ÇUKUROVA ÜNİVERSİTESİ FEN BİLİMLERİ ENSTİTÜSÜ YÜKSEK ...

4. ARAŞTIRMA BULGULARI Ayşe KAYA
4.4 Jeolojik Evrim
İnceleme alanında tabanda yer alan Alt-Orta Triyas yaşlı Dişdöken
formasyonu bulunmaktadır. Geç Triyas dönemi genel olarak bir aşınma dönemidir.
Bu dönemde mevcut yaşlı formasyonların malzemelerinden oluşan bir taban
konglomerası Toroslar’ın genelinde bir rehber tabaka niteliğindedir (Tekbaş, 2000;
Ekingen, 2003). Çalışma alanında Jura-Kretase Demirkazık formasyonunun tabanını
oluşturan çakıllı kireçtaşları bu Geç Triyas konglomeralarını temsil etmektedir.
Geç Triyas’tan sonra ortamın sığ denizel bir platform (şelf) niteliği
kazandığını ve bu dönemin Kretase başlarına kadar sürdüğünü Demirkazık
formasyonunun inceleme alanı içerisinde de görülebilen düzenli ve tekdüze
litolojisinden çıkarabiliriz.
Kretase sonlarında tektonik hareketliliğin oldukça arttığı, bölgenin derin
denizel bir ortam haline geldiği düşünülmektedir. Bölgedeki bütün Mesozoyik
birimler üzerine bindirme ile gelen Üst Kretase (Maestrihtiyen) yaşlı ofiyolitik
melanj ve mağmatik malzeme bu dönemdeki tektonik hareketliliğin oldukça büyük
olduğunun belirtisidir.
Ecemiş fayı ile doğudan sınırlanan Orta Toroslar bölgesi ve Güney Orta
Anadolu’daki Neotektonik dönem olayları Anadolu’nun genelindeki olaylar ile
uyumludur. Orta Toroslar bölgesi neotektonik dönem başlarında (Orta Miyosen) sığ
denizel alanlarla kaplı bir paleocoğrafya sunmakta ve bu denizel alanlar Orta
Anadolu masifi üzerinde peneplen morfolojisinin egemen olduğu karasal alanlarla
bağlanmaktadır. Neotektonik süreçlerin başlaması ile bölge Orta–Geç Miyosen’den
itibaren K–G yönlü sıkışma rejiminin etkisinde kalmış ve morfolojik olarak
yükselmiştir. Bu sıkışma dönemi Toros kuşağında en son dağ oluşum (orojenez)
evresini temsil etmektedir (Ekingen, 2003).
38