step to prueba

مسيح و زندگی جاودانی
برويم.وقتی که نور مسيح افکار و دلهای مارا روشن می
سازد در می يابيم که چه اندازه ناپاک هستيم،‏
آنگاه به دشمنی خود با خداوند پی برده و از
رفتارهای خودخواهانه خود،آگاه خواهيم شد.‏ با
نيکويی وعدا لت خداوند پی می بريم که اعمالمان
مانند يک جامه کثيف،‏ ما را پوشانده است.‏ فداکاری
مسيح می تواند گناهانمان را پاک کرده و ما را تقديس
کند.‏ تابشی جزيی ازنور خداوند به ما نشان می دهد
که چه اندازه ناپاک هستيم و قدوسيت مسيح فقدان
پاکی و قدوسيت را در زندگی های ما نشان می دهد.‏ او
ضعف ها و کمبودهای شخصيتی ما را بطور آشکاری برملا
می سازد.‏
روح خداوند نافرمانی مارا نسبت به احکام
او،‏ به ما نشان می دهد و هنگامی که قلب های ما را
لمس می کند،‏ ما پی به گناه خود برده و از طريق
گناهکارانه خود اظهار تنفر می کنيم.‏ دانيال نبی
هنگامی که فرشته خداوند و جلال او را ديد به ضعف ها
و تقصيرات خود پی برده و با روحی اندوهگين احساس
خود را چنين بازگو می کند،"‏ و من تنها ماندم و آن
رؤيای عظيم را مشاهده می نمودم و قوت در من باقی
نماند و خرمی من به پژمردگی مبدل گرديد و ديگر هيچ
طاقت نداشتم."(‏ دانيال باب ده آيه هشت).‏
ما نيز با ديدن چنين جلال و شکوه آسمانی از
خودخواهی و خودپرستی ابراز انزجار می کنيم و در
سايه کامليت مسيح در جستجوی پاکدلی طی طريق کرده و
اشتياق اطاعت از کلام خداوند و تبديل شخصيت ما به
شخصيت مسيح در دلهای ما زنده خواهد شد.‏ پولس در اين
مورد می گويد که از جهت عدالتی که در شريعت بود تا
زمانی که اعمال ظاهری در نظر گرفته می شد،‏ وی بی
عيب بود،‏ اما زمانی که خصوصيات الهی و روحانی آشکار
شد،‏ اوخود را گناهکار ديد.‏ او می نويسد،"‏ و من از
قبل بدون شريعت زنده می بودم،‏ ليکن چون حکم آمد،‏
گناه زنده گشت و من مردم".‏ ‏(روميان باب هفت،‏ آيه
نه).‏ پولس،‏ هنگامی که مفهوم کلام خداوند و ميزان
قدوسيت آن را دريافت،‏ زشتی و هولناکی گناه را
فهميد و از غرور خود بيزار شد.‏
۲۳