gimnazjalista 5/2012/2013 - Gimnazjum nr 2 im. Henryka ...

SŁAWNI LUBARTOWIANIE WCZORAJ I DZIŚ
Dziś, coraz rzadziej, a może nawet i wcale nie pamiętamy o
ludziach, dzięki którym Lubartów stał się rozpoznawalny. Przedstawiam
Wam w wielkim skrócie sylwetki niektórych Lubartowian.
Ludwik Stanisław Liciński – (pseudonim Licyniusz) poeta, prozaik,
etnograf. Urodził się 17 kwietnia 1874 roku, w Lubartowie,
a wychowywał w Kamionce.
W 1900 roku krótko studiował filozofię na Uniwersytecie
Jagiellońskim w Krakowie. Prowadził tryb życia często na granicy
śmierci głodowej. Wcześnie nabawił się gruźlicy, która to stała się
przyczyną jego śmierci. W czasie pobytu w Warszawie zbliżył się do
kręgów ówczesnej lewicy. Poznał Zofię Nałkowską, Janusza Korczaka
(o tym wiemy z wystawy w bibliotece szkolnej), Lucjana Rygiera,
Ludwika Krzywickiego i innych. Debiutował w 1900r. cyklem wierszy
pt. „Z motywów sielskich”. W 1905 roku opublikował materiały
etnograficzne o powiecie lubartowskim. Współpracował z SDKPiL
(Socjaldemokracja Królestwa Polskiego i Litwy). Zmarł w 1908 roku
w Otwocku.
Dorobek literacki: „Z pamiętnika włóczęgi”, „Ksiądz Jan Jaskólski”
i „Halucynacje”.
Jako ciekawostkę mogę dodać, że od paru lat w czerwcu odbywa
się w Lubartowie Konkurs Literacki im. Ludwika Stanisława Licińskiego,
w którym niejednokrotnie zdobywaliśmy nagrody i wyróżnienia.
Klemens Junosza Szaniawski urodził się 23 listopada 1849 roku
w Lublinie, a zmarł 21 marca 1898 roku w Otwocku. Szaniawski był
powieściopisarzem, nowelistą i felietonistą. Po tym, jak stracił rodziców,
zaopiekował się nim dziadek Ludwik z Lubartowa. Szaniawscy
mieszkali przy ulicy Kościuszki, tuż przy parku,
za kościołem parafialnym.
Jako pisarz zadebiutował w 1874 r. W swoich
utworach chętnie portretował środowiska
chłopskie, drobnoszlacheckie, ale także mieszczan
i Żydów warszawskich.
Do Lublina nawiązuje opowiadanie „Cud na
kirkucie” oparte na miejscowej żydowskiej tradycji.
„Szpada Hamleta” jest wspomnieniem
o starym aktorze teatru lubelskiego, Zarębie.
WSPÓŁCZESNE POSTACIE LUBARTOWA
Agata Budzyńska (ur. 10 lutego 1964r. w Lubartowie, zm.
2 września 1996r.) - poetka, kompozytorka
i piosenkarka. Studiowała filologię polską na Katolickim
Uniwersytecie Lubelskim. Zmarła
tragicznie na Mazurach w wyniku
zatrucia czadem z piecyka, nocując
z przyjaciółmi na żaglówce, podczas
jednego z festiwali piosenki turystycznej.
Pozostawiła po sobie wiele
wierszy i piosenek. Jako ciekawostkę
mogę dodać, że pani Agata chodziła do Szkoły Podstawowej
nr 2, mieszczącej się w budynku naszego
Gimnazjum.
Do najbardziej znanych jej utworów należą: „Piosenka dla moich
przyjaciół” i „Aniołek” śpiewane często przy ogniskach lub podczas
imprez turystycznych. Co roku w Lubartowie jest organizowany Koncert
poświęcony pamięci Agaty Budzyńskiej.
Marek Danielkiewicz (ur. w 1958r. w Lubartowie).
Jest poetą, publicystą, recenzentem
teatralnym i literackim. Od 1989r. współpracuje
z lubelskim kwartalnikiem AKCENT. Opublikował,
m.in. Pochwałę domu, Powrót do Pustej
Doliny, Namiętności, Notatnik teatralny i literacki,
Chłopaka z prowincji. Jest laureatem
Warszawskiej Jesieni Poezji w 1987 i 1988r.
Jego wiersze przekładano na język angielski,
ukraiński, węgierski i rosyjski.
Często możemy spotkać pana Marka na
Kilka obrazów z miasta zawiera szkic zatytułowany „Lublin”.
W Lubartowie, chociaż nie użył nazwy naszego miasta, umiejscowił
akcję powieści „Pan sędzia” i opowiadania „Dworek przy cmentarzu”.
A ten tytułowy dworek, to budynek w Lubartowie przy ulicy
Cmentarnej 14.
Mogę również dodać, że w Lubartowie znajduje się ulica nazwana
jego imieniem. Co roku w listopadzie odbywa się też Konkurs Literacki
im. Klemensa Junoszy Szaniawskiego, w którym także i my bierzemy
udział. W tym roku zdobyliśmy aż 4 nagrody za wiersze, felieton
i opowiadanie.
Wanda Śliwina urodziła się 9 lutego 1891r. w Bystrzycy koło
Lublina. Studiowała w Konserwatorium Warszawskim. Kariery muzycznej
nie zrobiła, a zamążpójście 17-letniej wtedy dziewczyny
(towarzyszem życia został Władysław Śliwa)
odmieniło pewnie wszystkie jej początkowe plany.
Młodzi małżonkowie w poszukiwaniu lepszych
dla siebie warunków życia wyjechali
w 1915r. na Ukrainę, ale wybuch rewolucji rosyjskiej
zmusił ich wraz z synami do powrotu i osiedlili
się w Lubartowie, gdzie Władysław Śliwa
doszedł, m.in. do stanowiska burmistrza.
Wanda Śliwina pisała powieści, opowiadania,
wiersze, popularne prace historyczne (m.in. na
temat Lubartowa) i utwory sceniczne. W okresie
międzywojennym stała się autorką nadzwyczaj popularną. Początkowo
podpisywała swoje utwory jako Jagienka spod Lublina. Pseudonim
był wyrazem jej fascynacji bohaterką Sienkiewiczowskich
„Krzyżaków”. Później występowała zwykle jako Wanda Jagienka
Śliwina. Zmarła w Wambierzycach Śląskich 16 sierpnia 1962 roku.
Została pochowana, zgodnie ze swym życzeniem na cmentarzu parafialnym
w umiłowanym Lubartowie. Nagrobek Śliwiny, został poddany
renowacji w roku 2002r. z funduszy miejskich i Lubartowskiego
Towarzystwa Regionalnego, które nadal się nim opiekuje.
Niektóre jej utwory: „O własnych siłach”, „Żywot pana”,
„Bażanty”, „W mym białym pokoiku”, ale także „Ziemia Lubartowska.
Szkic monograficzny”, romanse: „Demon światła”, „W haremie
białego władcy”, ale rozgłos przyniosła jej komedia „Macierzyństwo
panny Jadzi”.
Zebrała: Oliwia Wrzos
ulicach naszego miasta. A nasi recytatorzy spotykają
go na konkursach literackich i recytatorskich.
Rafał Patyra (ur. 25 lipca 1974r. w Lubartowie)
– jeden z najbardziej znanych i lubianych
dziennikarzy sportowych TVP. Jego ulubioną dyscypliną
sportową jest piłka nożna, ale niewielu wie,
że ma za sobą grę w klubach piłkarskich. Grał
w Lewarcie Lubartów, Górniku Łęczna oraz AZS
AWF Warszawa. Jako dziennikarz pracował dla
TVN, TVN24 i Telewizji Puls. Aktualnie jest prezenterem
programu „Sport telegram” emitowanego na antenie TVP2.
Często jest gospodarzem studia telewizyjnego i przeprowadza wywiady
ze sportowcami.
Albert Osik (ur. 9 maja 1980r. w Lubartowie)
– polski aktor teatralny. Uczęszczał do II LO im.
Piotra Firleja w Lubartowie. Ukończył studia na
wydziale aktorskim PWFSTviT im. Leona Schillera
w Łodzi. Zagrał w kilku serialach telewizyjnych
i wielu przedstawieniach teatralnych. Pracował
w Nowym Teatrze w Słupsku, a od 2011 roku
można go oglądać
w Teatrze Syrena.
Możemy go także
zobaczyć w filmach: Nie ma takiego numeru
- Albi, Fala zbrodni, Generał, Generał
- zamach na Gibraltarze - mirandczyk,
Nie będziesz wiedział - Dr Siwiec, Ja to
mam szczęście - kierowca Klementewicz
i „Barwy szczęścia”.
Zebrała: Klaudia Ligęza
Str. 7