Samfunnssikkerhet - Direktoratet for samfunnssikkerhet og beredskap

Kvinnene har sett eit positivt preg på Sivilforsvarets fredsinnsatsgruppe i Høyanger. Frå venstre: Randi SviggumHåre (lærar i ungdomsskolen), Kathrine Grønlien Hauge (lærar i barneskolen), Bodil Sæther (førskolelærar), Ann-Iren Gisholt (blekkslagar) og Anne Cathrine Eide (student).– Til å begynne med trudde vi at innkallinga varein spøk, at nokon ville ha det moro med oss,særleg då det i innkallingsbrevet blei ”truga” medfengselsstraff dersom vi ikkje møtte opp, legg deitil.Randi Håre kunne likevel ikkje styre nysgjerrigheita,og logga seg inn på www.sivilforsvaret.no. Der las ho om dei gode erfaringane andrekvinner hadde med å tenestegjere i Sivilforsvaret.– Det høyrdest spennande ut, og eg blei interessert.Eg var sjølvsagt framleis spent, men møtteopp med ei mykje meir positiv innstilling enn egopphavleg hadde. Etterpå har det gått veldig fint,seier ho og trekkjer fram grunnopplæringa vedSivilforsvarets beredskaps- og kompetansesenteri Rogaland. Opplæringa var kjempebra med godkameratskap, godt miljø og god forpleiing.Erfaringane og kunnskapane dei får gjennom Sivilforsvarstenesta,kjem også til nytte i arbeidslivet.– Ikkje minst innanfor skoleverket der fleire avdei jobbar. Bodil Sæther blei for eksempel vald tilverneombod på arbeidsplassen sin, i ein førskole,takka vere opplæringa i Sivilforsvaret.Dei peiker også på at dei fleste arbeidsgivarar,offentlege som private, er positive til å gi fri medfull lønn. Dei ser på opplæringa i Sivilforsvaretsom kompetanseheving som også kjem bedriftenetil gode – ikkje minst i HMS-arbeidet.arvid.christensen@dsb.no”Vi stiller opp når det er behov for vår assistanse, sjølvom det er på julaftan”Arvid Christensen, DSB– Det skjedde noko då vi fekk med kvinnene. Vihar fått eit skikkeleg lyft. Kvinnene er utrulegpositive, og det har blitt meir futt i gjengen, seierFIG-leiar Terje Molvig. Han har vore FIG-leiar iHøyanger sidan 2005, men har 20 år bak seg iSivilforsvaret. I denne perioden har FIG-en i Høyangerberre bestått av menn, til kvinnene kom forfullt for halvtanna år sidan.Samfunnsplikt– Vi stiller opp når det er behov for vår assistanse,sjølv på julaftan. Det er ei samfunnsplikt å stilleopp når andre er i nød og treng hjelpa vår. Julematenmå heller vike, seier Randi Sviggum Håre ogKathrine Grønlien Hauge.”Til å begynne med trudde viat innkallinga var ein spøk”Fleire av kvinnene blei nærmast sende direktefrå grunnkurs til Ålesund for å hjelpe til underskredulykka i Fjelltunveien i fjor vår – eit oppdragsom dei tok på seg utan å nøle, og som dei løystetilfredsstillande, ifølgje Terje Molvig.Sissel Hatlem var ikkje med i Ålesund. Så langt harho berre vore med på øvingar, ikkje nokon reellesituasjonar. Det har samanheng med permisjonenho har hatt etter at Lovinda, no drygt eit halvt årgammal, kom til verda.– Så snart Lovinda tillèt det og er mindre avhengigav meg, vil eg tilbake til Sivilforsvaret. Det erviktig å halde kunnskapane ved like. Eg merkarallereie at det er behov for repetisjon, seier ho.For å halde kontakten med kollegaene og miljøetdukkar ho gjerne opp saman med Lovinda når deter øvingar eller andre samlingar.God opplæringAt ein del av oppgåvene tradisjonelt kan oppfattastsom typiske ”gutegreier”, har ikkje noko å seiefor jobben kvinnene gjer.– Vi har fått så god opplæring og føler oss tryggepå oppgåvene vi får. Vi er eit team som hjelper oglærer av kvarandre. Mennene er berre positive.Somme gonger har vi kjensla av at vi kan meir enndei, seier Anne Cathrine Eide.Arvid Christensen, DSBSissel Hatlem vil tilbake til Sivilforsvaret så snartLovinda tillèt det og er mindre avhengig av mamma.13