vol 95.indd - Instytut Botaniki PAN

WRSL – zielnik Muzeum Przyrodniczego Uniwersytetu Wrocławskiego we Wrocławiu
(przeważnie zbiory W. Kriegera),
hb. Grz. – prywatny zielnik Piotra Grzegorzka (Chrzanów).
Przy opisie większości gatunków podano wykaz wykorzystanych wydawnictw
zielnikowych. Są to jednak dane fragmentaryczne, przedstawione na podstawie
materiałów zachowanych w zielnikach krajowych. Okazy te pochodzą głównie ze
zbiorów obcych mykologów i tylko nieliczne zbierane były na obszarze naszego
kraju. Przestudiowano następujące wydawnictwa zielnikowe:
Allescher A. et Schnabl J.N., Fungi bavarici;
Flora exsiccata Austro-Hungarica;
Flora Moldawiae et Dobrogeae exsiccata;
Flora Romaniae Exsiccata;
Jaap O., Fungi selecti exsiccati;
Krieger W., Fungi saxonici;
Kryptogamae exsiccatae editae a Museo Palatino Vindobonesi;
Rabenhorst L., Pazschke O., Fungi europaei et extraeuropaei;
Săvulescu T., Herbarium mycologicum romanicum;
Saccardo P. A., Mycotheca Veneta;
Siemaszko W., Fungi bialowiezenses exsiccati;
Sydow H., Mycotheca germanica;
Thümen F., Mycotheca universalis.
Zewnętrzne objawy porażenia roślin oraz dane dotyczące wymiarów trzonków
i zarodników konidialnych opisano w większości na podstawie badanych okazów.
W przypadku braku materiałów zielnikowych wykorzystano dane z literatury.
Preparaty mikroskopowe do identyfikacji gatunków sporządzano wykonując
skrawki powierzchniowe lub przekroje poprzeczne liścia w miejscu porażenia
i umieszczając je w 50% wodnym roztworze błękitu mlekowego lub w 50% wodnym
roztworze kwasu mlekowego. Po podgrzaniu nad palnikiem dokonywano obserwacji
mikroskopowych. Użycie czystego kwasu mlekowego pozwalało stwierdzić
czy zarodniki i trzonki są hialinowe, czy zabarwione. Preparaty wykonywano
z okazów zebranych na obszarze Polski, a w przypadku ich braku korzystano z materiałów
znajdujących się w obcych wydawnictwach zielnikowych. Dodatkowych
informacji dostarczyły obserwacje zarodników i trzonków konidialnych w mikroskopie
skaningowym.
Rysunki konidiów wykonano przy użyciu aparatu rysunkowego i mikroskopu
świetlnego.
Informacje o rozmieszczeniu geograficznym poszczególnych gatunków w Polsce
uzyskano po krytycznym zestawieniu danych z literatury fizjograficznej i na podstawie
materiałów zielnikowych. Podano wszystkie znane stanowiska grupując je
według krain geobotanicznych, oznaczonych w tekście odpowiednimi symbolami
(MATUSZKIEWICZ 1993). Ich wykaz znajduje się pod ryciną 1.
Nomenklaturę roślin żywicielskich ujednolicono wg MIRKA et al. (2002), a układ
rodzin wg MELCHIORA (1964).
8
vol 95.indd 8 2006-01-21 17:10:57