YENİ MASONİK DÜZEN

Bunun yanında, Muharref Tevrat’ta, tarihte yaşanmış bazı savaşlar ve bu savaşlardaki
kıyımlar da anlatılmaktadır. Eğer bir kişinin amacı, uygulamak istediği şiddet, kıyım ve
cinayetlere çarpıtarak da olsa bir dayanak bulmaksa, söz konusu Muharref Tevrat pasajlarını
kendine bir malzeme haline getirebilir. Ateist Siyonizm, gerçekte faşist bir terör olan kendi
terörünü meşrulaştırabilmek için bu yola başvurmuş ve etkili de olmuştur. Örneğin, geçmişte
yaşanmış bazı savaş ve katliamlarla ilgili Muharref Tevrat ayetlerini, Filistin’in mazlum halkına
karşı kullanmıştır. Bu, samimiyetsiz bir yorumdur. Dini, faşist ve ırkçı bir ideolojiye alet
etmektir.
Nitekim pek çok dindar Yahudi, söz konusu Muharref Tevrat ayetlerinin Filistinlilere
karşı işlenen cinayetleri meşrulaştırmak için kullanılmasına karşı çıkmaktadır. Karşı çıkmaları
da gerekir, çünkü ateist Siyonizm, Ortadoğu’da yürüttüğü işgal ve zulüm politikasını
“Yahudilik” maskesi altında yürütmekle, gerçekte Yahudiliğe ve dünya üzerindeki tüm
Yahudilere zarar vermekte, onlara da büyük eziyetler çektirmektedir.
Gerçekte ne İslam, ne Yahudilik, ne de Hıristiyanlık, şiddete ve zulme rıza gösterir.
Ama her toplumun içinden fanatik, şiddet yanlısı, acımasız insanlar çıkabilir. Asıl amaçları kan
dökmek, acı çektirmek, kibir ve gururları için insanları ezmek olan kötü niyetli kimselerin din
ahlakıyla hiçbir bağlantılarının olmayacağı ise açıktır.
Antisemitizmin İçyüzü
Buraya kadar incelediğimiz gerçekler, antisemitizm olarak adlandırılan “Yahudi
düşmanlığı”nın İslam’da hiçbir yeri olmadığını açıkça göstermektedir. Müslümanlar,
antisemitizm de dahil her türlü ırkçılığa karşı çıkmalıdırlar. Bunu gerektiren bir diğer neden,
antisemitizmin gerçekte din-düşmanı bir ideolojinin parçası olmasıdır.
Antisemitizm teriminin asıl manası “Sami düşmanlığı”dır, yani Sami ırkından gelen, diğer
bir ifadeyle “semitik” milletlere karşı duyulan nefreti ifade eder. Sami ırkı ise Araplardan,
Yahudilerden ve diğer bazı Ortadoğu kökenli etnik gruplardan oluşur. Kuşkusuz tüm bu farklı
medeniyetlere ve toplumlara Allah’ın varlığını ve birliğini anlatan, O’nun emirlerini bildiren
peygamberler gelmiştir. Ancak yazılı tarihe baktığımızda, Hint-Avrupa milletlerinin çok eski
zamanlardan beri hep putperest inanışlara sahip olduklarını görürüz. Bu nedenle bu
toplumlar ahlaki kıstaslardan tamamen yoksun kalmıştır. Şiddet ve vahşet meşru ve övülen
bir özellik olarak görülmüş, eşcinsellik, zina gibi ahlaksızlıklar yaygın biçimde uygulanmıştır.
Avrupa’ya hakim olan bu putperest kavimler, ancak Sami ırkına gönderilmiş bir peygamberin,
yani Hz. İsa’nın etkisiyle Tevhid inancıyla karşılaşmıştır. İsrailoğulları’na peygamber olarak
gönderilen Hz. İsa’nın tebliği, zaman içinde Avrupa’ya yayılmış ve eskiden putperest olan
kavimlerin hepsi birer birer Hıristiyanlığı kabul etmiştir.
Ancak 18. ve 19. yüzyılda Avrupa’da Hıristiyanlığın zayıflaması ve dinsizliği savunan
ideoloji ve felsefelerin güçlenmesi ile birlikte, Avrupa’da garip bir akım doğmuştur: Yeniputperestlik
(neo-paganizm). Bu akımın öncüleri, Avrupalı toplumların Hıristiyanlığı
reddederek eski putperest inançlarına geri dönmesi gerektiğini savunmuşlardır. Yeniputperestlere
göre, Avrupalı toplumların putperest oldukları dönemdeki ahlak anlayışları (yani