TARZ EDEBİYAT DERGİSİ SAYI 3

Sen hülyaların kızısın çocuğum. O resimleri kime gösterecek, o
şarkıları kime söyleyeceksin? Çoğu zaman yanında bile olamayacak.
Nasıl baş edeceksin bu farklılıklarla? Bu kadar fedakârlığa değecek mi
kızım?”
Hiçbirini dinlemedim hocam. Ne annemi, ne babamı, ne
arkadaşlarımı. O kadar âşıktım ki... O kadar gözükara. Çevremdeki
herkese tavır aldım, herkesi karşıma aldım. Kendi gerçeğimin
doğruluğunu ispatlayacaktım herkese. Yemin etmiştim.
İki yıl içinde evlendik Muzaffer’le. Bir yıl sonra Elif’i kucağıma
aldım. Mutluyduk, çok mutluyduk ya da benim gördüğümdü bu.
Bir gün Muzaffer, birkaç ortakla Gaziantep’te bir şube
açacaklarından bahsetti. Gitti geldi defalarca, açtılar mağazayı. Sonra
da mağazaya maddi ihtiyacı olan, iki çocuk annesi bir kadın bulmuşlar
kasaya ve muhasebeye bakması için. Kocası hapisteymiş kadının. Bir
tanıdık tavsiye etmiş. Sonra Muzaffer'in Gaziantep seyahatleri sıklaştı.
Sürekli mağazayla ilgili sorunlardan bahsedip, gidiyordu; hiç
şüphelenmedim. Meğerse o kadınla ilişkisi başlamış, evine girip
çıkıyormuş. Haberim yok tabii. Bana da çok iyi davranıyordu. Ben hala
emindim. Muzaffer çok âşıktı bana! Sonra bir gün telefon çaldı;
hayatımın en acı "alo"suydu.
TARZ EDEBİYAT DERGİSİ TARZ EDEBİYAT KÜLTÜR VE SANAT DERNEĞİ (TEKSDER) YAYINIDIR.