liberalizm_demokrasiyi_susturunca

Liberalizm Demokrasiyi SusturuncaSıradan ölümlülerin Para’ya duydukları aşkın adeta iman derecesine yükseldiği bu asırda “olur böyleşeyler” mi demeliyiz? Günümüzde ruhban sınıfının totemlere, muskalara değil de Para’ya vegöstergelere sarılmasını “anlayışla” mı karşılamak gerek? Tamam ama nasıl oluyor da ulus-devletPiyasa’ya direnemiyor? Ulus-devletler neden uluslarını bu tür soygunlardan koruyamıyor?Ulus-devletlerin Piyasa’ya boyun eğme süreciJürgen Habermas, James O’Connor ve Nicos Poulantzas gibi düşünürlerin 1970′lerde öngördüğü birdurumu naklen yaşıyoruz . Mesele devletin MEŞRULUK meselesi. Ama detaya girmeden öncekendinize şunu sorun: Neden Devlet’in otoritesini, size göre “üstünlüğünü” meşru buluyorsunuz?Yolunuzu kesen birine “hırsız” diyorsunuz da vergi toplayana “memur” diyorsunuz meselâ?Geçmişte Tanrı ile bağımızı kuran bir meşru kral/sultan vardı. Hükümdarın adaleti ilâhî adaletintecellisiydi. Kant ve Hegel bile bu ufku geç(e)mediler. 19cu ve 20ci yüzyılda ilâhî rasyonalite yerinedünyevî rasyonalite geçti. Ortak ihtiyaçlarımızı karşılamak için kurduğumuz dev bir imece olduDevlet. Yol, köprü, vb yapardı, okulları, hastahaneleri idare ederdi, vs. En önemli işlevlerinden biri degüvenlikti. Tehdit ve fırsatların ULUSAL olduğu son iki asırda kolektif çarenin yani Devlet’in deULUSAL olması normaldi. (Bkz. Türkiye’nin ulus-devlet sorunu)Bugün tehditler ulusal değil küresel. Terör, çevre kirliliği, finansal krizler… Küresel sorunlara kimcevap verebilir? Küresel bir hükümet mi yoksa ulusal hükümetleri birleştiren organizasyonlar mı? G7,G20 tarzı toplantıların ne kadar (y)etkisiz, Birleşmiş Milletler’in ne kadar beceriksiz, ne kadar uyuşukolduğunu gören insanlık bu müsamerelerden umudunu çoktan kesti. Alternatif çözüm şimdilik yok.Ama ulus-devletler var olma sebeplerini kaybettiler: MEŞRULUK.Gittikçe daha uzun yaşıyoruz, aile bağları zayıflıyor. Tehditlerle dolu bir gelecekte herkesin anlayacağıbir dil konuşmak gerek: Para. Her şekle girebilen, her şeyi satın alabilen bu “sihirli güç” eskisinden çokdaha büyük bir öneme sahip. Varlığı güven veriyor, yokluğu ise korku. Para artık o eski ticaret aracıdeğil. Yani Adam Smith’in tabiriyle “dişlilerin dönmesini sağlayan makine yağı”. İnsanlığın Para ilekurduğu bu sapık ilişki ister istemez Para’ya yakın insanları ruhban durumuna getiriyor; tıpkı geçmişteVatikan’a yakın olanların sıradan ölümlüler üzerine tahakküm kurması gibi. Dünyevi rasyonaliteyisanırım 1980′lerde terk ettik, Ortaçağ’ın ilâhî rasyonalitesine geri dönüyoruz. Ama bir farkla: İlâhdünyada artık. Cennet‘i yer yüzünde aratan Ahiret’siz dünya görüşünde Parasızlık = Cehennem.Sadece para hırsı, cimrilik, müsriflik vb ile açıklanabilecek bir şey değil anlatmak istediğim. LiberalTotalitarizme “totalitarizm” dedirten faktörlerden biri bu. Naziler ve komünistler gibi GERÇEKhayattan kopmaktayız. Çünkü dikkatle baktığınızda Finansal rahiplerin üzerimizde tatbik ettiği güç ilebu adamların GERÇEK ekonomiye katkıları, GERÇEKTEN ürettikleri değerler arasında bir uçurum var.Neden?Tıpkı yıl sonunda ortaklarına kâr dağıttığı halde hisse senetleri borsada yükselmeyen firmalar gibiulus-devletler de EKONOMİK GERÇEKLER ile FİNANSAL YALANLAR arasında sıkışıp kalmışdurumdalar. Uluslararası kredi kuruluşları devletlere ve şirketlere hem “tarafsız” not veriyorlar hemde finansal dalgalanmalardan kazanç sağlıyorlar. Spekülasyon ve komisyonlardan kazandıkları miktarekonomik anlamda hiç bir karşılığı olmayan, hayalî ihracat gibi hayalî bir faaliyet. Bir başka deyişleküçük yatırımcıların korkması, tahvilden bonoya, dövizden hammaddeye koşturup durması aracıkuruluşları zengin ediyor. Yangın başına prim alan itfaiyecinin yangın çıkarması gibi bu kuruluşlar herfırsatta kriz üretmeye gayret ediyorlar. Çünkü normal seyrinde (=spekülasyonsuz) , üretimle vewww.derindusunce.orgFikir Platformu29