Küpe 2. Sayı

Nebi’de şöyle geçer;
“Şafakta kanatlanmış bir kalple uyanmak ve bir
aşk gününe daha şükür görevini yerine getirmek,
Öğlen vakti dinlenmek ve aşkın coşkusunun
ruhunda yankı bulması,
Akşam eve dönmek şükrederek,
Ve sonra uyumak kalbinizde sevdiğiniz kişi için
dua ve dudaklarınızda şükür ve övgü ezgisiyle”
Burada günün her evresinde sevginin adını anan
Cibran, hayatın dönemlerine işaret etmiştir. Bu
düşünce, sevginin insanın bütün ömrüyle iç içe
olduğunu göstermektedir.
Bunun yanı sıra Cibran eserlerinde, bazen dolaylı
bazen de doğrudan kullandığı ifadelerle sevgiyi
yaşamla, sevgisizliği ise ölümle denk tuttuğunu
görmekteyiz.
Kısacası; Halil Cibran’ın şiirlerindeki felsefe, sevginin
her şeyin anahtarı olduğu, insanın kalbinde bir kez yer
bulduğunda sahibini isteklerden, açgözlülükten,
kötülüğe dair her türlü kirli duygulardan alıkoyduğu
düşüncesidir.
Sevgi, insanlık için büyük bir nimettir. Çaresizliğimiz
bizi derin bir çukura itse dahi elimizden tutan yine
sevgi olacaktır. Sevgisiz bir dünya düşünemeyiz değil
mi? Sevelim, sevilelim. Bir kalp kırmak ne kolay
halbuki. Sevmek, gerçekten sevmek de bu kadar kolay
mı?
Kaynakça
__
_
Nitekim bir şiirinde sevgiye şöyle seslenmektedir
Cibran:
“ Ve sen ey,
Tanrısal eliyle arzularımı dizginleyen, Açlığımı ve
susuzluğumu
Onura ve gurura dönüştüren sevgi…
İzin verme içimde güçlü ve değişmez olana
Ki zayıf benliğimi baştan çıkaran
Ekmeği yemesin, şarabı içmesin
Bırak, aç kalayım daha iyi
Ve bırak yüreğim kavrulsun susuzluktan,
Ve ölüp yok olayım;
Elimi uzatmadan önce
Senin doldurmadığın bir bardağa
Yahut kutsamadığın bir kaseye.”
Bu şiirine bakacak olursak; sevgi, insanlığın ruhunu
süsleyen, ondan kötülüğü çıkarıp atan ve asil duyguları
ona bahşeden bir kavramdır. Sevgi, evrensel kardeşliğe
doğru yol alan ve insanı ulviliklere yükselten
bir yoldur. Sevgi ve aşk insana yapmayacağı şeyleri
yaptırır, halden hale sokar ve sarsar.
MART 2021 KÜPE | 31