yamuk-bakmak

1Gerçeklikten GerçeğeObjet Petit A'nın ParadokslarıZENON'UN PARADOKSLARINA YAMUK BAKMAKTeorik motiflere "yamuk bakma" girişiminde söz konusu olan, sadeceyüksek teoriyi "örnekleme"ye, onu "kolayca ulaşılabilir" ve böylecebizleri sıkı düşünme zahmetinden kurtarmaya yönelik zorlamabir çaba değildir. Mesele daha çok, teorik motiflerin bu şekilde örneklenişinin,bu şekilde sahnelenişinin, aksi takdirde dikkati çekmeyecekyönleri görünür kılıyor olmasıdır. Bu işlemin Wittgenstein'ınikinci döneminden Hegel'e saygın felsefi öncelleri vardır zaten. Hegel'inTinin Fenomenolojisi'nm temel stratejisi, verili bir teorik konumu,onu öznel bir varoluşsal tavır (çilecilik tavrı, "güzel ruh"un tavrı,vb.) olarak sahneleyerek ve böylece başka türlü gizli kalan tutarsızlıklarımaçığa çıkararak, yani tam da öznel sözceleme konumununkendi "sözcelediği" şeyi, kendi pozitif içeriğini nasıl baltaladığınıteşhir ederek baltalamak değil midir?Böyle bir yaklaşımın ne kadar doğurgan olabileceğini göstermekiçin, gelin gerçek anlamdaki ilk filozofa, Varlığın Bir olduğunu ilerisürmüş olan Parmenides'e dönelim. Burada, Parmenides'in müridiZenon'un efendisinin tezini a contrario, çokluk ve hareketin varlığıhipotezinin yol açtığı saçma, çelişkili sonuçlan açığa çıkararak kanıtlamayaçalışırken başvurduğu ünlü paradokslarla ilgileniyoruz. Buparadokslar ilk bakışta -tabii ki geleneksel felsefe tarihçisine ait bakıştırbu- saf, içi boş, yapay laf salatasının numunelik örnekleri, barizbir saçmalığı, en temel deneyimlerimize aykırı bir şeyi kanıtlamayaçalışan zorlama mantık oyunları gibi görünürler. Ama Jean-ClaudeMilner, "Zenon'un Paradokslarının Edebi Tekniği" adlı parlak yazı-