Agnieszka Gorajska - Gandalf

– Nie dała mi znać wcześniej, bo nie lubi pożegnań. To wszystko.
Przecież zadzwoniła jak już dojechała na miejsce. Nie masz czego się
czepiać? Zapal sobie to ci ulży. Zresztą, nie ważne. To nie twój biznes
– Profesor zaczął się już lekko denerwować.
Tak oto zaczął się pierwszy wieczór w zaciszu domu zwariowanych
sióstr Olki. Dziewczyny przyniosły napój bogów oraz kanapki,
a na deser Mocne, oczywiście z filtrem. Wszyscy rozsiedli się w salonie,
gdzie rozmowy ich toczyły się niczym autobus zjeżdżający z górki
na luzie. Żaden z pasażerów tego pojazdu nie miał nic przeciwko
towarzystwu Hipi. Ona również odnalazła się wśród nich szybciej niż
myślała. Nie sprawiało jej problemu to, że była najmłodsza w towarzystwie.
Czuła się tak, jakby z jej nowymi znajomymi spędziła całe
swoje życie, a nie zaledwie kilka godzin. Razem pili, jedli i popalali
Mocne, a od czasu do czasu opowiadali jakieś śmieszne anegdoty ze
swojego życia. Wieczór minął im tak szybko, że nawet nie zdążyli zauważyć
kiedy dobiegła północ.
– Wiesz co Hipi? My musimy wyjść, bo mamy coś do zrobienia.
Ty się nie martw. Zostawimy cię pod opieką Profesora. Hej Profesorku
mógłbyś zająć się Małą? – próbowała zorganizować Elka.
– Tylko bądźcie grzeczni – dodała z przymrużeniem oka Kaśka.
– Dobra, dobra. Spadajcie stąd już. Damy sobie radę. Jesteśmy
dużymi dziećmi, więc nie musicie się martwić – wtrącił Profesor.
– Gdzie idziecie? Czemu nie mogę iść z wami? – próbowała czegokolwiek
dowiedzieć się zaskoczona Olka.
– Jeszcze nie możemy tobie powiedzieć. Kiedyś ci wszystko wyjaśnimy.
Teraz już musimy iść. Do zobaczenia rano, bo zapewne będziesz
spała jak wrócimy – spróbowała ją pocieszyć Kaśka.
– Na razie. Cześć – powiedzieli prawie jednocześnie Czarna
i Kozioł.
– Chcesz już położyć się spać? – zapytał Profesor z troską w głosie,
po tym jak zostali sami w mieszkaniu.
18