liberalizm_demokrasiyi_susturunca

Liberalizm Demokrasiyi Susturuncadoldurmuşlardır… Bütün totaliter rejimlerin bir makbul vatandaş tasavvuru olmuştur. MakbulolMAyana karşı ise en acımasız yöntemler kullanılagelmiştir.Peki, liberal totalitarizmin makbul vatandaşı kimdir? Politik / çoğul hiç bir mesele ile ilgilenmeyen birinsandır. Yapacağı her fiilin maliyetini ve getirisini hesaplayan, buna göre karar veren birey. Kendizararına ama toplumun yararına olacak hiç bir şey onu ilgilendirmez. Meselâ liberal bireyin ağaçdikmesi, yolda duran bir taşı kenara koyması ya da sadaka vermesi saçmadır. Çünkü liberalizminrasyonalitesine göre başkasının iyiliği için kendinden fedakârlık yapmak aptalcadır. Bir yangındaninsanları kurtarmak için hayatını tehlikeye atmak da saçma bir yatırımdır liberalizme göre. Getirisiyok, riski büyük. “Liberal öznenin” oy vermesi de matematiksel olarak anlamsızdır. Çünkü oy vermeyegiden seçmenin trafik kazası geçirmesi ihtimali iktidarı değiştirmesi ihtimalinden çok daha yüksektir.Geçen bölümde Alexis de Tocqueville’den bir alıntı yapmıştık, sadece “özne” meselesini hatırlatmakiçin küçük bir kısmını buraya alalım yeniden:”…Yeni despotizmin neye benzeyeceğini hayal ediyorum. Birbirine benzeyen, “eşit” insanlargörüyorum küçük ve sıradan hazlar peşinde, hiç dinlenmeden kendi etraflarında dönüyorlar. İçlerini,ruhlarını dolduruyorlar bu hazlar ile.Her biri ötekilerle arasına bir mesafe koymuş, onların başınagelen şeylere kayıtsız, yabancı gibi. Çocukları ve yakın arkadaşları onun için bütün insanlığı teşkilediyor. Kendi ülkesinin vatandaşları? Hemen yanındalar ama onları görmüyor. Dokunuyor amaneredeyse hissetmiyor. Sadece benliği var ve benliği için var. Elinde bir aile kaldıysa bile artık vatanıyok.Onun bu bireysel hazlarının sürmesini garantileyen devasa bir güç yükseliyor üzerinde…” (De ladémocratie en Amérique, Amerika’da Demokrasi)Evet, ekonomik sınırlar içinde gayet normal olan bir davranış biçiminden yani kâr etmek isteyentüccarın mantığından bir ahlâk teorisi(!) üretince bu çıkıyor ortaya. Fakat bir fikir ne kadar saçma,akla, vicdana ne kadar aykırı olursa olsun defalarca tekrar edilince insanlara “normal” gelmeyebaşlıyor. Bir insan her gün sabahtan akşama kadar “ben bir kerevizim” derse ne olur? Bir hafta sonrayaprakları çıkmazsa bile kendisini biraz tuhaf hissetmeye başlamaz mı? Etrafındakiler, devleti,patronu, karısı ve çocukları ona kerevizmiş gibi davranırsa? Ulus-devletler işte bu kerevizleştirmesürecinin enstrümanı oldular… Hem de ikinci kez. Birincisi faşizm idi: 1930′larda Almanya, Fransa veTürkiye’de “her Türk asker doğar” gibi zırvalarla beyin yıkanıyordu. O kadar ki bebekler üniforma vesilahla doğsalardı kimse şaşırmayacaktı. İkinci kerevizleştirme sürecinde siyasî propaganda bileözelleşmiş vaziyette, liberalizmin prensipleri icabı olsa gerek:“Markaların çekim güçleri birbirlerini iptal etse de baskın olan ideolojik klişeler her reklamla birazdaha güçleniyor. Birer isteme makinesi haline getirilen tüketicilerin insanî değerlerinin yerinifirmaların çıkarlarına uygun ORTAK (objektif) değerler alıyor.” (Ignacio Ramonet, Propagandessilencieuses)Sonuç”Liberal totalitarizm” terimi bir metafor ya da bir abartma değildir. Liberal totalitarizm eleştirisi basitbir kapitalizm eleştirisi ya da cimrilik, müsriflik, gösteriş vb nefsanî davranışların reddi de değildir.Liberal totalitarizm yeni bir totalitarizm şeklidir. Faşizm ve komünizmde ortak olan bazı vasıflarıhaizdir. Özellikle AB ve ABD’de somut biçimde hayata geçen bu ideoloji İnsan’ın adalet anlayışına vecemiyetlerin politik yargı kapasitesine taliptir. Diğer totalitarizm türleri gibi İnsan’da ve Cemiyet’tesübjektif olanı reddeder, her şey para gibi objektif ve ikame edilebilir olur. Bu yönüyle pozitivistwww.derindusunce.orgFikir Platformu31