Türkiye'de Yeraltı Edebiyatı ve Hakan Günday'ın Romanlarında ...

ZfWT
Zeitschrift für die Welt der Türken
Journal of World of Turks
paylaşamamak, insanın içinde birikenlerin zamanla ona zarar vermesine neden
olmaktadır. Ancak yalnızlık bir seçimdir ve yalnız kalan kişi de yalnızlığın
getirilerine karşılık bu tip zararlarına da katlanmak durumundadır:
“Yalnızlık kurşun geçirmez. Dostluk, aşk, aile geçirmez. Hiçbir şey
geçirmez. Dışarıdan sokmadığı gibi içeriden de çıkartmaz. Cerahat yapar.
Antibiyotiğini de kendinde besler. Yeter ki nerede olduğu bulunsun …” (Kinyas ve
Kayra, 152).
“Kinyas ve Kayra” romanında, Kinyas’ın ani gidişiyle yalnız kalan Kayra,
yalnızlığı bir karakter haline getirir. Böylece bir kişilik kazanan yalnızlık, Kayra’ya
eşlik eden bir varlık haline gelir. Kayra, bu eşlikten memnundur. Çünkü yalnızlık
sessizdir ve ona herhangi bir sorun çıkarmamaktadır. Kayra, en büyük yalnızlığın
ise kalabalıklar içinde yaşananlar olduğuna dikkat çeker:
“Kolay değildir yalnızlık. Öğrenilmesi gerekir. (…) Böyle bir tercihin nedeni
yıllarca düşünülse bulunmaz. Çünkü tek bir nedeni yoktur insanları reddetmenin.
Uzun süreçtir. (…) O kadar büyüktür ki yalnızlık. O kadar kalabalıktır ki. Dünyayı
dolduran canlılardan uzak bir hayat yaşamak ya da binlerce bedenin arasında olup
hiçbirini dinlemeden ilerlemek. Hepsi de, yalnızlığın türleridir. Hapishanelerdeki
tek kişilik hücreler bazılarını delirtip kendi isimlerini bile unuttururken, bazılarını
da Tanrı’ya dönüştürür …” (Kinyas ve Kayra, 264).
“Zargana” ve “Piç” romanının kahramanlarının da maddi bir yalnızlıktan çok
manevi bir yalnızlık içinde bulundukları görülür. Zargana, Koma ve Zo
ailelerinden kopuk olan ve kendilerine bile düşman olan düşünceleriyle yalnız
yaşayan kişilerdir. Bu kahramanlar bir arada bulunmalarına karşın bir duygu ve
düşünce paylaşımı içinde değillerdir. Bu durum da onları yalnızlaştırmaktadır.
Aynı durumun “Piç” romanının kahramanları Barbaros, Hakan, Afgan ve Cenk
içinde geçerli olduğu görülür. Bu dört insan, aynı duygu ve düşünceleri
paylaştıkları için değil, eylemsizlik halleri nedeniyle birbirlerine “mecbur”
oldukları için bir aradadırlar. Sonuçta insanların bir arada olmaları, aynı mekânı
paylaşmaları yalnızlıklarını da paylaştıkları anlamına gelmemektedir. Bu
yalnızlığın daha çok modern insanın düşünsel yalnızlığı olduğunu da belirtmek
gerekir.
2.4. Toplumsallaşamama ve Kurumlara Karşı Çıkış
“Kinyas ve Kayra”da kahramanların yaşama yönelttikleri anlamlandıramama
sorunu, toplumsal ve idarî tüm kurumları da kapsar. Kahramanlar, anlamlı bir
yaşam öğesi bulamadıkları için ona bağlanma konusunda sıkıntı yaşamaktadırlar.
Hem Kinyas hem de Kayra bu nedenle eğitim yaşamlarında bir türlü okullarına
aidiyet hissi geliştirememiş ve sonuç olarak birden çok okula kaydolduktan sonra
hiçbirini tamamlayamayarak öğrenimlerini noktalamışlardır. Kinyas üç farklı
üniversitede eğitim görmüş, ancak hiçbirine uyum sağlayamamıştır:
103
ZfWT Vol. 2, No. 1 (2010)