1pbcxyEp6

ların büyük bir bölümünü emperyalist tekellere aktarırken kalanları da yerli işbirlikçiler almaktadır. Emperyalist tekellerin
yatırım yaptığı alanlarda kurulan birkaç büyük tekel, ülkede o alandaki pazarı denetim altına almakta ve istediği
gibi at oynatabilmektedir. Emperyalist tekellerin en çok yatırım yaptığı alanlara bir göz attığımızda ortaya çıkan tablo
şudur:
1983 yılında sanayide tekelleşmenin boyutları:
Görüldüğü gibi mevcut kuruluşlar içinde bir avuç tekel, ülke pazarının önemli bir bölümüne sahiptir. Ve bu
pazarda pek çok şeyi belirlemektedir. Ancak bu holdingler bu yapılarına rağmen son derece güçsüzdürler. Zira kendi
yağlarıyla kavrulabilecek durumda olmadıkları için ekonomik krizler bu güçlü gibi görülen holdinglerin birer birer
çatırdamasına da yol açmaktadır. Güçsüzlükleri buradadır işte. Teknik bilgisi, teknolojisi, know-how'uyla, sermayesiyle
emperyalist tekellere bağımlıdırlar. Bu bağımlılık ve yatırım yapılan alanlar bu holdinglerin açmazıdır. Zira
kendi başlarına var olacak durumda değillerdir. O nedenle varlık şartları hep emperyalistler olmaktadır. Nitekim bu
konuda KOÇ'un söylediklerini unutmayalım. Emperyalist tekellerle yaptığı ''suç ortaklığı'' onun yükselmesine yol
açmıştır.
Ayrıca, bu suç ortaklığının yatırım yaptığı alanlar ciddi sektörler olmaktan uzaktır. Emperyalist tekellerle
geliştirilen bu ilişki çarpık bir kapitalist yapı ortaya çıkarmıştır. Ülkemizde sürekli yaşanan krizin kaynağı burasıdır.
Yani işsizlik, enflasyon, zamlar, devalüasyonlar, sanayinin çarpık gelişimi ve montaj sanayiinin varlık sebebi emperyalizm
ve onunla girişilen bu ilişkilerdir.
Girilen bu ilişkilerin sınırı ve boyutu yoktur. ''Banco Di Roma'', ''Bank Of America'', ''Fininvest'', ''Citibank'',
''Deutsche Bank A.G'', ''Borclays Bank'' ve daha onlarca banka doğrudan ya da ortaklıklar yoluyla ülkemize kolayca
girebiliyor, bankalar oluşturabiliyorsa bu sınır tanımazlığın hangi boyutlara ulaştığı anlaşılır... Emperyalist tekelleri hep
çok kârlı alanlar ilgilendirmiştir. Kârları için yapamayacakları yoktur.
Bölgesel savaşlar, on yılda bir yapılan ve adına ''ülkeyi uçurumdan kurtarmak'' denen askeri faşist darbeler,
sivil ve resmi faşist güçlerin organizesi hep bu sermayenin kârları içindir. Yani ''her şey vatan için'' sloganı yalandır,
aldatmacadır. Onlara göre ''HER ŞEY SERMAYE İÇİN''dir.
Eğer her holding, bankacılıktan kamyona, gıdadan tekstile ve iş makinelerine kadar çok çeşitli alanlarda
faaliyet gösteriyorsa, toplam mali güçleri Türkiye bütçesinden fazla milyarlarca doları buluyorsa, devlet içinde devlet
olabiliyorlarsa bu sistemi düşünmek gerekmektedir.
Görünürde, ülkemiz 1950'den bu yana ''kalkınmakta''dır. Ama nasıl bir kalkınmadır bu Ve kimlerin canı-kanı
pahasına sağlanmaktadır ''Kalkınma'' adına, kalkındırılan KOÇ'lardır, SABANCI'lardır, ERCAN'lardır, Amerikan,
İngiliz, Fransız, Alman emperyalist tekelleridir. Ülkemizin gelişmesi durdurularak geri bıraktırılarak, tüm zenginlikleri
sömürülerek bir avuç mutlu azınlık yaratılmıştır sonuçta. Ve ülkemizin dinamiklerinin köreltilmesi çarpık bir yaşam,
çarpık bir kapitalizm ile oluşmuştur... Fatura budur işte... İşte yeni-sömürgecilik bunları yaratıyor.
D- Derinleşen Milli Kriz Emperyalizmin ve Oligarşinin Açık Faşist İktidarını Davet Ediyor
12 Mart açık faşizmini doğuran nedenler, formülasyon düzeyinde iki nedene bağlanabilir: Birincisi; oligarşi içi
çelişkilerin vardığı boyut, ikincisi ise; devrimci-demokratik halk muhalefetinin yükselişi.
Emperyalizmin, özelde de Amerikan emperyalizminin 1967'lerde iyice keskinleşen krizi, doğrudan yenisömürgesi
Türkiye'ye de yansımış, milli kriz derinleşmiştir. ABD emperyalizmi içine düştüğü krizi gidermek için bir
yandan ekonomisini askerileştirirken, diğer yandan bu özelliğine bağlı olarak dünya çapında saldırganlığını artırmış,
ülkemizde sınıf mücadelesinin yükselmesiyle birleşen kriz, açık faşist koşulları davet etmiştir.
12 Mart 1971'de Süleyman DEMİREL hükümetini devirerek yönetimi ele geçiren ordu, oligarşinin, ipleri elinden
kaçırdığı dönemlerde, emekçi halkı ezmek için kullanabileceği bir kurum haline geldiğini gösterdi. 1945'lerde
başlayan devlet kurumlarının faşistleşme süreci, 1950 karşı-devrimiyle hız kazanmış, sömürge tipi faşizmin kapalı
icrası yerini 1971'de açık icrasına bırakarak, devlet oligarşinin alenen faşist baskı kurumu ilan edilmiştir.
Emperyalizm, sömürü düzenini uzun erimli sürdürmek için, mümkün olduğu ölçüde bunu, yüzünü gizleyebileceği
bir parlamentoyla yapmayı yeğlemiştir. Bu biçimin artık çözüm olmadığı koşullarda ise faşist cuntaları
örgütlemekten de hiç çekinmemiştir. 12 Mart öncesi AP iktidarına da bu genel tavrıyla yaklaşmıştır. Bir yandan
DEMİREL'e, tekelci burjuvazi lehine bir dizi ekonomik tedbir önerirken, aynı zamanda, bunun artık olamayacağını
gördüğünden, orduya davetiye çıkarmayı sürdürmüştür. AP, parti olarak hem tekelci burjuvazi, hem toprak ağaları,
hem de tefeci-tüccarın, yani Anadolu eşrafının hamisi görünümündeydi. Bu nedenle salt tekelci burjuvazi ve
emperyalizmin isteklerini, oligarşi içi diğer sınıfların çıkarlarına rağmen olduğu gibi karşılayamazdı. Bu nedenle oligarşi,
sivil yüzü AP'yi bir kenara koydu.
12 Mart'ın işkenceci generallerinden Faik TÜRÜN, 1986 yılında, Tercüman gazetesinde yayınladığı anılarında,
Kore'de 1950'li yıllarda komünistlere karşı savaşım verdiğini,1970'li yıllarda ise aynı savaşı Türkiye'de verdiğini belir-
Halk Kitaplığı/ Haklıyız Kazanacağız