karneval u guči

KARNEVAL U GUČI
12 Žarko Petrović, Trubački narodni vez, ''Dragačevski trubač'', Guča, 21.
avgust 1998; Sve trube Dragačeva, priredili: Nika-Nikola Stojić-Joviša M.
Slavković-Predrag Raović-Radovan M. Marinković, Guča, 2000, str. 94.
13 Dragoljub Jovašević, Zabave u Čačku, Zbornik radova Narodnog muzeja
V, Čačak, 1974, str. 243-253.
14 ''Čačanske novine'', Čačak, 30. april 1937.
15 Miloš Timotijević, Čačak u predvečerje Drugog svetskog rata 1938-1941. Socijalna,
ekonomska i politička struktura, ZRNM XXIX, Čačak, 1999, str. 209.
16 Dragoljub D. Jovašević, Trubači ''Užičke republike 1941.'', ''Dragačevski
trubač'', br. 8, Guča, 26-28. avgust 1977.
17 Radovan M. Marinković - Jovan Lukić, n.d., str. 20, 28, 56.
18 Slavko Maslar, Zapisi iz građanskog rata 1941-1951...(drugo dopunjeno
izdanje), Beograd, 2002, str. 225.
19 Politički karijeru je započeo kao pripadnik KPJ, da bi kasnije prišao Savezu
zemljoradnika i bio narodni poslanik na njihovoj listi 1935. godine.
Tokom Drugog svetskog rata bio je uz pokret generala Mihailovića. Poginuo
je 3. maja 1945. godine kod Modriče u Bosni, povlačeći se sa snagama
JVuO (Radovan M. Marinković-Jovan Lukić, n.d., str. 43-45).
20 Radovan M. Marinković-Jovan Lukić, n.d., str. 21, 38, 52-53.
21 Isto, str. 22.
22 Branko V. Radičević, Događaj - nezaboravan, raskošan, ''Duga'', Beograd,
1. oktobar 1961; Joviša Slavković, n.d., str. 34.
23 Joviša Slavković, n.d., str. 69.
24 Radičević je u svojoj poeziji napravio simbiozu nekoliko elemenata. ''To
su: pagansko-erotski doživljaj žene, čoveka i sveta; boemski stav; folklornorustična
crta; i vizija sveta i čovekove sudbine iz perspektive večitog vojnikovanja
i ratovanja. Radičević je uspeo da modernizuje folklorni napev, da
istorijsku tradiciju poemski i erotski protumači, i da izgradi čudesnu, humorno-metafizičku
simbiozu ''večite pešadije'' kao sintezu nacionalnog iskustva,
životne filozofije i najsubjektivnije poetike. On je učinio ono što samo malom
broju ljudi polazi za rukom: da parcijalno i lokalano iskustvo svog zavičaja
s nevoljama, strahotama i prokletstvom rata i ratovanja pretvori u
metafizičku rapsodiju cele nacije''. Branko V. Radičević je bio prvi obnavljač
pagansko-čulne tradicije u pesništvu Jugoslavije nakon Drugog svetskog
rata, a to nije činio doktrinarno, ili racionalno, već sa jakim instinktom,
duboko iracionalno. ''On paganstvo živi svojom ličnošću, on ga nosi
u svojoj krvi kao i sve teme i motive koje opeva, tu nema ničeg knjiškog,
naučenog ili smišljenog: on duboko oseća našeg čoveka, njegovu pagansku
crtu, njegov mentalitet, njegovu magijsku vezanost za zemlju'' (Zoran
Gluščević, Poezija krajputaša, ''Politika''. Beograd, 11. mart 1962; Isti, Od
boemije do rezignacije, ''Politika'', Beograd, 20. januar 2001).
25 Dragan Babić, Priča o srpskoj trubi, Beograd, 2003, str. 289, 299.
22