345 - Føroya Fiskimannafelag
345 - Føroya Fiskimannafelag
345 - Føroya Fiskimannafelag
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
Síða 6 Nr. <strong>345</strong> - 23. juni 2005<br />
Til minnis um Poulinu hjá Ziska<br />
Tann 3.juni andaðist Poulina<br />
Jacobsen í Klaksvík,<br />
knappliga 78 ára gomul.<br />
Vit bæði komu at kennast<br />
í 2000, tá vit luttóku í eini<br />
ferð til Íslands. Hetta var í<br />
samband við, at 70 ár<br />
vórðu liðin síðan ta hendingina<br />
við "Ernestinu", tá<br />
Ziska Jacobsen,pápi Poulinu,<br />
framdi sítt kenda<br />
bragd.<br />
"Ernestina" var farin á<br />
eitt sker, og í fyrstu atløgu<br />
royndi manningin sum<br />
frægast at halda sær á lívi<br />
á dekkinum og mastrunum.<br />
Men tá 8 mans vóru<br />
farnir fyri borð, gjørdi<br />
Ziska Jacobsen av at<br />
royna at svimja í land við<br />
einum enda. Hetta eydnaðist,<br />
og Ziska fekk samband<br />
við skipið. Hetta<br />
bjargaði 18 av teimum 19<br />
monnunum, sum tá vóru<br />
eftir. Vit hava fleiri ferðir<br />
greitt frá hesi hending. Á<br />
umrøddu ferð vitjaðu vit<br />
staðið, har henda hendingin<br />
fór fram.<br />
Poulina hevði ikki fylt<br />
trý ár, tá hetta hendi, men<br />
kortini kom hetta at gerast<br />
ein partur av samleikanum<br />
hjá henni og hennara<br />
systkjum. Tí gjørdist<br />
hendan vitjan sera kensluborin<br />
hjá øllum,sum vóru<br />
við og ikki minst hjá eftirkomarunum<br />
hjá Ziska.<br />
Sjálvur var eg við á ferðini<br />
av áhuga og sum formaður<br />
fyri FF, men tað<br />
hevði eisini sín týdning,<br />
at Ziska var skyldmaður<br />
mín. Abbi mín og Ziska<br />
vóru systkinabørn. Pápi<br />
Ziska,Gøtu Jákup,var langabbabeiggi<br />
mín og var<br />
borin til festið í Tjørnustovu<br />
í Norðragøtu. Men<br />
hann valdi at búsetast<br />
millum Garðarnar, har<br />
hann gjørdist kendur fyri<br />
sítt avrik sum útróðrarmaður<br />
og fyri alt, hann<br />
velti, hóast hann seinnu<br />
árini bert hevði eitt bein.<br />
Ætt hansara er annars<br />
umrødd fleiri ferðir her í<br />
blaðnum.<br />
Henda ferðin til Íslands<br />
gjørdist ein ógloymandi<br />
túrur hjá øllum, sum vóru<br />
við. Fyri Poulinu var tað<br />
ein fyritøka at fara, tí hon<br />
var ikki so væl gongd,<br />
men ferðin hevði so nógv<br />
at týða fyri hana, at hon<br />
tosaði um hendan túrin<br />
allar sínar dagar.<br />
Vit bæði gjørdist sera<br />
væl tá. Poulina var sera<br />
ættarkær, og ein sonur hjá<br />
einum trýmenningi var í<br />
hennara hugaheimi ein<br />
næstringur.<br />
Poulina búði á Varpinum,<br />
og tað lá tí eisini<br />
væl fyri at fara inn á gólvið,<br />
tá bíðað varð eftir<br />
"Dúgvuni" ella "Ternuni",<br />
so tað gjørdist eitt fitt tal<br />
F.v. Poul, Hans, Per, Poulina, Svend, Elsebeth og Søren.<br />
av vitjanum.Tann seinasta<br />
var fyri bert fáum mánaðum<br />
síðani. Tá sótu vit og<br />
prátaðu um okkara felags<br />
ætt og mangt annað. Sum<br />
vant hevði hon beint tá<br />
havt eina longri telefonsamrøðu<br />
við eitt systkinabarn!<br />
Poulina gjørdi nevniliga<br />
nógv burtur úr at hava<br />
samband við sína ætt. Og<br />
hetta gjørdist so seinasta<br />
ferð eg vitjaði Poulinu.<br />
Mamma Poulinu var Johanna<br />
hjá Lamba Jóhan,<br />
sum var ein kendur útróðrarmaður<br />
í Klaksvík.<br />
Hon var triðielst av níggju<br />
systkjum, og nú eru bert<br />
5 eftir á lívi.<br />
Lívið hjá Poulinu var,<br />
sum hjá mangari aðrari<br />
ungari gentu tá í tíðini.<br />
Farin úr skúlanum fór<br />
hon út at arbeiða, fyrst<br />
hjá Óla í Skúla, men<br />
seinni fór hon at arbeiða<br />
á Telefonstøðini. Í 1945<br />
giftist hon við Hans Jacobsen,<br />
sum hevði kiosk alla<br />
sína tíð. Hans doyði í<br />
1994. Sagt verður um tey,<br />
at tey vóru ógvuliga ólík<br />
sum hjún, og er hetta eitt<br />
ikki ókent fyribirgdi. Hans<br />
var opin og prátaði nógv,<br />
meðan Poulina var tann<br />
stilla,sum ikki gjørdi nógv<br />
um seg.<br />
Poulina, í miðjuni, saman við sínum systkjum Benrosa og Jákup á staðnum,<br />
har pápin framdi sítt gitna bjargingarbragd.<br />
Poulina var bert 18 ár,<br />
tá hon giftust, so hennara<br />
lívsstarv var børnini, sum<br />
gjørdust fimm í tali: Elsebeth,<br />
Søren, Svend, Per og<br />
Pól. Sagt verður, at á Varpinum<br />
var eitt gott grannalag.<br />
Poulina hevði stóra<br />
umsorgan fyri sínum, og<br />
eisini fyri teimum, sum<br />
børnini komu saman við.<br />
Onkur, sum lærdi saman<br />
við dóttir Poulinu fyri 40<br />
árum síðani, tekur framvegis<br />
til, hvussu væl hon<br />
føldi seg inni hjá Poulinu<br />
og Hans. Tað var sum at<br />
koma heim at koma inn<br />
til teirra. Og hetta samband<br />
helt heilt til gravarbakkan.<br />
Poulina var tvær ferðir<br />
í Suðurafrika og vitjaði<br />
sonin Pól, sum býr har.<br />
Einaferð komu tey soleiðis<br />
fyri, at tey kundu taka<br />
eina mynd av Helmuth<br />
Kohl, sum tá var kanslari í<br />
Týskalandi, og sum var á<br />
vitjan í Suðurafrika. Men<br />
hesar ferðir vóru eisini<br />
eitt stórt upplivilsi.<br />
Poulina átti 9 ommubørn<br />
og 3 langommubørn.<br />
Poulina var eisini kend<br />
fyri sítt trúfesti, og ein<br />
kendi seg altíð væl at<br />
koma inn til hennara.<br />
Prestur segði við jarðarferðina,<br />
at tey bæði Poulina<br />
og Hans høvdu eisini<br />
verið trúgv at koma í<br />
kirkjuna.Tað var eisini ein<br />
stórur skari av fólki, sum<br />
nærum fylti kirkjuna, sum<br />
var og fylgdi Poulina<br />
hendan dagin, hon fór til<br />
gravar.<br />
Nú verður tómligt á<br />
Varpinum og einki verður<br />
aftur sum tað var. Men<br />
ættaráhugin er farin í arv,<br />
so sambandið við ættina<br />
skal nokk halda áfram.<br />
Vit eru mong,sum minnast<br />
Poulinu við takksemi.<br />
Óli í Tjørnustovu<br />
Niðri í fjøruni við "Cape of good Hope" rendu Poul<br />
og Poulina seg í sjálvan Helmuth Kohl, týska samveldiskanslaran,<br />
og fekk Poul hesa frálíku myndina<br />
av honum.