Revista - Federación Galega pola Cultura Marítima e Fluvial . FGCMF

ou Rui Fernández de Santiago, outro trovador do século
XIII de cuia obra fixémse comparanzas cun fragmento do
"Decameron" titulado "L'onda de1 mare mi fa gran male"
ou o propio Mendinho
Se eu vexo las ondas
e vexo las costeiras,
logo mi veiien ondas
a1 col; pola benfeita;
maldito seia e1 mare
que me faz tanto male.
E cercaram-mi as ondas do alto mar
nom hei i barqueiro, nem sei remar:
eu atendend ó meu amigo!
eu atendend'o meu amigo!
Nom hei i barqueiro, nem remadol;
morrerei eu fremosa no mar maior:
eu atendend ó meu amigo!
eu atendend ó meu amigo!
No romanceir0 galego tarnén aparece con
bastante frecuencia un mar que inunda e suxire unha nova
ambientación facendo esquence-las cortes, os feudos e os
campos de Castela; como así o amosa o romance recollido
ai San Xoán de Lousame (A Crufia) cofiecido polo título
de "A Palmeira" e que non aparece nas coleccións
castelás:
Cheguei á veira do no,
cheguei á veira do mal;
vin virá Nosa Seiiora
c 'un ramalliiio na rnm.
Eu pedinll 'unha folliiía
i ela doum'o seu cordón
que me daba sete voltas
ó redor do corazón.
Puxo o pe na barca d'oum
e arrimous 'ao seu bordón.
Un ame1 t em da vela,
outro terma do timo'n.
Leva o meniiio no colo,
Jesh iqué bonito é!
era larguiiio de perna,
era corti60 de pe.
Trai escravina de cunchas
que collera na ribeira
i a cara mesmo parece
unha pela de manteiga.
Meu amigo San Simón
bendíceme este cordón
que che me da sete voltas
ó redor do corazón,
e doumo Nosa Seara
nunha folla de limón.