insan hakları avrupa mahkemesi kararları

More documents

Recommendations

Info

İNSAN HAKLARI AVRUPA MAHKEMESİ KARARLARI insan hakları gulanabilir ilkeler benzerdir. Her iki bağlamda da dikkat bireyle toplumun çatışan menfaatleri arasında bir bütün olarak kurulması zorunlu olan adil bir dengeye verilmelidir. Her iki bağlamda da Devlet belli bir miktarda takdir hakkına sahiptir (bkz. Keegan / İrlanda,26 Mayıs 1994 tarihli karar, Seri A no.290,p.19, &49, ve Kron ve Diğerleri / Hollanda,27 Ekim 1994 tarihli karar, Seri A no.297C, p.56, &31). 30. Mahkeme görevinin, ulusal düzeyde babalık ihtilaflarını düzenlemekle görevli yerel makamların yerine geçmekten ziyade, bu yetkililerin takdir yetkilerini kullanırken verdikleri kararları, Sözleşme uyarınca gözden geçirmek olduğunu yineler (bkz. Mikulic, yukarıda bahsedilen ve Hokkanen / Finlandiya, 23 Eylül 1994 tarihli karar, Seri A no. 299A, p.20, &55). Mahkeme, bu nedenle, davalı devletin, başvuranın babalık davasının ele alınmasında, Sözleşme’nin 8. maddesinden kaynaklanan pozitif yükümlülüklerine uygun davranıp davranmadığını inceleyecektir. 476 3.8. Maddeye Uygunluk 31. Mahkeme, başvuranın 1 Haziran 1982 tarihli kararın iptali ve yargılamanın yenilenmesi talebinin reddine dair Yerel Mahkeme kararının hukuka uygun olduğu konusunda taraflar arasında bir anlaşmazlık bulunmadığını gözlemlemektedir. Gerçekten de başvuranın talebi, Mahkemenin nihai kararını verdikten sonra elde edilen, yargılama sırasında mücbir sebepten dolayı elde edilemeyen bir belge nedeniyle Mahkemenin yargılamanın yenilenmesine karar verebileceğini düzenleyen HUMK’nın 445. maddesine dayanmaktadır. Bununla beraber, Yargıtay içtihatları, fennin (bilimin) gelişmesinin, yukarıda bahsedilen madde kapsamında mücbir sebep olarak değerlendirilemeyeceğini şart koşmaktadır. Buna karşın yerel mahkemenin 445. madde yorumu, DNA testinin yaygınlaşmasına kadar, babalığa ilişkin biyolojik gerçeği tespit ettiremeyen kişilere herhangi bir olanak vermemekteydi. 32. Mahkeme daha önceden de, doğum kaydı yapıldığının öğrenilmesinden itibaren bir yıldan fazla süre geçtikten sonra baba olamayacağının farkına varan bir başvuranın, babalığı reddetmesinin engellenmesi olgusunun, ulaşılmak istenen yasal amaçlarla orantılı olmadı- TBB Dergisi, Sayı 86, 2009
insan hakları İNSAN HAKLARI AVRUPA MAHKEMESİ KARARLARI ğını olmadığına karar vermişti (Shofman / Rusya, no. 74826/01, &45, 24 Kasım 2005) Mahkeme, Mizzi / Malta kararında, başvuranın babalığı reddine asla izin verilmemesi olgusunun, hedeflenen yasal amaçlara uygun olmadığını tespit etmiştir (no. 26111/02, &114, AİHM 2006 ..). Ancak bu tespitler, başvuranın çocuğun kendisinden olmadığından şüphelenmediği ve ancak yalnızca bir dava açması için belirlenen yasal zamanaşımı süresi çoktan geçtikten sonra şüphelenmeye başladığı davalarda yapılmıştır. 33. Bununla beraber, işbu davada durum farklıdır. Başvuranın, daha baştan itibaren babalığı konusunda şüpheleri bulunduğu ve bundan dolayı Medeni Kanunun 289.maddesinde düzenlenen zaman süresi içerisinde ki, S.’nin doğumunu takiben iki aydan kısa bir sürede, babalığın reddi davasını açtığı görülmektedir. Buna karşın, başvuran Medeni Kanunun 287. maddesinde düzenlendiği şekilde S.’nin babası olmadığını ispatlama olanağından yoksun kalmıştır. Bu nedenle Mahkeme, çocuğun evlilik birliği içerisinde doğmuş bulunduğu olgusuna dayanarak, başvurucunun baba olarak kabul edilmesine hükmetmiştir. DNA testinin yaygınlaşmasıyla, başvurucu ve S. test yaptırmış ve başvurucunun S.’nin babası olmadığı sonucu ortaya çıkmıştır. Bununla beraber, testin doğruluğuna ilişkin hiçbir şüphe bulunmamasına rağmen, Mahkeme, başvurucunun yargılamanın yenilenmesi talebini reddetmiştir. Mahkeme, yeniden yargılama yapılabilmesi için, yeni elde edilen delilin yargılama sırasında mevcut olması ve mücbir sebep dolayısıyla elde edilememiş olmasının zorunlu olduğu kanaatindedir. Mahkeme, hal böyle olmakla, bilimsel gelişmenin madde hükmü kapsamında mücbir sebep olarak değerlendirilemeyeceği sonucuna varmıştır. 34. Mahkeme (AİHM), Hükümetin, başvuranın ilk babalığın reddi davasını açtığı tarih olan 1982 yılında DNA testi yaptırmanın teknolojik zorluğunu hesaba katmaksızın başvuranın yargılamanın yenilenmesi talebinin reddedilmesinin, demokratik toplum gereklerine neden uygun olduğu hususunda herhangi bir gerekçe sunmadığını gözlemlemiştir. Mahkeme (AİHM) bunun yanı sıra, Hükümetin, yerel mahkemelerin, başvurucudan ziyade çocuğun ve ailenin menfaatlerini koruduğu savunmasını inandırıcı bulmamıştır. Özellikle de çocuğun TBB Dergisi, Sayı 86, 2009 477
Page 1 and 2: insan hakları İNSAN HAKLARI AVRUP
Page 7: insan hakları İNSAN HAKLARI AVRUP

insan hakları avrupa mahkemesi kararları

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?