GDH Dergi - Sayı 1

GELECEĞİN DİŞ HEKİMLERİ
TARİHİ
Georg Carabelli: Dişlerin kapanış ilişkilerini
sınıflandırmıştır. Bugün üst birinci büyük azı
dişlerde görülen Carabelli Tüberkülü diye adlandırılan
oluşumu 1842 Tubeculus anomalus
diye adlandırmıştır.
Diş hekimliği 18. yüzyılda Pierre Fauchard çok
önemli katkılarıyla bağımsız bir meslek haline
gelmiştir. ’’Le Cirurgien Dentiste’’ adlı kitabında
kendinden önceki bilgileri ve kendi deneyimlerini
bir araya getirmiş ve yalnızca diş hekimliği
konularını içeren önemli bir eser olmuştur.
Böylece çağdaş diş hekimliğinin kurucusu olarak
kabul edilmektedir.
Maksiller sinüs Nathanel Highmore
tarafından ayrıntılı bir şekilde
tarif edilmiştir. Bu tanımlamadan
sonra maksiler sinüs
“Highmore Boşluğu” olarak adlandırılmıştır.
Cerrahi ilerlemeler Ambroise Paré tarafından
başlatılmıştır. Yaraların bandajlar ile tedavisini,
kanamanın dikişler ile kontrolünü önermiştir.
Guy de Chauliac’ın 1363’te yazdığı “Chirurgica
Magna” adlı kitabı Fransa’da büyük ün kazanmıştır.
“DENTISTA” terimi ilk kez bu kitapta kullanılmıştır.
Gabriela Fallopia: Mandibular
kemiğin yapısı hakkında tartışmalara
kesin bir şekilde ortadan
kaldırmıştır. Alt çene kemiğinin
ayrı bir kemik olduğunu ispat
etmiştir. Sürekli dişlerin süt dişlerinden
bağımsız çene kemiği
içindeki sürme sırasında yavaşça
sertleşen yumuşak doku kitlelerinden
geliştiğini saptamıştır.
Ebu Kasım Zehravi:Diş tedavisinde diş taşı
oluşumunu göz önünde bulunduran ilk hekimdir.
16. yüzyılda diş hekimliğinin en önemli kişilerinden
biri Leonardo Da Vinci’dir. Diş şekillerini
ilk kez ayrı ayrı tanımlayabilmiştir. Ayrıca
dişlerin oklüzyon halinde birbiriyle olan ilişkilerini
göstermiştir. Maksiller ve frontal sinüsleri
tanımlayan ilk kişidir. Üst çenedeki büyük
azıların her birinin üçer köke sahip olduğunu,
bu köklerden ikisinin çenenin dış tarafında, diğerlerinin
ise iç tarafında bulunduğunu ifade
etmiştir.
27