Toponimia marítima e fluvial desde o Miño a Panxón - Federación ...

ARDENTÍA
-Con.- Hai que sinalar que este termo consérvase
de forma escasa nesta franxa costeira
como un xenérico case fosilizado, que se
refire a unha pedra alta e afiada que se asoma
á superficie da auga e que co devalo queda
máis ou menos descuberta. Vg. O Con, O
Con de Isidro (Santa María de Oia). Este
xenérico é máis numeroso na Ría de Arousa
(Rodríguez Rodríguez, M, 1976).
-Eiriña.- En Camposancos (A Guarda)
empregan este termo para a rocha plana (vg.
A Eiriña da Luísa).
-Laño.- Xenérico moi frecuente en toda a
costa. Designa unha fenda, racha ou burato
na rocha onde cría peixe (congros, moreas,
serráns, maragotas, pintos, etc.) e polbo. (Vg.
O Laño do Crongo, O Laño Grande, O Laño
da Orosia, O Laño do Batedoiro, Os Laños
dos Furtados, O Laño de Desiderio, O Laño
do Pireguas).
-Laxe.- En toda a liña de costa é común este
xenérico empregado para denominar unha
rocha que presenta unha superficie plana.
Tamén vemos este xenérico formando topónimo
por si mesmo: A Laxe, A Laxiña, As
Laxes.
-Limpo.- É unha extensión de superficie do
fondo do mar formada por area.
-Mesiña.- Recollimos o termo ben como
unha rocha próxima e menor a outra (A Mesiña
do Corveiro da Estela de Fóra), ben
como rocha na parte alta das Estelas que
serve como referente para as marcas. O
nome fai referencia á súa forma plana.
-Olga.- É unha laxe que non descobre coa
baixamar, pódese ollar desde a embarcación.
Aínda que se nos falou delas con argazo no
sur dos Carallóns non o recollemos como
xenérico incluído en ningún topónimo.
-Petón.- Ó longo de toda a costa utilizan este
termo, que vén sendo un tipo de rochas que
asoman á superficie, que cobre a preamar e
nas que peta o mar e estoura. Temos: Os
Petóns de Fornos en Baredo (Baiona), O
Petón das Mamas (Santa María de Oia), pero
Toponímia marítima e fluvial
52
sobre todo úsase na Guarda: Os Petóns do
Sur e do Norte diante das praias de Fedorento
e Area Grande e en Ribel e O Petón da
Argola, O Petonciño do Sollás...
-Porta.- Lugar de entrada e saída a outro
espazo maior. O acceso á Calma de Rebel
son As Portas do Mar; na entrada norte do
Miño temos A Barra de Portas; entre Mon-