TBMMEpilepsiVeOzurlukRaporununDuzenlenmesi

EPİLEPSİLİ HASTALARINDA İŞ BULMA, ÖZÜRLÜLÜK VE ÖZÜRLÜLÜK
RAPORUNUN DÜZENLENMESİNE DAİR ÖNERİ TASLAĞI
Sadece tıbbi bir problem olmayan, aynı zamanda önemli bir sosyal
sorun olan epilepside nöbetler hastaların toplum içindeki bireysel
üretkenliklerini önemli ölçüde sınırlar. Ataklar halinde olması, ataklar
arasında hastanın normal olmasına rağmen, epilepsi ön yargılar ve
etiketlenme nedeni ile işverenlerin en az tercih ettiği hastalık
grubunu oluşturmaktadır. Nöbet sıklığı, nöbet tipi, eşlik eden medikal,
psikolojik ve sosyal sorunlar iş bulma sorununu arttırmakta hastaların
büyük çoğunluğu da uygun iş pozisyonunda çalışamamaktan
yakınmaktadır. Epilepsi ile ilişkili iş bulamama gibi sosyal problemler
depresyon ve anksiyete bozukluğu gibi psikiyatrik komorbiditeyi de
arttırmaktadır.
Epilepsi klinik yelpazesi geniş heterojen bir hastalık grubudur.
Spektrumun bir ucunda uygun tedavi ile nöbetsiz ya da seyrek nöbet
geçiren hastalar yer alırken bir diğer ucunda ilaç tedavisine rağmen
nöbetleri devam eden, hatta motor-mental retardasyonun da eşlik
edebildiği katastrofik epilepsi tabloları yer almaktadır.
Dünya Sağlık Örgütü’nün tanımına göre doğuştan ya da sonradan
edinilmiş, bedensel, zihinsel, ruhsal ve sosyal yeteneklerdeki engeller
nedeni ile topulmsal yaşama uyum sağlama ve günlük
gereksinimlerini karşılamada güçlükleri olan ve iş gücünün en az
%40’ını kaybetmiş olduğu bir sağlık kurulu raporu ile belgelenmiş olan
her birey özürlüdür. Bu durumda %40 veya daha fazla iş gücü kaybına
neden olacak ölçüde nöbet geçiren ya da hastalığın olumsuz
etkilerine maruz kalmış olan epilepsi hastaları etkilenme şiddetine
göre değişen oranlarda özürlü kabul edilmektedir. Ülkemizde epilepsi