Metody badania materiałów i układów mechatronicznych - Instytut ...

Najszersze zastosowanie badania radiograficzne znalazły w wykrywaniu przerw lub wtrąceń
obcych w materiale a szczególnie przy badaniu odlewów oraz spoin.
Wzorce kontrolne
Celem sprawdzenia wykrywalności wad stosuje się w radiografii wzorce kontrolne złożone
z pręcików różnej grubości od 0,1 do 4mm. Wzorce są wykonane z aluminium, żelaza, miedzi
i stosuje się je w zależności od badanego materiału. Wzorce układa się na przedmiocie
prześwietlanym. Wykrywalność tej metody sprawdza się obecnością śladów pręcików na
radiogramie, które powinny być widoczne dla pręcików równych 1,5 do 2% grubości
badanego przedmiotu.
-magnetyczne (PN-EN ISO 17638:2010):
-metoda ta polega na namagnesowaniu w części bądź w całości badanego przedmiotu a
następnie wykrywaniu lub mierzeniu pola magnetycznego rozproszenia wykorzystując lokalne
zmiany przenikalności w miejscach wad.
Rys. 5. Rozproszenie strumienia magnetycznego w sąsiedztwie pęknięcia powierzchniowego
Obserwacja przebiegu linii sił pola magnetycznego w namagnesowanym przedmiocie, którego
materiał zawiera niejednorodności lub nieciągłości magnetyczne w wyniku istnienia pęknięć
lub wtrąceń materiałów słabo lub w ogóle niemagnetycznych wykazuje, że:
1) największa część linii omija trudne do przezwyciężenia wady i dociera inna drogą
2) reszta linii sił, zazwyczaj niewielka, zostaje już w pewnej odległości od wady,
odchylona od początkowego kierunku, zjawisko to określa się jako magnetyczny
strumień rozproszenia
3) strumień także ma na danym pęknięciu znacznie większą szerokość niż samo
pęknięcie, co ma decydujące znaczenie dla wytrzymałości.
Rys. 7. Zależność wyrazistości wady badanej metodą magnetyczną od ukierunkowania wady
względem pola magnetycznego.
-prądów wirowych (PN-EN ISO 12718:2008):
-metoda ta polega na wykrywaniu różnic fizycznych własności materiałów badanych za
pomocą zmiennego pola magnetycznego. W praktyce badany element o określonych
wymiarach, wykonany z materiału o danej przewodności właściwej (elektrycznej) i
przenikalności magnetycznej wprowadza się zmienne pole magnetyczne cewki zasilanej
prądem zmiennym. Pod wpływem tego pola w elemencie indukują się prądy wirowe, które
wytwarzają własne pole, skierowane zgodnie z reguła Lenza, przeciwnie do pola cewki. W
rezultacie powstaje pole wypadkowe.
W zależności od rodzaju cewek rozróżniamy dwie metody: