Akademicki Kodeks Honorowy

4. Mimo to jesteśmy gotowi uznać, że i korporacyjne pojecie obrony honoru ma źródło w
ich chrześcijańskiem i prawno-zwyczajowem przeświadczeniu.
Dalszym krokiem była tzw. Ugoda Wurzburska die Wiirzburger Einigungserklarungen z dnia 9.
maja 1926. r. zawarta pomiędzy korporacjami a organizacjami katolickimi. Ugoda ta została
zawarta w formie dwu jednostronnych oświadczeń treści następującej;
Organizacje katolickie (Cartel-Verband der katholischen deutschen Studenten-
Verbidungen i Kartell-Verband der katholischen Studenten Vereine Deutschlands) oświadczyły;
„Mając na względzie ciężką sytuację naszej ojczyzny, przystępujemy do jednolitego
frontu akademickiego (die akademische Einheitsfront). Jako organizacje apolityczne nie
możemy mieszać się w spory partyjne na temat pojedynku. Nie będziemy zwalczać
stanowiska korporacyj w kwestji honorowości. W korporacyjncm pojęciu obrazy honoru
szanujemy wyraz ich światopoglądu obyczajowego. Na podstawie powyższych założeń
nic będziemy w żaden sposób popierać walki prowadzonej przeciwko korporacjom w
formie propagandy zmierzającej do usunięcia pojedynku przez pozbawianie czci
uczestników pojedynku".
Korporacje złożyły oświadczenie wzajemne:
„Jesteśmy gotowi przystąpić do stworzenia pozytywnego systemu ochrony czci
akademickiej. W tym celu uznajemy, że jest rzeczą niedopuszczalną okazanie
wzgardy komukolwiek, kto by doznawszy obrazy zaniechał pojedynku lub
wyrządziwszy obrazę wyzwania nie przyjął, jeśli będąc członkiem jednego ze
związków sygnatariuszy układu erlangskiego, jest przeciwnikiem pojedynku z pobudek
ideowych".
Wyżej wspomniane organizacje międzywyznaniowe przyłączyły się również do powyższej
ugody.
Kwestia zdolności honorowej żydów została rozstrzygnięta przez Deutsche Studenteschaft w
sensie negatywnym. Żydzi są uważani za niehonorowych (als nicht ehrenfahig betracht).
Ustęp 2. Austria.
Dopóki stosunki pomiędzy Rzeszą Niemiecką a Austrią były zupełnie poprawne Deutsche
Stundentenschaft działała swobodnie również i na terenie Federacji Austrjackiej. Jednakże z
chwilą objęcia władzy w Niemczech przez stronnictwo na-rodowo-socjalistyczne, stosunki
powyższe zmieniły się gruntownie, a rząd austrjacki usiłując zdławić w zarodku żywiołowy ruch
nacjonalistyczny, przedsięwziął cały szereg represyj. Deutsche Stundenschaft została w Austrji
rozwiązana. Układ Erlangski przestał obowiązywać. Część młodzieży akademickiej stojąca
zdała od Deutsche Studenfenschaft i sprzyjająca zamierzeniom rządu, utworzyła t. zw.
Najwyższe Rady Honorowe (ein oberster Ehrenrat) jednouczelniane, przyznające pełne
równouprawnienie: duchownym, kobietom, małoletnim i żydom. Korporacje narodowe
zrzeszone w wiedeńskim kole między-korporporacyjnem (Waffenring) pozostały przy swoich
dawnych kodeksach honorowych i przy dawnem prawie zwyczajowem.
Ustęp. 3. Gruppi universitari fascisti.
We Włoszech były dawniej w użyciu różne kodeksy honorowe, jak:
1. Salafia-Maggio: II Codice cavalleresco e la sua procedura, lub
2. Amico: Nuovo codice sul duello e procedura cavalleresca, oraz inne, które
wyczerpująco wymieniają:
Levi & Gelli w swej: Bibliografia del duello con nume-rose notę sulla questione del duello e sulle
recenti leghe antiduellistiche di Germania, Austrja e Italia. Milano 1913.
Po objęciu władzy we Włoszech przez Partito Nazionale Fascista, nowy kodeks karny
faszystowski zakazał pojedynku.
Z drugiej strony oficerzy królewskiej armji, marynarki, lotnictwa i milicji faszystowskiej, jak
również członkowie partji faszystowskiej i studenci faszyści mają obowiązek załatwiania po
rycersku C„cavallerescamente") a więc w drodze pojedynku, każdego zatargu honorowego.
Obecnie jeden tylko prywatny kodeks honorowy jest oficjalnie uznawany przez partię
faszystowską, a mianowicie: