Underdølen - juni 2011 - Oransje webdesign

Anita Alltid-på-farten
Anita er den slags menneske som aldri blir gamal. Ho er like ungdommeleg, slank, blid og energisk som då ho
kom hit til bygda. Dessutan er ho som pota: Kan brukast til alt. Spør du Anita om å koke i ein femtiårsdag i
ungdomshuset, så seier ho ja. På Furukroa ser du ho ofte med servitørforkledet. Ho tar gjerne og klipper
håret ditt når ho er heimom ein tur. Det skulle ikkje forundre meg om ho på dagtid ser etter ungane dine eller
vaskar kontoret ditt.
Anita Fjellheim er frå Tunhovd, og har budd dei siste 24 åra i Undredal.
- Eg kom hit i ‘88, seier ho. Første jobben var for Selmer
Furuholmen i Vassbygdi. Så var eg på strikkefabrikken på
Fjordsentret i Aurland og i restauranten på gamle Fretheim
Hotell. Så begynte eg som vikar i vaskejobben på Undredal
skule, og der var eg heilt til skulen vart lagt ned. Sidan gjekk
det slag i slag med barnehage og
skulefritidsordningar rundt om i
kommunen. Eg har jobba på dei
fleste skulane og barnehagane
som finst - og har funnest - i kommunen.
For tida jobbar eg som
assistent på Flåm skule. Det stortrivst
eg med.
- Kva er den viktigaste eigenskapen
for ein som skal jobbe med ungar?-
Hmm, seier Anita og tenkjer ein
augneblink. - Det er kanskje å vere
litt barn sjølv? Og ikkje minst å
kunne lytte til dei. Eg liker kjempegodt
å jobbe med ungar. Eg
tykkjer eg får god kontakt med
ungane. Eg er og assistent for barn
med særskilde behov. Det er gøy
med utfordringar!
Anita er god til å lage mat, og ho er
ein av dei som ikkje er redd for å lage
mat til mange menneske. Anita var
på kjøkenlaget då Undredal Ungdomslag
feira sitt 100-årsjubileum.
Sist ho hadde ansvar for maten i eit
8 | Underdølen - juni 2011
Versågod, det er berre å forsyne seg, seier
Leif Finden til Anita.
stort lag i Ungdomshuset var då ho kokte i bryllaupet
til Steinar Stegen og Trude
Du har jobba mykje i serveringsbransjen, ikkje
sant? - Jo, eg begynte på Fretheim Hotell,
men no har eg jobba som restaurantsjef på
Furukroa i mange år. Eg har eigentleg slutta
der, men eg er ofte innom for å ha kontroll,
ler ho. Det er ein god arbeidsplass. Når me
spør kor ofte ho er innom, viser det seg at det er
bortimot kvar dag. Og så jobbar ho når det er
bruk for ho, det vil seie ganske ofte.
- Kva gjer du som restaurantsjef, og kva er din
viktigaste eigenskap? - Tja... Anita legg hovudet
på skakke og tenkjer seg om i to sekund:
Eg tar meg av kundane, og ser etter at det er
nok dukar, blomar og slikt. Så plasserer eg
gjestane i lokalet og ser til at me har nok folk
på jobb. Viktigaste eigenskapen er vel å vere
positiv og imøtekommande og å passe på at
både dei som er på jobb og kundane har det bra.
- På ein internasjonal plass for Furukroa i travle Flåm møter
du vel mange rare folk? - Ja, det skal vere visst, svarer Anita
med eit glis. Asiatane, for eksempel. Dei er veldig flinke til
å blande maten sin: Brun saus og gele, for eksempel. Laks
og jordbærsylte. Og så drikk dei vaniljesaus. Til slutt takkar
dei for maten og seier at det var
godt. Det er kjempehyggeleg!
Men Anita kan meir: Ho er omreisande
i hårklipp! I dag skal ho ned
til Leif Finden å gjere han fin. Leif er
i gang med middagen, men han set
kjøtkakene til sides når Anita kjem
og tek plass på ein krakk så ho kan
komme i gang med arbeidet. Saks
og kam og dusjeflaske kjem opp av
frisørposen.
- Her var det mykje å ta av, ler ho.
- Ja, no må du berre forsyne deg,
svarer Leif.
Har du gått på skule og lært å
klippe hår? - Nei, eg har lært meg
sjølv, svarer Anita. Eg øvde meg
først på systene og venninnene
heime på Tunhovd. Så har eg ei
venninne som er frisør. Av ho
får eg det ho ikkje bruker lenger.
Kven er det du klipper? Anita reknar
opp den eine etter den andre i bygda.