TuncalpOzgen_anısına

Zeren Özgen
Canım Tunç’um, biricik kardeşim…
Benim öz kardeşim olmadı belki ama ne önemi var? Gencecik yaşta,
ağabeyin Eralp’le nişanlandığım gün sadece harika bir eşe değil, senin
gibi müthiş bir kardeşe de sahip oldum. Ne şans…
Sevgili Canan’la evlendin, çok daha keyifli ve mutlu biri oldun. Sizinle
birlikte bizim de mutluluğumuz arttı. Ailemiz; çocuklarımız Burçe,
Dalsu ve Şerif ’le büyüdü. Aile apartmanımızda yıllar boyu bu kocaman
aile ile mutlu, neşeli, birbirimize hep destek olduğumuz günler geçirdik.
Her bir hatıramız o günlerin sıcaklığıyla hep kalbimde.
İyi günlerimiz kadar ailemizin karşılaştığı hastalıkları, kayıpları da
bizimle sırt sırta yüklendin. Elinin hep üzerimizde olduğunu bildik.
Eralp’in yokluğunu bize hissettirmemek için elinden geleni yaptın. Ne
kadar teşekkür etsek az.
Sensiz bu bir yılın nasıl geçtiğini bilemezsin. Seni anmadığımız,
yokluğunu hissetmediğimiz tek bir gün, tek bir dakika yok. Ama yine de
kendimi seni tanıdığım günkü kadar şanslı hissediyorum. Çünkü bu gelip
geçici hayat, bana senin gibi kardeş hediye etti.
Yokluğunu ta derinden hissediyoruz, seni çok ama çok özlüyoruz. Ama
seni her andığımızda hayatımıza kattığın tüm mutluluklar için de
şükrediyoruz.