Çocuk Dergisi

Bir ayet
Bir Hikaye
Rukiye OKLAN
Güzel davranışlarda bulunanlara bu dünyada güzellik
vardır; ama ahiret yurdu ondan da hayırlı olacaktır.
Takva sahiplerinin yurdu ne güzeldir.
(Nahl Sûresi, 30. Âyet)
İYİLİĞE
İYİLİK
Bu evin akşam yemekleri görülmeye değer güzellikte olurdu. Doyumsuz bir
muhabbet, neşe yayılırdı sofradan etrafa. Yüzlerden gülücük eksik olmazdı.
Oysa bugün yolunda gitmeyen bir şeyler vardı. Aslı, babasını ilk defa bu
kadar üzgün görüyordu. Sofraya oturduğundan beri ağzını bıçak açmamıştı.
Annesi de hiç farklı değildi. Babaannesine baktı endişeyle ama o da gözlerini
kaçırdı. Ablası da yoktu bugün evde. Teyzesinde kalacaktı bir hafta. Derin bir
boşluğa düşmüş gibi hissetti kendini. Titrek bir sesle:
- Anne kötü bir şey mi oldu, diye sordu.
- Yok bir şey kızım, haydi sen karnını doyur.
Bu cevap tatmin etmemişti onu ama üsteleyemedi. Çaresiz ablasının
gelmesini bekleyecekti. Ama nasıl?
Yedinci günün akşamını zor etmişti. Nihayet ablası geliyordu. Günlerdir
evlerine çöken sis bulutunun sebebini öğrenebilecekti. Hiç alışkın değildi
konuşulmayan sofralara, asık suratlara. Ama o da ne? Babasının sesini
duydu, üstelik oldukça neşeliydi, sonra ablasının sesini… Bir ok gibi
fırladı yerinden. Kapıda ayakkabısını çıkaran ablasına sarıldı
gözyaşlarıyla.
- Biliyor musun ablacığım, sen yoksun diye hepsi yas tuttu.
- Canım kardeşim benim. Ben yokum diye değil, ciddi bir
sorunumuz vardı o yüzden üzgündüler.
- Herkesin neşesi yerine geldiğine göre sorun çözülmüş
olmalı.
Babasının yanında tanımadığı bir adam fark etti.
- Çok şükür kızım çözüldü. İş dolayısıyla yüksek miktarda
borçlanmıştık. Son aylarda pek satış yapamadığımızdan borcu
ödeyemiyorduk. Bu yüzden çok zor durumda kalmıştık.
- Peki nasıl çözüldü baba, bu amca kim?
- Bu amca benim çocukluk arkadaşım Mesut. Nasıl
çözdüğümüzü sofrada anlatacağım.
İşte yine neşeli, muhabbetli bir akşam yemeğindeydiler.
Babası anlatıyordu:
- Biz Mesut’la aynı köydeniz. İlkokulu köyde bitirip
10 Diyanet Çocuk Dergisi Sayı: 408 Temmuz 2014