Bruno Schulz

{tradución}Tebras e luzLucía R. CaeiroKornel Filipowicz (1913 – 1990) é un dos máis eminentes prosistas polacos do século XX, mestre do relato curto, poetae guionista. Autor de libros de poesía como: Mijani, Powiedz to słowo; coleccións de contos: Krajobraz niewzruszony, Mójprzyjaciel i ryby, Kot w mokrej trawie; novelas: Romans prowincjonalny, Pamiętnik antybohatera; co-guionista: Głos z tamtegoświata, Szklana kula, Piekło i niebo. A seguir mostramos a tradución ao galego do comezo do relato “Ciemność i światło” doseu libro Ciemność i światło (1959).Ciemność i światłoPociąg, o ile nie ma spóźnienia, przyjeżdża na stację Koniecmosty o godzinie drugiej po północy. Z początkiem czerwca, wporze roku, kiedy najczęściej bywam w tamtych stronach, rozwidniać zaczyna się mniej więcej o wpół do trzeciej; zależy tozresztą od pogody i fazy księżyca. Chociaż drogę, którą mam przed sobą, znam tak dobrze, że mógłbym nią iść po omacku,zatrzymuję się jednak na tę pół godziny w ciasnej, ciemnej poczekalni. Zdejmuję plecak i siadam na ławie. Słyszę cichnący z wolnadźwięk oddalającego się pociągu; wypalam powoli papierosa, ogarek zadeptuję butem. Siedzę jeszcze chwilę w zupełnej ciemności,w tępym, nieruchomym powietrzu, którego woń lubię: jest to mieszanina zapachu kart do gry, banknotów i dymu tytoniowego.Po piętnastu czy dwudziestu minutach wstaję, wkładam plecak i przyciągam na krótko pasy; mam przed sobą osiem kilometrówmarszu. Dzięki tej chwili spędzonej w ciemności noc wydaje mi się już nie tak czarna jak wtedy, kiedy wysiadałem z pociągu.Stąpając po ledwo szarzejącej drodze, mam już to przyjemne uczucie, że idę na spotkanie dnia, który zbliża się do mnie, że chociażdokoła siebie nie widzę jeszcze zbyt wiele, niebawem jednak będę widział wszystko. Pochód światła jest niepowstrzymany.(...)