hayatimfutbol-141sayi

formalarının, kaptanlık pazubantlarının bulunduğubölmeye geçiliyor. Ve bu andan itibaren RafaelBenitez, Alfredo di Stefano ve Mario Kempes bizlerikarşılıyor! Aradan geçen 10 yıla rağmen özellikleBenitez’in Mestalla’nın her santimetresindehâlâ yaşadığını söylemek mümkün. Fakatfutbolculardan toplanan malzemeler yeterincetatmin edici değil, sayıca az. Takriben geçilenbölüm ise kulüp tarihinin önemli günlerinden -2004’te şampiyonlukları getiren Sevilla maçı,1971’deki Espanyol maçı gibi - gazete küpürleri yeralıyor. Sadece zaferlerin olması dikkatimi çekti vestadyumdaki görevliye “Neden kulübün kaybettiğiönemli maçlarla ilgili gazeteler yok, özellikle de1985/86 sezonuna ait?” sorusunu yönelttim amabu tarzda bir bölüm olmadığını söylediler. Ardındanda basın toplantılarının düzenlendiği kısma geçtik.Sıradan bir oda ama burada da bizleri Benitez,hatta Cuper ve Jacinto Quincoces karşıladı. Ardındansoyunma odasına geçtik. Soyunma odasının pek birnumarası yok; en fazla dikkat çeken nokta, odanınortasında yer alan devasa Valencia amblemi. Fakatbu amblem Valencialılar için son derece önemli.Nedenini sorduğumda yanıttan yine Rafa Benitezçıktı. Cuper dönemi ve öncesinde burada devasabir boy aynası varmış ve oyuncular maçlardan öncesaatlerce saçlarıyla, dış görünüşüyle uğraşıyormuş.Benitez, Valencia’ya geldiği ilk gün stadyumugezerken bu durumu öğreniyor ve “Böyle saçma şeyolmaz. Kimsenin dış görünüşünün en ufak bir önemiyok. Buraya logoyu koyun, oyuncular bakıp ne içinoynadıklarını hatırlasın” diyor. Ardından da Benitezile Yarasalar uçuşa geçince haliyle bu logo kutsal biranlam kazanıyor. Muhtemelen Benitez’in bu hamlesio dönem en fazla Santiago Cañizares’i zorlamıştırdiye içimden geçiriyorum ve devam ediyorum.Soyunma odasındaki Benitez’in kutsal amblemi.Ondan önce tam bu notkada dev bir ayna yer alıyormuş.