Madrid’de

More documents

Recommendations

Info

Türkiye HF # 83 Salih Demirci Aslında Kim Kazanacak? “Şurası kesin ki, içerisinde yaşadığımız dünyada yalnızca futbolda şiddeti önlemek mümkün değil; onun adı olsa olsa görünmez kılmak olur. Eğer istenen buysa, bunun yolunu yordamını gösterenlere bakılabilir.” Geçtiğimiz Salı günü pek çok gazetenin spor sayfasında bir manifesto yayımlandı. ‘Biz kazanacağız!’ başlığını taşıyan bildiri, bazı köşe yazarlarınca da desteklendi. Bilhassa sosyal medyada ses getirdi, bir süre konuşuldu. “…Ben utanma duygusunun, medeniyetin, adaletin, vicdanın tarafında olduğumu buradan haykırıyorum. Benimle aynı tarafta olanları ayağa kalkmaya ve haykırmaya davet ediyorum” gibi hiç kimsenin karşı çıkmayacağı bir dizi çağrıyı barındırmasıyla karşılık buldu ve ayrıca imza kampanyasıyla da desteklendi. Nihayetinde ‘bizler’ ve ‘onlar’ şeklinde iki grup oluşturarak, bildiriye imza verenleri futbol ortamının temizlenmesi için mücadeleye çağırdı. Fakat söz konusu mücadelenin içeriği, -yazıdan anlaşıldığı kadarıyla- henüz boş görünüyor. Pekâlâ aşama aşama düşünülmüş de olabilir; ancak şiddet temalı haberlerin futbol gündeminde yeniden yer işgal etmesiyle yazımı tetiklenen metnin mevcut hali, amacına ulaşmaktan fazlasıyla uzak. Zira temel bir problem olarak herhangi bir idealin savunulmasından ziyade bir dizi temenni içeriyor. Ülkenin futbol ortamını sanki toplum hayatından uzakmışçasına konumlandırıyor, bunun yanı sıra işaret ettiği noktaya doğru giden herhangi bir yol çizmekten de uzakta duruyor. Üstelik desteğini açıklayan bazı medya mensupları tarafından söylem düzeyinden öteye geçmeyeceği de biliniyor. Bu nedenlerden ötürü metnin altına imza atmamak için ‘onlar’ grubundan olmak şart değil. Meseleyi tartışmaya açmak, nispeten daha anlamlı görünüyor. İpler daha gergin Futbolumuzun gündemi, her sezon sonunda muhakkak şiddete odaklanıyor. Geçen yıl yaşanan ‘Kadıköy Olayları’nın ardından takip eden sezonun final derbisi, yine beraberinde bir dizi şiddet haberini getirdi. Tribünde görülen muzlar hâlihazırda yeterince önemli bir olay iken Edirnekapı’da yaşanan cinayet vakası meseleyi başka bir noktaya taşıdı. Daha öncesinde ise ‘Sporda Şiddet Yasası’ ortaya konulmuş, ama hiçbir sonuç alınamamıştı. Her geçen gün de görüldüğü üzere kanunla gelen bir iyileşmeden söz etmek mümkün değil. Nitekim 2012/13 futbol sezonunu farklı tribünlerden takip etmek, durumun daha da kötüye gittiğini görmemde bana yardımcı oldu. Fenerbahçe’nin ve Galatasaray’ın stadyumlarının hem ev sahibi, hem de deplasman tribünlerinde izlediğim maçlarda tribünlerden saçılan en yoğun his, öfkeydi. Apaçık şekilde doğru olduğu gözlenebilen bir hakem kararının henüz maçın ilk dakikası dahi olsa inançla reddedildiği bir ortamın sağlıklı şeyler üretmesi mümkün olmuyordu. Hakemler nasılsa stadyumda olduğu kadar kamuoyunda da yalnızdılar ve her iki statta da tribünler, geçen yıllara göre çok daha saldırgan ve tahammülsüzdü.
Türkiye HF # 83 Hiç kuşkusuz bu değişimin arkasında Şike Davası ve beraberinde yaşananların tortusu var. Fenerbahçe ve Galatasaray tribünlerinde sezonun karar haftaları yaklaştıkça artan duygu yoğunluğu, diğer tribünlere kıyasla çok daha yukarıda seyretti. Diğer yanda ‘Feda Sezonu’ yaşayan Beşiktaş tribünleri, geçen yıllara kıyasla sakin bir sezon geçirdi. Göztepe taraftarları ise küme düşen takıma kızıp kulüp binasını bastı. Bu örnekler gösteriyor ki yaşananlar, şiddeti artırıyor, azaltıyor; yahut hedefini değiştirebiliyor. Karşımızda ontolojik bir şiddet tablosu yok, dolayısıyla ‘bizler’ ve ‘onlar’ kampları arasında geçişler, değişimler mevcut. Nerede bu şiddet? Yine de bu demek değildir ki Türkiye toplumu, şiddetle örtülmüş şekilde yaşamıyor. Aksine, en vahşisinden en gündeliğine kadar şiddetli bir şiddet hali yaşıyoruz. Futbol sahasında ve sonrasında olan-biteni de bu durumun yoğunluğu artırılmış bir yansıması olarak görmek gerekli; zira kulüplerin neredeyse devletle aynı dili konuştuğu ve göbek bağının bulunduğu futbol alanının ülke siyasetini şekillendiren faktörlerden azade olması mümkün değil. Aynı şekilde ana akım medyanın da dili, aynı yere yaslanmakta. Bunların bilincinde olunduğu takdirde futbolun izole bir ortamı olduğu ve büyük ölçekli toplumsal meselelerin futbola yansımasını futbol üzerinden çözme gibi düşüncelerin anlamsızlığı, kolayca fark edilebilir. Buna mukabil şiddetle/ırkçılıkla yaşayan tek ülke Türkiye değil ve önümüzde meseleleri çözmüş ya da yoğunluğunu düşürmüş yekpare bir Avrupa yok. Yer yer farklılıklar var, doğal olarak ülkelerin futbol ortamları da birbirinden farklılık gösteriyor. UEFA’nın 10 maç talebine karşın ırkçılığa 5 maç cezayı uygun gören İngiltere Futbol Federasyonu ve Roma tribünlerinden Mario Balotelli’ye yönelik yapılan ırkçı tezahüratlara 50 bin avro para cezası veren İtalya Futbol Federasyonu gibi trajik-komik örnekler henüz taze. FIFA’nın günaşırı ırkçılık konuşmasına karşın hakiki bir yaptırım kararı alamaması ve var olan uygulamaların da lafta kalması, ırkçılığın bazı toplumlar içerisinde kök salmışlığının adeta tekrar ispatı. Eğer ‘sıfır tolerans’ kuralları uygulanırsa, futbolun haritası baştan yazılabilir. Ancak şiddeti futboldan uzaklaştıran ülkeler yok değil. Görünmese yeter… Doğrusu, görünmez kılmayı başaran… 80’li yılların İngiltere’de işsizliğin ve bununla birlikte futbol holiganizminin zirve yaptığı zamanlar olduğu bilinir. Meydanlardaki halk hareketlerinin futbol takımlarının tribün gruplarıyla hem kesişim, hem de bileşim kümesi oluşturmasıyla mesele artık tümüyle futboldan çıkar. Maç günü, legal eylem saatine dönüşmüştür. Sonuçta Heysel Faciası yaşanır, onu Hillsborough takip eder ve sonucunda vaktiyle tribünde yer alanların çocukları, artık stadyumlara giremeyecektir. Futbol tribünleri dönüştürülür, bilet fiyatları artırılır ve düşük gelir grubundan insanlar tribünden uzaklaştırılır.
Page 1 and 2: 24 Mayıs 2013 - Sayı 83 Madrid’
Page 3: #83 Bu Sayıda Brezilya Dosyası Li
Page 7 and 8: Arda Turan HF # 83 Emre Çelik 1995
Page 9 and 10: Arda Turan HF # 83 endeksli olduğu
Page 11 and 12: Arda Turan HF # 83 ama yine de keyi
Page 13 and 14: C M Y CM MY CY CMY K Acaip_VF_Smart
Page 15 and 16: İngiltere HF # 83 kullanan Pozzola
Page 17 and 18: Maç Bahane HF # 83 Varol Döken Am
Page 19 and 20: Maç Bahane HF # 83 kültür, eğle
Page 21 and 22: Maç Bahane HF # 83 Nasıl maçtı?
Page 23 and 24: Gittim, gezdim, yazdım HF # 83 Biz
Page 25 and 26: Gittim, gezdim, yazdım HF # 83 Şi
Page 27 and 28: Transfer HF # 83 Avrupa futbolunda
Page 29 and 30: Brezilya Dosyası HF # 83 Alper Öc
Page 31 and 32: Brezilya Dosyası HF # 83 1986 kriz
Page 33 and 34: Brezilya Dosyası HF # 83 Gremio ve
Page 35 and 36: Brezilya Dosyası HF # 83 Brezilya,
Page 37 and 38: Brezilya Dosyası HF # 83 Josue ve
Page 39 and 40: Brezilya Dosyası HF # 83 Brezilya
Page 41 and 42: Brezilya Dosyası HF # 83 Elano, Ga
Page 43 and 44: Brezilya Dosyası HF # 83 Flamengo
Page 45 and 46: Brezilya Dosyası HF # 83 Gremio vs
Page 47 and 48: Brezilya Dosyası HF # 83 Coritiba
Page 49 and 50: Brezilya Dosyası HF # 83 sahip de
Page 51: Brezilya Dosyası HF # 83 TV Sponso

Madrid’de

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?