Premio Biblos-Pazos de Galicia 2006

As Entrevistas do Diario CulturalCésarAntonioMolina«O importantena poesía émanter unhaliña estilísticapropia e sabermanifestala através da escrita»Foto: Dani DuchAna RomaníPeriodista, poeta e, desde mayo do 2004 director doInstituto Cervantes, César Antonio Molina (A Coruña,1952) é autor dunha trintena de libros, de infinidadede traballos xornalísticos e tamén o inspirador e promotordunha manchea de iniciativas culturais. Agoravén de aparecer en Espiral Maior Soños nos cantís,unha antoloxía que nos ofrece en galego o mellor dasúa xa extensa e recoñecida obra poética.O volume constitúe un intenso percorrido portrinta anos de intenso traballo poético do que oautor tira a conclusión de que «en poesía non éimportante nin o tempo nin a cantidade. O importanteé manter unha liña estilística propia,un mundo propio, e saber manifestalo a travésda escrita».—Fala vostede de fidelidade e lealdade á voz propia...pero ao longo destes anos de traxectoria poéticatamén haberá moito de aprendizaxe.—É a aprendizaxe que corresponde ao poeta queao comenzo pensa que nalgún momento da súatraxectoria poética vai atopar respostas e que, nomeu caso (e supoño que no de logo todos), acabapor decatarse de que non só non vai haber ningunharesposta, senón que as preguntas son cadavez maiores, máis reiterativas, máis imposiblese máis difíciles. É entón cando un entendeque a poesía é fundamentalmente preguntas senresposta, mentres que a filosofía e o pensamentoengaden algún tipo de resposta.—Estamos a falar dunha antoloxía poética de poemastraducidos ao galego. ¿Por que a necesidadede facela?—Non xorde dunha necesidade miña persoal,senón dun antólogo, dun estudoso. Supoño que,aínda que teño sido fundamentalmente escritoren castelán, sempre estiven colindando co galegoe o meu mundo é absolutamente galego, dalgunhamaneira de galeguizarme lingüisticamente eeu sempre tiven esa querenza, que é complicadano meu caso porque por circunstancias a miñalingua foi o castelán e fixen o gran esforzo deescribir un libro que por outra parte leva seteedicións (máis que as de castelán) A fin de Fisterrae agora estou a rematar outro libro que quizaiscomplete o meu circuíto lingüístico en galegoque son cen poemas sobre o río Eume. A miñacontribución a unha lingua que para min é máisliteraria que coloquial, na que nunca deixei deler, polo tanto creei unha especie de lingua literariaque me permitiu escribir ese primeiro libroe este outro, máis complexo, máis denso, máisamplo, baseándome nos meus coñecementos dogalego a través das miñas lecturas, non do meuámbito coloquial.—Aí situariamos o coñecemento profundo que CésarAntonio Molina ten de autores galegos,no que estaríapor exemplo Cunqueiro. Supoño que sabe que oDía das Letras Galegas estará dedicado a María Mariño.Naquela antoloxía dos anos 80 nunha época naque non estaba moi considerada—Eu naquela antoloxía dixen o que logo a literaturae a poesía galega demostraron. Falei deautores dos que non se falara e defendín estéticasque por problemas políticos non se fixeran.Defendín a Cunqueiro e gustaríame que moitosdos que o atacaron naquel momento, grandesnomes da literatura e a cultura galega que o criticarone deostaron, que o recoñecesen. Agora édoado reivindicalo. E María Mariño sempre me pa-