ELEKTROTECHNIKA PODSTAWOWA

Elektrotechnika podstawowa 7
PRZEDMOWA
W niniejszym podręczniku zawarta jest porcja „wiedzy elektrycznej”, jaką powinien posiąść
student każdej specjalności na politechnice. Rolą przymiotnika podstawowa, występującego w tytule,
jest zwrócenie uwagi, że przedstawiono tutaj jedynie najważniejsze pojęcia oraz problemy teoretyczne
i rachunkowe z dziedziny elektrotechniki (zakres nie obejmuje „bardziej zmatematyzowanych”
zagadnień, należących do przedmiotu „Elektrotechnika teoretyczna” na kierunkach elektryczno-elektronicznych).
Dużą część książki zajmują elementy teorii obwodów – dziedziny wywodzącej się z elektrotechniki
i ściśle z nią związanej. Teorię obwodów elektrycznych uważa się za szczególny przypadek
ogólnej teorii układów, zaś tę – za dział matematyki stosowanej. Umiejętność praktycznego
posługiwania się wiedzą matematyczną jest dla inżyniera bardzo ważna, lecz skupienie się na formalnej,
matematycznej stronie problemów może ograniczać fizykalną interpretację zjawisk. Dlatego
skok ze „świata ładunków” w „świat matematyki” nie odbywa się w książce kosztem rozumienia
tego pierwszego. W tej kwestii starano się zachować równowagę. Tradycyjnie też – obwody prądu
stałego oraz sinusoidalnego są omawiane oddzielnie, dla ukazania specyfiki metod rozwiązywania
jednych i drugich.
Drastyczne zmniejszenie liczby godzin wykładowych to ogólny trend w ostatnich latach na
studiach technicznych. Na wykładach problemy są z konieczności tylko zarysowane, później zaś
należy je spokojnie „rozgryźć” i zgłębić. Każe to studiującym poświęcać więcej czasu na własną,
systematyczną pracę. Potrzebują do tego materiałów przygotowanych lub wskazanych przez wykładowcę.
„Elektrotechnika podstawowa” odpowiada wymaganiom zorganizowanego w ten sposób
procesu dydaktycznego. Może też być pomocna studiującym przez internet.
Ograniczony zakres materiału i zwięzły sposób jego prezentacji (wg zasady: mało słów –
dużo treści) skutkuje tym, że Czytelnik dostaje rzecz objętościowo niewielką. Autor jest przekonany,
że skrótowość opisu wymusza dbałość o formę, a ta sprzyja lepszemu rozumieniu treści. Na
poparcie tej tezy, ryzykując posądzeniem o nieskromność, gotów jest posłużyć się cytatem z Antoniego
Czechowa, mistrza w oszczędnym, precyzyjnym wyrażaniu myśli: „Zwięzłość siostrą talentu”.
Warto zapamiętać i stosować tę dewizę. Tym bardziej, że potrzeba kompresji środków komunikacji
jest bardziej naturalna na polu techniki, niż literatury.
Przedstawiony materiał składa się z dwóch części: teoretycznej i rachunkowej.
W części teoretycznej występuje podział na rozdziały i jednostki wykładowe. Na początku
każdego z rozdziałów podano oznaczenia występujących wielkości. Rozdziały tworzą porządek
merytoryczny. Podział na jednostki wykładowe wyznacza rytm studiowania. Dyscyplina czasowa
studiowania ma duże znaczenie, nie sposób bowiem przyswoić całego materiału tuż przed egzaminem,
jak też nie warto uczyć się tylko po to, by zdać egzamin.
Wykłady są podzielone na wiele „segmentów”, opatrzonych tytułami, nienumerowanych.
Połowę objętości książki zajmują zadania rachunkowe. Niektóre z nich zostały włączone do wykładów,
pozostałe zapełniają ćwiczeniową część podręcznika. Rozwiązania większości zadań są podane
w całości. Do reszty dołączono odpowiedzi oraz wskazówki. Nie stosuje się numeracji rysunków