Poesia - Academia Brasileira de Letras

A chuvia que non cesa é que o prepara
A chuvia que non cesa é que o prepara
para a viscosa lama que hai nas covas,
mentres sobe dos montes as corcovas,
á busca dunha vida estraña e rara,
amando os gorrións e até a cara
imaxe que descobre en cousas novas,
cal un peixe que bota as súas ovas
nas quedas augas dunha enseada clara,
e así vaise el a crerse invicto e forte,
no camiño do sur, buscando o norte,
moi ancho de certezas, mais no engano
en que van todos, até decatarse
que o foxo vil é a última catarse
dese mar de paixóns, o ser humano.
Poesias
277