tarih

faaliyet
cek programları seçmeye gayret
ediyorum.
• Bu kadar program yapıp ta hiç
bir şey yaşamamak olmaz. Çok
anı var ama bunların dost ortamları
dışında konuşulmasını
çok doğru bulmuyorum.
• Değişik tatları tatma konusunda
birçok şehre giden bir yapım
varken, Bana muhlama’yı nasıl
buluyorsunuz sorusunu kabul
edemem. Bir insanın muhlama
ile arası nasıl kötü olabilir ki.
• Programlar çok uzun sürdüğü ve
belli bir noktadan sonra konuşulacak
konularda bittiği için belli
bir saatten sonra insanın karnı
acıkıyor ve yemek üzerine konuşmaya
başlıyor. Programa katılan
çocuklar arasında Edirneli olanlarda
vardı. Ciğer Tava oralardan
çıkmıştı. Bülent Hanım ayrıca
yemek konusunda çok meraklıdır
ve programlarda bunu da hep
söyler. Bu özelliklerinden dolayı
kebapçılardan, köftecilerden sürekli
bir şeyler gelirdi.
• Programlar bittikten sonra sıkı
bir diyete girdim.
• Programlara Karadeniz’den katılımın
çok olmadığını söylemiştim.
Çamlıhemşin’e gidince gördüm
ki birçok yerel kanal var ve
hepsinde sabaha kadar horon
var. O zaman insan düşünüyor
benim programlarıma Karadenizli
ilgisi neden az diye.
Hakan Günday
• Çok güzel olduğuna inandığım
bir dergi ile başladı sohbetimiz.
Çamlıhemşin’in Mollaveys
(Ülkü) köyündenim fakat babamın
görev yeri dolayısıyla Rodos
doğumluyum.
• Maalesef henüz Çamlıhemşin’e
hiç gitmedim, yolumda
Çamlıhemşin’e hiç düşmedi.
Düşmedikçe de gitmek istedim.
İstedikçe de tuttum kendini. Zamanla
hakkında nice hikayeler
duyduğum Çamlıhemşin, haritadaki
bir yer olmaktan çıkıp
bir hayale dönüştü benim için.
Kurdukça kurdum Çamlıhemşin
hayallerimi. En çok ta bir
gün ona döneceğimi hayal ettim.
Soracaksınız gidip görmek
için neyi bekliyorsunuz diye
söyleyeyim; Çamlıhemşin’e gitmek
benim için sıradan bir yere
gitmek değil. Hiç gitmediğin
bir yere dönmek gibi, Hiç gitmediği
bir yere insan ne zaman
döner… Bilmiyorum.
Belki de bu benim için bir histir.
Gitme zamanımın geldiği
hissi. Bildiğim bir şey varsa bir
gün gelecek ve ben gözlerimi
Çamlıhemşin’den dünyaya
açıyor olacağım. Bu seferde
Çamlıhemşin’den gökyüzüne
bakıp dünyayı hayal ediyor olacağım.
• 22 yaşındaydım. Yıllarca sürdürmeme
rağmen hiç ilerleme
kaydedemediğim bir üniversite
hayatım ve tamamen karanlık
olan bir geleceğim vardı. Öylesine
çaresiz kaldım ki bir sabah
okula gitmektense karşısındaki
kıraathaneye gidip yazmaya başladım.
Yazarlığa karar vermem
çok ani ve acil oldu. O kadar acil
ve ani oldu ki “Kinyas ve Kayra”
2 ayda bitti.
• Kitap yayınlandıktan sonra tahmin
edebileceğiniz gibi ilk işim
okulu bırakmak oldu. Artık geleceğim
daha da karanlıktı fakat
yolumu bulabiliyordum.
• Ziya Hurşit’le ilgili hep yazmak
istedim. Onun hayatıyla ilgili
bir şeyler yazmak istiyordum.
Biyografi şeklinde yazamazdım
çünkü ben bir biyografi yazarı
değilim. O zaman bir roman
karakteri gibi yazmaya niyetlendim
ve Ziyan’ı yazdım.
• Yazılarımı yer altı edebiyatı diye
nitelendiriyorlar. Bu kitapçıların
ticareti kolaylaştırmak adına
kullandıkları bir metottur. Böyle
bir edebiyat türü olduğuna
inanmıyorum, varsa da beni ilgilendirmiyor.
• Malafa’yı sahne için uyarladım
ve DOT tarafından oynandı.
Bundan sonra yine tiyatro üzerine
bir şeyler yazmak istiyorum.
BİR SEVDADIR ÇAMLIHEMŞİN 45