liberalizm_demokrasiyi_susturunca

Liberalizm Demokrasiyi Susturuncairdeliyor. Böylesi merkezî bir iktidarın hangi rejimle yönetileceği o kadar da önemli değil. Bütündünyayı yönetme kavramı, bütün *meşru+ şiddet imkânlarının monopolünü elinde tutan bir iktidar,onu denetleyecek, sınırlayacak başka iktidarların olMAması tam bir totalitarizm kâbusu. Daha daötesinde bildiğimiz şekliyle politik hayatın da sonu demek olur bu.Politik kavramlar çoğulculuk ve karşılıklı dengeleme, sınırlama üzerine oturur. İktidarların kuvvetlerihem kendi vatandaşlarınca hem de *ulusal+ sınırlarla belirlenir. Felsefe dünyayı insanlığın vatanı gibitasavvur edebilir, yazılı olmayan, herkes için geçerli bir kanunla tanımlı… Politika ise insanlarla uğraşır,farklı ülkelerden gelen, farklı tarihlerin mirasçıları olan insanlardır bunlar. Politikanın ilkeleri gerçekhayata tekabül eder; sınırlama getirir, korur, hudut teşkil eder, had bildirir. Özgürlük bir tasavvurdeğil gerçeğin ta kendisidir, yaşayan politikadır.Bütün dünyaya hakim olacak bir düzenin kurulması dünya vatandaşlığının önkoşulu değil her türlüvatandaşlığın sonu olabilir ancak. Dünya politikasının doruğu değil sonudur bu. Ama ulus-devletlereya da Roma imparatorluğuna benzeyen bir merkezî yapıyı reddetmek şu anki dertlerimize deva değil.Bizden önceki kuşaklar için bir ideal, soyut bir kavram olan “insanoğlu” bizim için gerçeğin kendisidirve bizden bir cevap beklemektedir. Kant’ın öngördüğü gibi Avrupa kendi yasalarını *ahlâk ve hukukanlayışını+ bütün dünyaya dayattı. Ama bunun doğurduğu küreselleşme ve homojenleşme evrenselbir barış getirmedi. İnsanoğlu bugünkü gerçekliğini ne hümanist düşlere ne felsefî arayışlara ve ne depolitik olaylara borçlu. Bugünkü bir-leşme, AYNI-laşma neredeyse tamamen Batı’nın teknikilerlemesinin bir sonucu. Batı ahlâk ve hukuk anlayışını dünyaya yaymaya başladığı sırada bu ilkelereinanmayı terk ediyordu aslında. Dünyayı birleştiren teknik ilerleme ile birlikte Batı dünyaya başkaşeyler de yaydı: Ulus-devletin diğer iktidar şekilleri üzerine zaferi, metafizik ve maneviyatın terkedilişini de yaygınlaştırdı. Sadece Batı’nın tarihine ait olan iç dinamiklerin eski inanç ve gelenekleriyıkması asırlar sürdü. Aynı iç dinamikler sadece bir kaç on yılda bu kez dışarıdan etki ederek dünyanıngeri kalan kısmındaki inanç ve gelenekleri yıktılar.İnsanlık tarihinde bir ilk bu: Bütün dünya halkları ortak bir ŞİMDİ‘nin içinde yaşıyorlar. Ehemmiyetine olursa olsun, bir ülkede meydana gelen bir hadise diğer ülkelerin halkları tarafından da biliniyor.Her ülke diğer bütün ülkelerle KOMŞU oldu adeta. Ama bu KOMŞU-luk ve bu ŞİMDİ-lik ortak birgeçmişe dayanmıyor ve kesinlikle ortak bir gelecek garantisi de vermiyor. İnsanları böylesine BİRleştiren,(=homojenleştiren) teknoloji dünyanın yok olmasına yol açabilir. Küresel iletişimtekniklerinin küresel yıkım teknikleriyle birlikte ilerliyor. *...+ Küresel bir nükleer savaşın yeryüzündekiinsan varlığına son verebilme kapasitesi insanlığı BİR-leştiren en güçlü sembol haline geldi. Bubağlamda insanlığın birliği ancak yıkım ve tüketimde: Bu birlik küresel yıkımı engelleyecekuluslararası antlaşmalardan değil sadece biraz daha az BİR-leşmiş bir dünya özleminden müteşekkil.Dünyanın yok edilmesine dayanan bu “negatif” dayanışmanın pozitif bir anlam kazanması için politiksorumluluk içinde yaşanması gerekir. Ulusal politikaya bakışımız gereği vatandaşlar adına ülkeninyaptığı herşeyden sorumluyuz. Bu bakış omuzlarımıza tahammül edilmesi imkânsız olan bir küreselsorumluluk koyuyor. Bu kadar büyük bir yükün altına girmektense insanlar şu üç yolu seçeceklerdir:1. Dünyanın sorunlarına karşı umursamazlık, politikadan kaçarcasına uzaklaşmak,2. “Önce vatanım, önce halkım” diyen ulusalcı ve etnik merkezci bir bencillik,3. Her türlü otoriteyi, politik ve kolektif yapıyı reddeden sürekli bir isyan hali.www.derindusunce.orgFikir Platformu40