TuncalpOzgen_anısına

Sevgili Tunç, Tanrı seni çok ustaca ve incitmeden, zarif bir şekilde
yanına aldı. Tanrı’nın mucizesi diye adlandırılan beyne aynı Tanrı’nın eli
gibi dokunan sevgili kuluna aynı senin hastalarına yaklaştığın gibi sana
sevgi ve sevecenlikle yaklaştı ve yine tekrar ediyorum yanına aldı.
Sevgili Tunç, hayatın değeri uzun yaşanmasında değil, iyi yaşanmasındadır.
Sen bunu başardın, kısa sayılan ömründe birçok yapılamayacak
işler yaptın. Bizim nöroşirurji dünyasını bir kuyruklu yıldız gibi aydınlatarak
geçtin ama her kuyruklu yıldızın bıraktığı gibi geride parlak
noktalar bıraktın. Alanımızın bütün yeniliklerinin en yakın takipçisi
oldun, birçok meslektaşına öncülük ettin. Yetiştirdiğin öğrencilerine ve
meslektaşlarına yeni ufuklar açtın. Hep alçak gönüllü ve uzlaştırıcı oldun,
fırtınalı birçok günde dimdik durdun, kişiliğinden ödün vermedin.
İnsanın gerçekten ne olduğunu gösteren şey, yaşadığı zorluklara verdiği
tepkidir.
Sevdiklerine, ailene, kurumuna, ülkene karşı hep koruyucu ve sevecen
oldun. Dini inançlarım biraz farklı ama tek tanrılı dinlerin yazdığı bir
cennet varsa senin orada sevdiklerinle ve hep beraber olmayı arzu
ederim.
Güle güle sevgili kardeşim.
Metin Güner
Prof. Dr. Hacettepe Üniversitesinden Sınıf Arkadaşı
Sevgili Tuncalp Özgen’le yolumuz 1963-64 döneminde Ankara Üniversitesi
Hacetepe Tıp Fakültesi’nde birleşti. O sene 100 öğrenci alınmıştı.
Okul numaralarımızın yakın oluşu nedeni ile stajlarda çoğunlukla aynı
gruplarda idik. Birlikteliğimiz sosyal hayata da karıştı ve çok yakın
dostluklarımız oluştu. Günlük sekiz saat ders ve stajlardan arta kalan
zamanda, boş bulduğumuz zamanları gurup arkadaşları ile birlikte
geçiriyorduk. Bu, ya maça gitme, ya kurduğumuz futbol takımında maç