

de omgeving er hard aan toe. Zo was er Marie-Thumas in<br />

Leuven. Daar probeerden we met een staking wat uit de<br />

brand te slepen. Maar onze delegees stonden alleen buiten.<br />

Mijn collega secretaris had geen rekening gehouden met die<br />

seizoensarbeid. Die mensen kwamen toen werken voor een<br />

goede dopbrief. Een staking beginnen was een brug te ver.<br />

Toch probeerden we die seizoensarbeiders te betrekken en<br />

we informeerden hen over hun rechten.”

J A A R V E R S L A G 2 0 1 1 - 2 0 1 2<br />

TBP zet 335 werknemers aan de kant<br />

“Als een vuilniszak staan we op straat”<br />

Op een bijzondere ondernemingsraad kregen de vakbondsmilitanten van TBP-Electronics in Geel slecht nieuws<br />

te horen. Het bedrijf trok nog naar de rechtbank van koophandel te Turnhout om gebruik te kunnen maken<br />

van de wet op de continuïteit van de onderneming. Het strakke herstructureringsplan dat daaraan verbonden<br />

was kon het bedrijf niet meer naleven. De rechtbank van koophandel verklaarde het bedrijf TBP failliet en trok<br />

een kruis over de jobs van ruim driehonderd werknemers. Jacqueline Oeyen en Marleen De Winter, beiden<br />

doorwinterde <strong>ACV</strong>-vakbondsmilitanten, vertellen over de onverwachte sluiting van TBP.<br />

Marleen: “In ’72 ben ik hier begonnen,<br />

onmiddellijk dat ik gedaan had met<br />

de school. Er was daar een plant I en<br />

II. Ooit werkten hier ruim vierduizend<br />

werknemers. De herstructureringen die<br />

we meemaakten zijn niet meer te tellen.<br />

In ’83 is het allemaal begonnen en<br />

ging het bergaf met de tewerkstelling.<br />

Telkens met nieuwe namen. Bell-<br />

Telephone werd Alcatel, Alcatel werd<br />

Alcatel-Lucent en in 2007 nam TPB<br />

de productiesite in Geel over. Nu, na<br />

zovele herstructureringen werkten er<br />

hier nog 335 werknemers. Ik had er al<br />

39 jaar hier opzitten en kom nog vier<br />

maanden te kort om op brugpensioen<br />

te kunnen gaan.” Jacqueline: “Ik heb er<br />

nu 36 dienstjaren opzitten. En nu is het<br />

doek gevallen over TBP. Dat is nog te<br />

mooi uitgedrukt. Het doet pijn om na<br />

zoveel jaar gewoon als vuilniszak op<br />

straat te worden gezet.”<br />

Mokerslag<br />

Jacqueline: “De faling kwam voor ons<br />

allemaal aan als een mokerslag. Je had<br />

dat toch wel anders voorgesteld. Na<br />

zesendertig jaar in ‘hetzelfde’ bedrijf<br />

denk je dat je daar kan werken tot je<br />

brugpensioen of pensioen. Je leven is<br />

daar op ingesteld. En ik voel me echt<br />

nog te jong om nu thuis te zitten. Zelf<br />

heb je niet gekozen voor deze situatie.<br />

De werkgever, het management<br />

heeft zijn werk niet goed gedaan.<br />

Van vandaag op morgen zijn we alles<br />

kwijt wat we de afgelopen jaren hier<br />

opbouwden. Het is een ramp, een<br />

drama voor zovele werknemers. Jonge<br />

mensen, koppels, oudere mensen met<br />

een lange anciënniteit, alleenstaande<br />

werknemers. Allemaal zullen ze op<br />

zoek moeten gaan naar ander werk.<br />

Maar ze zullen nooit meer vinden wat<br />

ze hier ooit verdienden. Het komt<br />

voor iedereen zwaar aan. En er is<br />

weinig gène bij andere werkgevers<br />

bijvoorbeeld. Sommige van onze<br />

collega’s kregen al een werkaanbieding<br />

van een hotel. Ze kregen te horen dat<br />

ze daar onmiddellijk in ’t zwart konden<br />

starten voor drie euro per uur. Dan<br />

slaan ze opnieuw op je hoofd.”<br />

En nu?<br />

Jacqueline en Marleen: “We hebben<br />

het er moeilijk mee. Doppen is voor<br />

ons een schande, daar groeiden we<br />

mee op. Nu moeten we onze hand<br />

open houden en bedelen voor ons<br />

inkomen. Echt, we hopen op een<br />

overname. Maar nu moeten we zorgen<br />

voor een goede opvang en begeleiding<br />

van onze collega’s. Er leven heel wat<br />

vragen. Een onbekende wereld die<br />

nu plots opengaat. We moeten onze<br />

weg zoeken tussen RVA en VDAB. Zo<br />

zorgen we samen met onze vakbond<br />

voor de gezamenlijke opmaak van de<br />

werkloosheidsdossiers. En we geven<br />

een antwoord op de vragen van de<br />

getroff en werknemers. En dat is nodig<br />

omdat de mensen bang zijn over hun<br />

toekomst, je weet niet waar je terecht<br />

gaat komen. De zekerheid is weg. ”<br />

23

24<br />

KEMPEN<br />

Mijn dorp in de <strong>Kempen</strong>, waar is nu de tijd?<br />

“We hebben het gevoel, gedumpt te zijn”<br />

Melkerij Kempico (vroeger de Gier) in Gierle sloot einde april de deuren. Na de sluiting blikken we met <strong>ACV</strong>delegee<br />

Stanny terug op de gloriejaren en de teloorgang van de melkerij. Hij vat het als volgt samen: “hier en<br />

daar hebben we wel een veldslag gewonnen, maar de oorlog hebben we verloren.” Meer dan honderd jaar<br />

melkerijgeschiedenis wordt daarmee afgesloten. En meer dan honderd werknemers verloren hun job.<br />

Gierle. Dan denk je aan Walter Meeuws. Of aan het<br />

melancholisch liedje ‘mijn dorp in de <strong>Kempen</strong>’, van Louis<br />

Neefs. Raf Govaerts: “Maar het gaat nu wel erg stil worden in<br />

dit dorpje in de <strong>Kempen</strong>. Het is voorbij en ik blijf nu achter<br />

met een wrang gevoel. De laatste melkerij in de <strong>Kempen</strong> sloot<br />

haar deuren. Ik heb er zo vele gekend. Mijn vader werkte hier<br />

tot zijn 62 jaar. Hij bracht me destijds naar de melkerij. Want<br />

werken in de melkerij, dan was uw toekomst verzekerd.“<br />

Kerktentoren<br />

Stanny: “Ik heb er bijna 38 jaar gewerkt of meer dan elfduizend<br />

dagen in de melkerij. We hebben de afgelopen jaren wel<br />

enkele veldslagen gewonnen, maar de oorlog hebben we nu<br />

toch wel verloren. Maar als iedereen 38 jaar werkt, dan zijn er<br />

minder problemen en dan moet je jezelf toch geen verwijten<br />

maken.” Maar hoe kwam je dan hier in die lokale melkerij<br />

terecht? Stanny: “Ik ben onder de kerkentoren van Gierle<br />

groot geworden. Mijn vader werkte ook in deze melkerij. In<br />

het midden van de jaren zeventig kwam ik van de school. Er<br />

was toen weinig werk. Ik solliciteerde in een textielfabriekje in<br />

Turnhout. Maar dat werk en al die meisjes schrok me toch wat<br />

af. Het was mijn vader die me naar de melkerij bracht. Dat was<br />

voor het leven werd er toen gezegd. Want die koeien blijven<br />

toch elke dag melk geven. En werken in eigen dorp, dat is<br />

toch goud waard. In het begin hielp ik mee in de kaasafdeling<br />

en hier en daar mee inspringen. Later kwam ik dan terecht in<br />

de onderhoudsafdeling. En daar heb ik gewerkt tot de laatste<br />

dag.”<br />

De laatste keer dat je ’s morgens naar de fabriek gaat. Je hebt het gevoel gedumpt te zijn. Ze hebben je niet meer nodig.

J A A R V E R S L A G 2 0 1 1 - 2 0 1 2<br />

Soepel<br />

En hoe was de werksfeer? Stanny: “Vroeger was kaas maken<br />

zware handenarbeid. Dan moest je een ganse dag kaasbollen<br />

van meer dan vijftig kilo uit de kom heff en. Nu was alles op<br />

en top geautomatiseerd. Het was er plezant en het ging er<br />

soepel aan toe. Wij waren toen allemaal jonge gasten en wat<br />

later jonge vaders. Als er werk was moest er gewerkt worden.<br />

En dat was nodig omdat koeling in die beginjaren nog niet<br />

bestond. Het bleef een klein kringetje, een hechte familie.”<br />

Twee miljoen<br />

Stanny: “Aan de buitenzijde merk je dat niet. Maar in Gierle<br />

stond een supermoderne fabriek. Wekelijks werd hier ruim<br />

twee miljoen liter melk verwerkt tot 200 ton kaas. En nu<br />

wordt alles geconcentreerd in Moorslede. De melk uit de<br />

<strong>Kempen</strong> moet nu dagelijks verder getransporteerd worden<br />

voorbij Antwerpen. Er wordt veel gesproken over duurzaam<br />

ondernemen. Met de sluiting is daar nooit aan gedacht. Stil<br />

staan in de fi le kost ook geld. De geldhonger heeft daar geen<br />

oren naar. Gierle moest dicht.”<br />

Stanny:<br />

“De afgelopen<br />

maanden heb<br />

ik toch wel wat<br />

slapeloze nachten<br />

gehad. Omdat je<br />

als vakbondsman<br />

moet beslissen over<br />

het lot van andere<br />

werknemers. Over de<br />

boterham van een<br />

collega.”<br />

Slecht nieuws<br />

Roken jullie onraad? Stanny:”Mijn ogen gingen de eerste<br />

keer open met de sluiting van de melkerij in Retie, in 2000.<br />

Toen ervaarden we al dat een vakbond toch wel nodig kon<br />

zijn. Het verdict over Gierle viel acht jaar later. We moesten<br />

allemaal samenkomen in de refter. Dat was in geen dertig<br />

jaar gebeurd. Dat het slecht nieuws was zagen wij direct aan<br />

de gezichten van de directie. Zo bleek als een achturenlijk.<br />

En dan die uitleg, dat ze een studie hadden gemaakt en<br />

dat Gierle te duur werd, en dat ze alleen in Moorslede goed<br />

konden uitbreiden en dat Gierle dichtging.”<br />

Stanny: “Wij zaten daar toen gelijk vastgenageld. Niemand<br />

kon dat geloven. Maar de sluiting was nog niet voor<br />

onmiddellijk. Pas op 31 december 2011, daarna werd het nog<br />

eens uitgesteld tot einde april 2012. En dat deed pijn. Ik voelde<br />

me gegijzeld. Ik had dan liever dat ze onmiddellijk de prise er<br />

uittrokken. Na die aankondiging was de gemoedelijke sfeer<br />

in de fabriek weg. Het ging er allemaal wat harder aan toe. En<br />

iedereen begint dan te tellen. Dat was een heel speciale sfeer,<br />

moeilijk om onder woorden te brengen. Maar we hielden er<br />

wel de moed in. De directie kwam nog weinig of niet in de<br />

fabriek. Toch werd uitgevoerd wat werd afgesproken tijdens<br />

de onderhandelingen over het sociaal plan. Maar ja, wat is<br />

nog een goed plan, als je uw werk hebt verloren?<br />

Laatste dagen, uren<br />

Stanny: “We hebben de laatste veertien dagen van de fabriek<br />

samen intens beleefd. Sommige mannen hadden voordien<br />

hun overuren al opgenomen om toch maar die laatste dagen<br />

mee te maken. Maar alles werd de laatste keer. De laatste<br />

keer dat je ’s morgens naar de fabriek gaat. Je hebt het<br />

gevoel gedumpt te zijn. Ze hebben je niet meer nodig. De<br />

buitenstaanders zeggen dan wel dat je gelukkig mag zijn dat<br />

je nog op brugpensioen mag gaan. Ik ben er niet gelukkig<br />

mee, ik was nog niet uitgekeken op mijn werk. Maar het is<br />

allemaal anders verlopen. Het laatste overleg met de directie.<br />

Ze tracteerden met een stuk taart. Was dat om henzelf te<br />

bedanken? De laatste dag kreeg ik mijn boterhammen niet<br />

meer naar binnen. Ze bleven onaangeroerd in de brooddoos<br />

zitten. En het doet pijn om de vrachtwagenchauff eur die<br />

de laatste bollen kaas richting Italië komt ophalen te zien<br />

wenen. Zo gaat dat met werkmensen tegenwoordig. Ge<br />

zijt een schotelvod. Ge wordt gebruikt, uitgewrongen en<br />

weggesmeten.”<br />

Slapeloze nachten<br />

Stanny: “De afgelopen maanden heb ik toch wel wat slapeloze<br />

nachten gehad. Omdat je als vakbondsman moet beslissen<br />

over het lot van andere werknemers. Over de boterham van<br />

een collega. Goed doen voor iedereen is bijzonder moeilijk.<br />

Toch ben ik er sterker uitgekomen. En ik heb er zelf veel uit<br />

geleerd. Ik ervaarde dat je als vakbond vooraf de violen moet<br />

stemmen. Je moet hetzelfde muziekstuk spelen. Want die<br />

werkgever die wil heersen en verdelen. En vraag bedenktijd.<br />

Zeg niet onmiddellijk ja op één of ander voorstel. Ga niet<br />

onmiddellijk akkoord.”<br />

25

26<br />

KEMPEN<br />

<strong>ACV</strong>- en ACW-Geel tevreden met de aanstelling<br />

van een tewerkstellingscoördinator<br />

<strong>ACV</strong>-Geel is verheugd dat op de gemeenteraadszitting van maart ‘12 de installatie van een<br />

tewerkstellingsambtenaar voor het zorggebied Geel-Meerhout-Laakdal geagendeerd stond. Voor <strong>ACV</strong>-Geel was<br />

dit al jaren een strijdpunt.<br />

Hefboom<br />

We zijn blij dat de lokale besturen vandaag mee willen ijveren<br />

voor een lokaal werkgelegenheidsbeleid dat bijzondere<br />

aandacht schenkt aan kwetsbare groepen op onze<br />

arbeidsmarkt. En dat is vandaag hard nodig. In deze regio dreigt<br />

de teloorgang van de industrie en er vallen vele ontslagen. En<br />

deze regering doet er dan nog een schepje bovenop met de<br />

versnelde afbouw van de werkloosheidsvergoedingen.<br />

Onze regio telde in februari 1877 niet werkende werkzoekenden.<br />

Maar liefst 1315 personen hiervan behoren<br />

minstens tot één kansengroep. 319 onder hen hebben af te<br />

rekenen met een arbeidshandicap. Dit wil zeggen dat hun<br />

kansen op werk vrij beperkt zijn.<br />

Nochtans is werk hebben een belangrijke hefboom. Het<br />

helpt om uit de armoede te geraken en het geeft kansen<br />

om je integreren in de maatschappij. Je hoort er dan bij.<br />

Daarom is het ook zo belangrijk om die meest kwetsbaren<br />

in onze samenleving mee te integreren op de arbeidsmarkt.<br />

Tewerkstelling in eigen streek, aangepast aan eenieders<br />

mogelijkheden en met voldoende ondersteuning en<br />

begeleiding is hierbij cruciaal.<br />

Op vlak van vergrijzing en toerisme liggen er zeker nog tal<br />

van tewerkstellingskansen voor het grijpen. Dit bleek ook uit<br />

het behoeftenonderzoek dat vorig jaar gebeurde, waarbij tal<br />

van maatschappelijke noden niet of onvoldoende ingevuld<br />

worden door de reguliere markt.<br />

Vakbondsmilitanten uit de regio Geel ijverden al jaren voor meer aandacht voor lokale tewerkstelling in de gemeente en de aanstelling van een<br />

tewerkstellingscoördinator. Ze bleven hameren op dezelfde nagel, en nu na jaren eindelijk met succes.

J A A R V E R S L A G 2 0 1 1 - 2 0 1 2<br />

Een nieuwe herstructurering bij Philips Turnhout<br />

“De toekomst van de fabriek staat op het spel”<br />

Op een bijzondere ondernemingsraad bij Philips in Turnhout werd een zoveelste herstructurering<br />

aangekondigd. Deze keer staan 136 jobs van bedienden en kaderleden op de helling. Een hoog aantal, maar de<br />

bediendenvakbond LBC-NVK vreest hier dat we van kwaad naar erger gaan. Toelichting van Leo Lauwerysen,<br />

vakbondssecretaris van LBC-NVK.<br />

Het is de zoveelste aankondiging van een nieuwe ontslaggolf<br />

bij Philips Turnhout. In een krant las ik dat de salamimachine<br />

van Philips opnieuw haar werk doet. Het is elke keer een<br />

schijfj e wegsnijden tot er uiteindelijk bijna niets meer<br />

overblijft. En dat oogt in elk geval indrukwekkend. Eind<br />

jaren tachtig werkten er in ons land nog 18700 mensen voor<br />

Philips in ettelijke vestigingen. Nu, met de 136 ontslagen in<br />

Turnhout, blijven er net geen 3000 over. En het is enkel om<br />

de kosten te doen, in de kosten wordt er gesnoeid. Om wat<br />

te bereiken? Om de aandeelhouderswaarde verder op te<br />

krikken zeker.<br />

Het gaat over meer<br />

Leo Lauwerysen: “Vorige week kregen we op een bijzondere<br />

ondernemingsraad te horen dat er 136 bedienden en<br />

kaderleden worden ontslagen. 136 ontslagen is een zware<br />

herstructurering. Maar ik heb de indruk dat het deze keer<br />

over meer gaat dan het ontslag van 136 werknemers. Ik krijg<br />

de indruk dat de toekomst van de fabriek op het spel staat.<br />

Omdat er geen werk meer zal gemaakt worden van innovatie<br />

en ontwikkeling van nieuwe lampen. En dat is precies nodig<br />

voor een zekere toekomst van de fabriek.”<br />

Ongerust<br />

Hoe ervaren jullie deze nieuwe ontslagronde? Leo Lauwerysen:<br />

“136 ontslagen blijft natuurlijk heel veel. Maar vooral de<br />

argumentatie die de directie geeft bij deze ontslagronde heeft<br />

ons deze keer sterk verontrust. Philips zegt dat ze in Turnhout<br />

niet meer innoveren in nieuwe producten. Het zal alleen<br />

nog gaan over investeringen om de kosten te reduceren. Ze<br />

willen op de eerste plaats inwerken op het beperken van de<br />

kosten, maar niet meer op de ontwikkeling van de nieuwe<br />

producten. Maar iedereen in de wereld zegt vandaag dat we<br />

vooral moeten inzetten op innovatie of het ontwikkelen van<br />

nieuwe producten en technieken. Dat zou onze kracht zijn.<br />

Als het bedrijf dan beslist om juist niet meer in te zetten op<br />

innovatie dan weet je toch dat het niet zal ophouden met die<br />

136 ontslagen.”<br />

Slogan<br />

Op de website lezen we “Philips Lighting Turnhout is wereldwijd<br />

koploper op het vlak van verlichtingstechnologie.” Wat<br />

rest er nog van deze slogan? Leo Lauwerysen: “Met deze<br />

ingrijpende ontslagronde heeft de directie zelf deze slogan<br />

serieus onderuit gehaald. In het verleden werd er altijd<br />

gezegd dat innovatie onze sterkte is. Maar nu gaat de directie<br />

vooral inzetten op het reduceren van de kosten.”<br />

De Philips-fabriek in Turnhout is vaak geroemd als ambassadeur<br />

van de nieuwe maakindustrie. Van hoe België productiebedrijven<br />

hier kan houden. Maar dat beeld krijgt nu een knauw.<br />

27

28<br />

KEMPEN<br />

<strong>ACV</strong>-<strong>Kempen</strong> trakteert met een bakje frietjes<br />

“Een vakbond voor de KMO-werknemers”<br />

Meer en meer werknemers verdienen hun boterham in een kleine of middelgrote onderneming. Dikwijls is er op<br />

die werkvloer geen vakbond aanwezig. Toch maken delegees op de werkvloer het verschil. <strong>ACV</strong>-delegees lossen<br />

problemen op die in ondernemingen zonder delegees blijven voortwoekeren. Om die vakbond kenbaar te maken<br />

bij de werknemers bezoeken we verschillende industrieterreinen. Deze keer aten we een frietje mee op het<br />

industrieterrein de Kluis in Hoogstraten.<br />

Maakt dat inderdaad een verschil, vakbondsaanwezigheid in het bedrijf? “Ja dat maakt wel een verschil. Dat is zelfs te zien in<br />

offi ciële statistieken. In ondernemingen met sociale verkiezingen, in ondernemingen met delegees zijn de mensen beter af. Er<br />

wordt om te beginnen beter betaald in ondernemingen met een vakbondswerking. En de laagste lonen vind je in ondernemingen<br />

en sectoren zonder verkiezingen, zonder syndicale delegatie. Kijk maar naar de KMO’s in de kleinhandel. Ondernemingen met<br />

verkiezingen zijn ook veiligere ondernemingen. Er gebeuren minder arbeidsongevallen. Er wordt meer gedaan aan veiligheid<br />

en gezondheid. Want daar zitten syndicale pottenkijkers die toekijken op de veiligheidswetgeving.”<br />

Met een frietje<br />

“Ja, dat kunnen we wel waarderen dat de vakbond hier zijn gezicht is laat zien. Een ferm gebaar dat jullie trakteren met een<br />

frietje.” En hoe is het bij jullie op de werkvloer? “Wij werken met een twintig werknemers in een klein familiebedrijf. Er is geen<br />

vakbond aanwezig. En het is hier een echte hel. We worden een ganse dag afgesnauwd, de patron tiert van ’s morgens tot<br />

’s avonds. We kunnen eigenlijk voor hem niks goed doen. Maar wat doe je daar aan, wat is het alternatief?” Een verhaal dat<br />

aantoont dat de arbeidsverhoudingen in een klein bedrijf niet altijd verlopen zoals het hoort”

J A A R V E R S L A G 2 0 1 1 - 2 0 1 2<br />

Deel3<br />

DE GEVOLGEN EN REPARATIES<br />

In december 2011 kregen we dan eindelijk een nieuwe regering, Di Rupo I. Als <strong>ACV</strong> hadden<br />

we onze handen vol om de a-sociale maatregelen bij te sturen en te repareren. Er werd<br />

betoogd, gestaakt en overlegd om het ergste te voorkomen.<br />

Als vakbond hadden we het in die periode hard te verduren, de acties werden niet overal en<br />

door iedereen gesmaakt.<br />

29

30<br />

KEMPEN<br />

<strong>ACV</strong> en ABVV maken bekommernissen<br />

over aan politici<br />

Gezond maken overheidsfi nanciën?<br />

Ja, maar het kan en moet anders<br />

Maandagmorgen 14 november had een delegatie van <strong>ACV</strong> en ABVV uit de provincie Antwerpen een onderhoud<br />

met enkele politici van de onderhandelende partijen in het VDAB-gebouw te Mechelen. Het ochtendjournaal<br />

laat ondertussen weten dat Di Ruppo nog niet geland is met de regerings- en de begrotingsonderhandelingen.<br />

Dit gesprek kwam nog op tijd. Als <strong>ACV</strong> en ABVV zijn we helemaal niet happy met wat we vandaag over die<br />

begrotingsonderhandelingen lezen in de kranten of horen en zien op radio of televisie. Voor ons is het duidelijk.<br />

De overheidsfi nanciën moeten in België opnieuw gezond gemaakt worden. Maar de sterkste schouders moeten<br />

de lasten dragen.<br />

Aan de tafel van de politici verschijnen Inge Vervotte (CD&V en minister van overheidsbedrijven), Nahima Lanjri<br />

(volksvertegenwoordigster CD&V) en Güler Turan (lid van het Vlaams Parlement voor de SP.a).<br />

Niet op onze buik<br />

Ilse Dielen (verbondssecretaris van <strong>ACV</strong>-Antwerpen) stak van<br />

wal. “We willen vandaag onze stem laten horen aan de politici<br />

van de onderhandelende partijen. Want onze stem wordt niet<br />

altijd gehoord. Zo willen de werkgevers vandaag niet meer<br />

met de vakbonden rond de tafel zitten omdat zij wel worden<br />

gehoord door de onderhandelende politici. We willen onze<br />

ongerustheid uiten. Er moet wel iets gedaan worden, maar<br />

we willen niet plat op onze buik gaan voor de ratingbureaus<br />

en de markten.”<br />

Speculanten<br />

Dirk Schoeters (ABVV-Antwerpen) gaat verder. “De crisis van<br />

vandaag is te wijten aan de speculanten. Daarom dienen de<br />

sterkste schouders aangesproken te worden.” Luk Hendrickx<br />

(<strong>ACV</strong>-<strong>Kempen</strong>) getuigt vanuit de <strong>Kempen</strong>: “We mogen er<br />

inderdaad niet gerust in zijn. Zo heeft Daf heel recent beslist<br />

om het contract van ruim 200 tijdelijke werknemers niet meer<br />

te verlengen. Daf produceert kapitaalsgoederen. Als dan de<br />

verkoop van nieuwe trucks slabakt is dat een sterk signaal<br />

dat de economische crisis opnieuw begonnen is. Daarom is<br />

het belangrijk dat we een goede en sterke sociale zekerheid<br />

kunnen behouden. Maar de werkgevers, met VOKA op kop,<br />

en liberale politici blijven schieten op de sociale zekerheid. Zo<br />

vinden ze het een schande dat het aantal vijftigers met een<br />

schoolverlatersstatuut in de werkloosheid blijft stijgen. Weten<br />

die heren en dames dan niet dat werkzoekenden vandaag al<br />

streng worden opgevolgd in de activering? Die feiten kunnen<br />

we niet tegenspreken. Maar uit onze vakbondspraktijk weten<br />

we dat dit te maken kan hebben met medische redenen of<br />

met een deeltijdse tewerkstelling.”

J A A R V E R S L A G 2 0 1 1 - 2 0 1 2<br />

Reactie<br />

De drie aanwezige politici luisterden aandachtig naar<br />

ons verhaal. Op een constructieve manier deelden ze de<br />

bezorgdheid van het <strong>ACV</strong> en het ABVV dat er niet op een<br />

blinde manier mag ingegrepen worden op de sociale<br />

verworvenheden die een eerste dam zijn tegen armoede<br />

en de gevolgen van de fi nanciële en economische crisis. En<br />

alle drie benadrukten ook de rol die het sociaal overleg moet<br />

kunnen spelen. Zo kunnen dan aangepaste oplossingen<br />

gezocht worden voor thema’s die tot het terrein van de sociale<br />

partners behoren. Want de meningen bij de onderhandelaars<br />

over de wachtuitkeringen in de werkloosheid, het<br />

brugpensioen, het activeringsbeleid of het tijdskrediet liggen<br />

nog ver uit elkaar. Nu gaan waarschijnlijk politici maatregelen<br />

nemen die jullie als vakbond niet graag hebben. Dit moet het<br />

voorrecht blijven van de vakbonden en de werkgevers aan<br />

de onderhandelingstafel. Inge Vervotte:”Als je vandaag als<br />

politici het belang benadrukt van het sociaal overleg dan<br />

krijg je de stempel mee dat je er niks aan wil doen. En het<br />

baart me zorgen dat we hier meer en meer opschuiven naar<br />

het Angelsaksische model (lees dat maar als liberaal).”<br />

Van links naar rechts: Inge Vervotte (CD&V), Nahima Lanjri (CD&V) en Güler Turan hebben een luisterend oor voor het vakbondsverhaal van<br />

<strong>ACV</strong> en ABVV over hoe het begrotingstekort kan ingeperkt worden.<br />

31

32<br />

KEMPEN<br />

Het <strong>ACV</strong> waarschuwde al met acties voor de gevolgen van de drastische besparingen in de werkloosheid. Van werknemer tot dakloze!

J A A R V E R S L A G 2 0 1 1 - 2 0 1 2<br />

“’t Is altijd de schuld van een werkloze”<br />

Onze nieuwe regering zit dan eindelijk in het zadel. Met ernstige gevolgen voor werklozen en werknemers. In<br />

de werkloosheidsverzekering staan zware besparingen op stapel. Wie lang werkloos blijft zal een pak minder<br />

stempelgeld ontvangen. Of oudere werknemers zullen langer moeten werken. Als je de regeringsvoorstellen<br />

leest kan je niet besluiten dat de sterkste schouders de zwaarste lasten zullen dragen. Een babbel met één van<br />

die <strong>Kempen</strong>se werklozen.<br />

Eddy: ”Ik ben 56 jaar en al vijftien jaar werkloos. Toch bleef<br />

ik nooit bij de pakken zitten. Mijn loopbaan begon in<br />

een supermarkt. Omdat ik plaats moest ruimen voor een<br />

familielid van de uitbaters moest ik opstappen. Een eerste<br />

reorganisatie. Ik vond niet zo snel een andere job. Ik werd<br />

dan zelfstandig uitbater van een benzinestation. Met een<br />

vergoeding van 31 centiemen per liter. Dat bleek echter van<br />

kortere duur te zijn. De benzinestations werden één voor één<br />

geautomatiseerd. Daarna werkte ik bij gebrek aan wat anders<br />

in ’t zwart in een ambachtelijke melkerij.”<br />

Rugproblemen<br />

Eddy: ”Dat kon niet blijven duren. Ik kon aan de slag in een<br />

transformatorenfabriek waar mijn vrouw werkte. Dat beviel<br />

me prima. Met mijn gezondheid ging het alsmaar slechter.<br />

Omwille van een aangeboren botziekte heb ik serieuze<br />

rugproblemen. Eén van de ploegbazen in de fabriek wist<br />

daarvan. En die probeerde me op allerlei manieren buiten te<br />

krijgen. Hij betichtte me zelfs van diefstal. Na een poos kon ik<br />

het medisch niet meer aan en stond ik opnieuw op straat. Toch<br />

wilde ik een nieuwe job. Na mijn ontslag schreef ik me in voor<br />

een examen van gevangenisbewaker. Er waren wel vijfduizend<br />

kandidaten. Amper vierhonderd kandidaten slaagden En ik<br />

had nummer 61. Verschillende gevangenisdirecteurs belden<br />

me. Ik ging aan de slag in de gevangenis van Merksplas. Na<br />

mijn eerste werkweek moest ik nog een medisch onderzoek<br />

ondergaan. Mijn aangeboren botziekte speelde opnieuw<br />

parten. Ik werd ambtshalve ontslagen.”<br />

Vierhonderd brieven<br />

Eddy ”Ik zocht me opnieuw te pletter naar werk. In dat<br />

eerste jaar verstuurde ik wel vierhonderd sollicitatiebrieven.<br />

Ik schreef me in bij de Jobclub van de VDAB. Een VDABbegeleider<br />

gaf me daar een nare opmerking. Hij riep me toe:<br />

“Ben jij misschien een halve vent.” Toen zat ik enorm in de put.<br />

Ik was zelfs niet meer in staat om te reageren. Mijn tranen<br />

liepen op de grond. Ik had de fut niet meer om een klacht in<br />

te dienen bij de ombudsdienst van de VDAB.”<br />

Schuldig?<br />

Eddy: ”Ons verhaal stopt hier niet. Vorig jaar werd ook mijn<br />

vrouw werkloos. Na 36 jaar trouwe dienst werd ze samen<br />

met 39 collega’s vijftigplussers aan de kant gezet. Vier weken<br />

na de zware herstructurering werden nieuwe krachten<br />

aangeworven via een uitzendkantoor. Voor mijn vrouw<br />

is het allemaal te veel. Ik heb haar autosleutels al moeten<br />

afnemen omdat ze met haar auto in het kanaal dreigde te<br />

rijden. Antidepressiva zorgen ondertussen voor wat rust. En<br />

ze verzet haar zinnen met bloemschikken. En dan zijn er de<br />

nieuwe regeringsmaatregelen. Ik hou mijn hart vast als Bart<br />

De Wever het voor ’t zeggen zal hebben. De werkloze is de<br />

schuld van alles. Maar die politici weten niet wat het is om<br />

zonder werk te zitten. Het is gemakkelijker om de kleine man<br />

te pakken. “<br />

33

34<br />

KEMPEN<br />

“Geef ons kansen”<br />

De maatregelen van Di Rupo I geraken stilaan bekend. Vele werknemers en uitkeringstrekkers maken een stand<br />

van zaken op en maken een inschatting op van de gevolgen van deze maatregelen. Een bezorgde moeder met<br />

een “werkloze” zoon van 24 jaar, doet vandaag haar verhaal. Ze doet dat anoniem onder de naam Luciene.<br />

Kansen<br />

Luciene: “Gelukkig is hij vandaag aan de slag, als arbeider in<br />

een project van Natuurpunt. Ik wil zeker geen steen werpen<br />

naar de verschillende instanties. Sommigen verdienen zelfs<br />

een pluim omdat ze al zoveel geduld hebben opgebracht. Toch<br />

wil ik waarschuwen voor de besparingen in de werkloosheid<br />

of het onderwijs. Ik vrees dat hierdoor heel wat mensen uit de<br />

boot zullen vallen. De begeleiding en de ondersteuning zal er<br />

onder leiden. Die mensen zullen minder kansen krijgen. Als ik<br />

Di Rupo ontmoet zou ik hem vertellen dat de beleidsmakers<br />

niet moeten besparen op de rug van deze groep. Ze moeten<br />

daarentegen investeren in meer en betere ondersteuning en<br />

begeleiding voor alle mensen die vandaag moeilijk aan een<br />

echte baan geraken. Creëer kansen voor hen.”<br />

Wachtlijsten<br />

Luciene: “Toch zitten we al jaren in een sukkelstraatje. Hij<br />

heeft geen schooldiploma op zak. In het tweede jaar van<br />

het secundair onderwijs ontdekten we dat er iets mis was<br />

met onze zoon. Maar het duurde nog minstens drie jaar<br />

voor we wisten wat er aan de hand was. We namen contact<br />

met enkele gespecialiseerde psychologische diensten. Hij<br />

werd op een wachtlijst gezet. Na een jaar wachten kon het<br />

onderzoek eindelijk starten. Enkele maanden later stelden<br />

de onderzoekers NLD vast. En dat staat voor niet-verbale<br />

leerproblemen.”

J A A R V E R S L A G 2 0 1 1 - 2 0 1 2<br />

Steun<br />

Luciene: “Hij had wel een attest van de tweede graad. En dat<br />

was voldoende om na een wachttijd een wachtvergoeding te<br />

kunnen krijgen. Die periode was voor hem bijzonder zwaar.<br />

Hij was enorm depressief, hij wilde niks meer uitproberen.<br />

Werk met een uitzendcontract van één dag kon hij moeilijk<br />

aan omdat er geen of weinig structuur in zat. Toch kwam<br />

er een oplossing. Hij kon terecht bij de VDAB voor een<br />

metsersopleiding. Hij wist dat er in de bouwsector veel vraag<br />

was naar metsers. Na een lange opleiding van bijna een jaar<br />

vertelde één van de instructeurs mij dat hij toch moeilijk aan<br />

de bak zou komen. Hij was niet fi jn en snel genoeg. Ondanks<br />

alles bleven de begeleiders van de VDAB zoeken naar een<br />

oplossing. Zo kwam hij terecht in een kringloopwinkel voor<br />

een stage. In ’t begin was dat moeilijk om ’s morgens op tijd<br />

te komen. Hij deed dit werk bijzonder graag, maar na drie<br />

maanden was de stage voor bij. En dan bleef hij een hele<br />

poos in de werkloosheid.”<br />

Sanctie<br />

Luciene: “Hij werd dan ook opgeroepen door de RVA en<br />

moest bewijzen dat hij werk zocht. Tijdens één van de<br />

sollicitatiegesprekken liet hij het achterste van zijn tong<br />

zien en die werkgever interpreteerde dit signaal alsof hij<br />

niet wou gaan werken. Hij kreeg een sanctie, vier maanden<br />

geen werkloosheidsvergoeding. Ik stapte naar het <strong>ACV</strong>kantoor<br />

om deze situatie te verduidelijken. De mensen van<br />

het <strong>ACV</strong> konden de VDAB overtuigen. De sanctie werd niet<br />

helemaal ongedaan gemaakt, maar Koen kreeg wel degelijk<br />

nieuwe kansen in een nieuw project. En nu werkt hij in een<br />

bosproject van Natuurpunt.” Eindelijk een lichtpunt, zucht<br />

Luciene. “Maar toch blijft het moeilijk voor jonge gasten met<br />

dergelijke moeilijkheden.”<br />

Ik ben bang dat door besparingen in de werkloosheid en in het onderwijs de<br />

mensen met minder kansen en mogelijkheden, uit de boot zullen vallen.<br />

Lucienne<br />

35

36<br />

Deel 4<br />

KEMPEN<br />

KERNCIJFERS<br />

In deel vier blikken we terug op enkele kerncijfers van <strong>ACV</strong>-<br />

<strong>Kempen</strong>. We vertrekken met de evolutie van onze ledencijfers.<br />

Deze leden zorgen immers voor een belangrijk stuk van<br />

de vakbondsinkomsten. We bekijken de inkomsten en de<br />

uitgaven van het <strong>ACV</strong>. En bezien we de personeelsevolutie. En<br />

tot slot werpen we een blik op ons dienstverlenend werk, de<br />

uitbetaling van het stempelgeld en de klachtenbehandeling.<br />

<strong>ACV</strong>-<strong>Kempen</strong> telt<br />

110.727 leden<br />

Eind 2011 telden we in de <strong>Kempen</strong> 110.727 <strong>ACV</strong>’ers.<br />

Het ledenbestand van <strong>ACV</strong>-<strong>Kempen</strong> groeide het<br />

afgelopen jaar nog netto aan met 355 leden. Of een<br />

kleine aangroei met 0,3 procent. Het ledenbestand van<br />

<strong>ACV</strong>-<strong>Kempen</strong> wordt opnieuw een stukje vrouwelijker.<br />

Op 100 <strong>ACV</strong>’ers tellen we nu ruim 43 vrouwen. En onze<br />

aangroei is eveneens vrouwelijker. Van de nieuwe leden<br />

zijn de vrouwen het talrijkst. Bij de mannen tekenen we<br />

in 2011 opnieuw een kleine achteruitgang (-264) op.<br />

Als we de ledenaangroei per regio bekijken zien we in<br />

vier regio’s een stijging. De stijging was nu het sterkst in<br />

Beerse. En ook boeiend zijn de cijfers over de ‘activiteit’<br />

van onze leden. Ruim 70% van onze leden is aan het<br />

werk. De andere ledengroepen zijn verspreid over<br />

werkloosheid, brugpensioen en pensioen. De groep<br />

van de gepensioneerde is de tweede belangrijkste<br />

ledengroep. En tot slot splitsen we de ledencijfers op per<br />

beroepscentrale. Ruim een kwart van het ledenbestand<br />

is aangesloten bij LBC-NVK, die de bedienden uit de<br />

privé-sector vertegenwoordigt. Maar bijna de helft<br />

van onze leden is aangesloten bij één van de drie<br />

arbeiderscentrales.<br />

Aangroei nieuwe leden (2011)<br />

GESLACHT AANTALLEN<br />

Man – 264<br />

Vrouw + 618<br />

TOTAAL +354

J A A R V E R S L A G 2 0 1 1 - 2 0 1 2<br />

Ledenaangroei per regio bekeken (2010-2011)<br />

REGIO LEDENAANGROEI LEDENAANTALLEN 2011<br />

Geel –10 21.745<br />

Herentals +72 20.962<br />

Beerse-Hoogstraten +151 17.775<br />

Mol +71 15.403<br />

Turnhout +88 22.255<br />

Westerlo –18 12.577<br />

TOTAAL +354 110.717<br />

Ledenaantal uitgesplitst naar mannen en vrouwen (1.1.2012)<br />

Mannen 62.684 56,6%<br />

Vrouwen 48.033 43,4%<br />

TOTAAL 110.717 100,00%<br />

<strong>ACV</strong>-leden naar activiteit (1.1.2012)<br />

AARD ACTIVITEIT AANTALLEN PERCENTAGE<br />

Werkende leden 80.088 72,3%<br />

Werkzoekende leden 8.330 7,5%<br />

Bruggepensioneerde leden 4.735 4,4%<br />

Gepensioneerde leden 11.672 10,5%<br />

Anderen 5.902 5,3%<br />

TOTAAL 110.727 100,00%<br />

<strong>ACV</strong>-leden opgesplitst naar beroepscentrale (1.1.2012)<br />

BEROEPSCENTRALE AANTALLEN PERCENTAGE<br />

<strong>ACV</strong> BOUW-INDUSTRIE & Energie 24.427 22,1%<br />

<strong>ACV</strong> METEA 15.211 13,7%<br />

<strong>ACV</strong> VOEDING EN DIENSTEN 16.128 14,6%<br />

ENTER 2.907 2,6%<br />

LBC-NVK 29.054 26,2%<br />

TRANSCOM 4.505 4,1%<br />

<strong>ACV</strong> OPENBARE DIENSTEN 10.241 9,2%<br />

C.O.V. 4.207 3,8%<br />

COC 3.990 3,6%<br />

SPORTA 47 0,1%<br />

TOTAAL 110.717 100,00%<br />

23000<br />

18400<br />

13800<br />

9200<br />

4600<br />

0<br />

4,4<br />

7,5<br />

4,1<br />

43,4<br />

10,5<br />

9,2<br />

26,2<br />

5,3<br />

3,8 3,6<br />

0,1<br />

2,6<br />

14,6<br />

72,3<br />

22,1<br />

56,6<br />

13,7<br />

37

38<br />

KEMPEN<br />

Inkomsten en uitgaven<br />

Inkomsten 2011<br />

Vakbondsbijdragen van de leden 47,75%<br />

Vergoeding voor uitbetaling stempelgeld 40,45%<br />

Diverse inkomsten 11,80%<br />

TOTAAL 100,00%<br />

Uitgaven 2011<br />

Lokalen, materialen, afschrijvingen 8,53%<br />

Administratiekosten 3,43%<br />

Propaganda 2,20%<br />

Personeelskost 82,33%<br />

Diverse uitgaven 3,51%<br />

TOTAAL 100,00%<br />

Wat W leren ons de cijfers van de jaarrekening van 2011? Opnieuw weinig verschillen<br />

met m de vorige jaren. De vakbondsbijdrage en de vergoeding voor het uitbetalen van<br />

het he stempelgeld blijven de belangrijkste inkomsten. De vakbondsbijdrage is goed<br />

voor vo ruim 47% van de inkomsten. Aan de uitgavenzijde blijft de personeelskost het<br />

zwaarst zw doorwegen. Of van elke 100 euro die <strong>ACV</strong>-<strong>Kempen</strong> uitgeeft gaat ruim 82 €<br />

naar personeelskosten. Dat is niet uitzonderlijk in een dienstverlenend “bedrijf.”<br />

40,4<br />

11,8<br />

3,5<br />

82,33<br />

47,7<br />

8,5<br />

3,4<br />

2,2

J A A R V E R S L A G 2 0 1 1 - 2 0 1 2<br />

Personeelsevolutie<br />

Op 1 januari 2012 stelde <strong>ACV</strong>-<strong>Kempen</strong> 120 personeelsleden te werk. Herleid naar voltijdse werknemers gaat het over<br />

109,43 medewerkers. Ter vergelijking, vijf jaar geleden hadden we er 106,43. De vrouwen zijn ondertussen het sterkst<br />

vertegenwoordigd in de personeelsgroep, op 100 personeelsleden zijn er 62 van het vrouwelijk geslacht. Op bijna alle<br />

niveaus is er een meer evenwichtigere verdeling. In de bewegingsploeg zijn er nu zeven vrouwen en zeven mannen. Alleen<br />

bij de verantwoordelijken dienstencentra is er een onevenwicht: twee mannen tegenover vijf vrouwen.. En de meerderheid<br />

van de vrouwen werkt in de dienstencentra. Ruim zeven op tien personeelsleden in de dienstencentra zijn vrouwelijk.<br />

Een andere uitdaging is de veroudering van de personeelsgroep. De gemiddelde leeftijd is ruim 43 jaar. En zes op de tien<br />

personeelsleden zijn ouder dan 46 jaar.<br />

Aantal personeelsleden <strong>ACV</strong>-<strong>Kempen</strong> (herleid naar voltijdse werknemers)<br />

JAAR<br />

AANTAL PERSONEELSLEDEN<br />

(herleid naar voltijdse werknemers)<br />

LEDENAANTALLEN AANTAL LEDEN PER PERSONEELSLID<br />

2005 107,74 104.965 974<br />

2006 109,64 105.757 964<br />

2007 106,43 106.640 1.002<br />

2008 102,03 107.275 1.051<br />

2009 103,83 108.748 1.047<br />

2010 110,84 109.799 991<br />

2011 109,43 110.372 1.008<br />

2012 109,53 110.727 1.011<br />

39

40<br />

KOOPKRACHT<br />

=<br />

BEHOUD INDEX<br />

+<br />

CONTROLE OP<br />

ENERGIEPRIJZEN<br />

STAKING EN ACTIEDAG 30.01<br />

WWW.DEALTERNATIEVEN.BE<br />

KEMPEN<br />

Aantal betalingen werkloosheid<br />

JAARTAL AANTAL EVOLUTIE (2002 = 100%)<br />

2002 281.313 100,00 %<br />

2003 288.342 102,50 %<br />

2004 278.027 98,83 %<br />

2005 276.235 98,19 %<br />

2006 264.938 94,18 %<br />

2007 256.507 91,18 %<br />

2008 250.271 88,97 %<br />

2009 300.731 106,90 %<br />

2010 284.116 101,00 %<br />

2011 279.661 99,41 %<br />

Werkloosheid daalt<br />

Het aantal betalingen werkloosheid zat in 2011 nog steeds op een vrij hoog niveau, alhoewel er een daling ingezet is<br />

in vergelijking met 2009. In vergelijking met 2009 een daling met 7,1%. En in 2012 opnieuw een stijging?<br />

Verantwoordelijke uitgever : Dominique Leyon, Haachtsesteenweg 579, 1030 Brussel. VVZ art 198<br />

MEER EN<br />

BETERE JOBS<br />

=<br />

MINDER<br />

WERKLOOSHEID<br />

EN ARMOEDE<br />

STAKING EN ACTIEDAG 30.01<br />

WWW.DEALTERNATIEVEN.BE<br />

Verantwoordelijke uitgever : Dominique Leyon, Haachtsesteenweg 579, 1030 Brussel. VVZ art 198<br />

PENSIOEN<br />

=<br />

REKENING<br />

HOUDEN MET<br />

LEEFTIJD,<br />

AANTAL JAREN<br />

EN ZWAARTE<br />

LOOPBAAN<br />

STAKING EN ACTIEDAG 30.01<br />

WWW.DEALTERNATIEVEN.BE<br />

Verantwoordelijke uitgever : Dominique Leyon, Haachtsesteenweg 579, 1030 Brussel. VVZ art 198

J A A R V E R S L A G 2 0 1 1 - 2 0 1 2<br />

Dienstverlenend werk<br />

Onze dienstencentra, een ondersteuning voor werknemers in kleine en grote ondernemingen. Het <strong>ACV</strong> heeft in de<br />

<strong>Kempen</strong> 6 dienstencentra en een contactcentrum (078.15.16.16) waar onze vakbondsleden terecht kunnen met al<br />

hun vragen over arbeidswetgeving en sociale zekerheid. Daarnaast spelen ze een belangrijke rol in het informeren van<br />

werkzoekenden en het uitbetalen van het stempelgeld.<br />

Sinds 2007 registreren we het aantal vakbondsleden dat met een vraag naar het dienstencentrum stapt. Het totaal<br />

aantal bezoekers is indrukwekkend, over gans 2011 kwamen bijna 99.000 vakbondsleden langs met een vraag. Zo is<br />

het dienstencentrum van Turnhout goed voor bijna een kwart van de bezoekers. En bijna zes op tien bezoekers hebben<br />

vragen over werkloosheid. De andere vragen hebben vooral te maken met arbeidsrecht en de andere takken uit de sociale<br />

zekerheid (kinderbijslag, vakantiegeld,…).<br />

Aantal bezoekers aan onze dienstencentra (2011)<br />

AARD VAN DE VRAAG AANTALLEN PROCENTEN<br />

Werkloosheid 61.583 62,3%<br />

Sociale zekerheid 5.947 6,0%<br />

Ledenbijdrage 6.793 6,9%<br />

Arbeidsrecht 16.056 16,3%<br />

Andere 3.151 3,2%<br />

Niet gekend 5.225 5,3%<br />

TOTAAL 98.755 100,00%<br />

Aantal bezoekers opgesplitst naar dienstencentrum (2011)<br />

DIENSTENCENTRUM AANTALLEN PROCENTEN<br />

Turnhout 21.693 22,0%<br />

Beerse 14.636 14,8%<br />

Herentals 19.413 19,7%<br />

Geel 15.051 15,2%<br />

Mol 14.738 14,9%<br />

Westerlo 13.224 13,4%<br />

TOTAAL 98.755 100,00%<br />

6,9<br />

16,3<br />

6,0<br />

14,9<br />

15,2<br />

3,2 5,3<br />

13,4<br />

19,7<br />

22,0<br />

62,3<br />

14,8<br />

41

42<br />

KEMPEN<br />

Jan Kenis, dienstverlener<br />

met kennis van zaken.<br />

Jan is dienstverlener in het dienstencentrum van Turnhout. Het is druk zoals altijd. Nu komen mensen<br />

langs om te informeren naar de gevolgen van de saneringsmaatregelen. Jan maakt even tijd voor ons<br />

gesprekje over de sociale verkiezingen.<br />

Jan: “Je kan op ons dienstencentrum voor zowat alles<br />

terecht wat kan gelinkt worden met arbeid en, sociale<br />

zekerheid. Maar ook voor kinderbijslag, studietoelagen<br />

en fi scaliteit. Of hoe heroriënteer ik mijn loopbaan. Met<br />

de regeringsmaatregelen is het aspect eindeloopbaan<br />

erg actueel. Het brugpensioen, vervroegd pensioen,<br />

tijdskrediet zijn hot items. Mensen willen steeds meer<br />

de consequenties kennen van de saneringsmaatregelen.<br />

Doordat de werknemer niet langer meer bij één<br />

en dezelfde werkgever zijn loopbaan werkt, zijn de<br />

carrières van mensen vaak divers en complex. De<br />

precaire inkomenssituatie van de leden brengt ook met<br />

zich mee dat we steeds meer vragen krijgen naar de<br />

gevolgen van het werken met een bijberoep.”<br />

Heb je vanuit je werksituatie veel contact met<br />

werknemers uit kleinere bedrijven?<br />

Veel mensen uit kleine bedrijven vinden de weg naar<br />

ons dienstencentrum. Bij deze werknemers gaat het<br />

meestal om problemen over loonbetaling, maaltijd- en<br />

ecocheques, vervoersonkosten, kledijvergoeding,…<br />

Vaak komen we deze problemen tegen in de tuinbouw<br />

en de horeca.<br />

Wat is voor jou het belang voor de sociale<br />

verkiezingen?<br />

In deze tijdsgeest van individualisme is dat allemaal<br />

niet meer vanzelfsprekend. Maar het belang van<br />

sociaal overleg wordt steeds belangrijker. We<br />

merken immers dat vele problemen op de vloer een<br />

passende oplossing vinden door tussenkomst van de<br />

vakbondsafgevaardigde.

J A A R V E R S L A G 2 0 1 1 - 2 0 1 2<br />

Juridische bijstand<br />

Het aantal ontvangen klachten op de dienst arbeidsrecht nam in 2011 spectaculair toe, een toename met bijna 40%.<br />

De verklaring is te zoeken in de toename van het aantal dossiers dat te maken heeft met falingen. De economische crisis<br />

zorgt voor een toename van het aantal ontvangen dossiers. De andere klachten blijven min of meer op hetzelfde niveau.<br />

De top drie van de klachten heeft te maken met falingen, loon en arbeidsongevallen. De opbrengst voor de vakbondsleden<br />

kunnen we in 2011 niet meer berekenen omwille van de overschakeling naar andere computerprogramma’s. Ter info: in<br />

2008 was dat goed voor ruim 4,3 miljoen euro. Op deze manier kregen deze werknemers waar ze recht op hadden.<br />

Aantal ontvangen klachten<br />

JAAR AANTALLEN<br />

2003 1.681<br />

2004 987<br />

2005 913<br />

2006 874<br />

2007 960<br />

2008 835<br />

2009 818<br />

2010 773<br />

2011 1074<br />

Soort klachten (2011)<br />

JAAR AANTALLEN PROCENTEN<br />

Falingen 556 51,8%<br />

Loonklachten 204 19,0%<br />

Arbeidsongevallen 224 20,9%<br />

Sociale zekerheid 90 8,3%<br />

TOTAAL 1074 100,00%<br />

20,9<br />

19,0<br />

8,3<br />

51,8<br />

43

44<br />

ARCELOR<br />

MITTAL<br />

BETAALT<br />

496 EURO<br />

BELASTINGEN<br />

EN JIJ?<br />

Verantwoordelijke uitgever : Dominique Leyon, Haachtsesteenweg 579, 1030 Brussel. VVZ art 198

Colofon<br />

<strong>ACV</strong>-<strong>Kempen</strong> • Jaarverslag 2011-2012<br />

Verantwoordelijke uitgever : Luk Hendrickx: verbondssecretaris<br />

Samenstelling en redactie : Patrick Govaert, studie- & vormingsdienst <strong>ACV</strong>-<strong>Kempen</strong><br />

Foto’s : Dominique Van Huff el, Bert De Deken, Patrick Govaert<br />

Opmaak : Hans Onzea<br />

Druk : Gubro-print<br />

Augustus 2012

<strong>ACV</strong>-<strong>Kempen</strong><br />

Korte Begijnenstraat 20<br />

2300 Turnhout<br />

Tel. : 078 15 16 16<br />

Fax : 014 44 69 57<br />

e-mail : kempen@acv-csc.be<br />

website : http://www.acvkempen.be

logo

products

Resources

Company

Terms of service
Privacy policy
Cookie policy
Cookie settings
Imprint
Change language
Made with love in Switzerland
© 2024 Yumpu.com all rights reserved

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!