Stężenia roztworów. Stechiometria reakcji w roztworach

NHB4PB
P
+
P
redukuje
P
jako
P
+
P
=
P
=
P
odmiareczkowuje
P
+
P
utlenia
P
zużyto
P
0,500
P
reagują
P
wody
P
0,100
P
wody,
P
0,100
P
wody.
P
tworząc
P
0,100
P
0,0100
P
na obliczanie zawartości siarki w żeliwie (% S w żeliwie uzależniony od masy próbki
oraz objętości i stężenia użytego roztworu tiosiarczanu).
95. Podczas oznaczania chlorków metodą Volharda postępuje się następująco; badany
roztwór zawierający jony chlorkowe zakwasza się HNOB3B i dodaje do niego nadmiar
–
+
mianowanego roztworu azotanu(V) srebra. Jony ClP z jonami AgP trudno
rozpuszczalny osad AgCl zgodnie z równaniem:
– +
ClP AgP AgClB↓B.
+
Nadmiar jonów AgP
się mianowanym roztworem KSCN wobec jonów
3+
FeP wskaźnika. Do analizy odważono 5026 mg mieszaniny piasku z solą, sól
ilościowo wymyto wodą, a piasek odsączono. Roztwór zawierający jony chlorkowe
3
zakwaszono HNOB3B i dodano do niego 50,0 cmP N roztworu AgNOB3B. Do
+
3
odmiareczkowania nadmiaru jonów AgP 14,8 cmP N KSCN. Obliczyć
procentową zawartość NaCl w mieszaninie piasku z solą. Podać ogólny wzór na
obliczenie zawartości NaCl w tej mieszaninie.
96. Oznaczenie chloru w wodzie przebiega następująco. Do badanej próbki dodaje się
nadmiar KJ. Rozpuszczony w wodzie chlor utlenia jony jodkowe do jodu wg reakcji:
ClB2B + 2KI = 2KCl + IB2B.
Ilość wydzielonego jodu oznacza się miareczkując mianowanym roztworem tiosiarczanu
3
w obecności skrobi. Do analizy pobrano 355 cmP z basenu i dodano do niej
3
nadmiar KI. Na odmiareczkowanie wydzielonego jodu zużyto 4,50 cmP N
3
roztworu NaB2BSB2BOB3B. Obliczyć zawartość chloru w wodzie w mg ClB2B/dmP P. Podaj ogólny
wzór na obliczenie zawartości chloru w wodzie w tych jednostkach.
97. Oznaczenie zawartości żelaza w rudzie metodą manganometryczną prowadzi się
następująco. próbkę rudy roztwarza się w mieszaninie kwasów. Obecne w roztworze jony
3+
2+
FeP się ilościowo do FeP
P, dodając nadmiar SnClB2B. Nadmiar SnClB2B usuwa się
2+
3+
dodając HgClB2B. Jony FeP się ilościowo do jonów FeP
P, miareczkując w środowisku
kwaśnym mianowanym roztworem KMnOB4B. Do analizy odważono 138,2 mg rudy żelaza
2+
3
i postępowano wg powyższej procedury. Do utlenienia jonów FeP
Pzużyto 15,85 cmP
0,0950 N roztworu KMnOB4B. Obliczyć procentową zawartość żelaza w rudzie. Podać
ogólny wzór na obliczanie procentowej zawartości FeB2BOB3B w rudzie.
98. Oznaczanie twardości wody prowadzi się następująco: twardość przemijającą
(węglanową) wody oznacza się miareczkując wodę mianowanym roztworem HCl wobec
oranżu metylowego jako wskaźnika. Zawarte w wodzie wodorowęglany wapnia
(i magnezu) reagują z kwasem solnym wg równania:
Ca(HCOB3B)B2B + 2HCl = CaClB2B + 2COB2B + 2HB2BO.
Twardość wody zwykle wyraża się w stopniach niemieckich. Jeden stopień niemiecki
3
(1°N) odpowiada zawartości 10,0 mg CaO w 1,00 dmP tak więc ilość zużytego do
miareczkowania kwasu solnego przelicza się na równoważną ilość
3
gramorównoważnikow CaO. Do analizy pobrano 100 cmP Na zobojętnienie
3
zawartych w niej wodorowęglanów wapnia i magnezu zużyto 3,20 cmP N HCl.
Obliczyć twardość przemijającą wody w stopniach niemieckich.
99. Podczas oznaczania azotu metoda Kjeldahla postępuje się następująco: azot (amonowy,
aminowy oraz iminowy) przeprowadza się w amoniak przez gotowanie próbki
z nadmiarem NaOH wg reakcji:
+ – ↑
OHP NHB3PB HB2BO.
Wydzielający się amoniak pochłania się ilościowo w nadmiarze mianowanego roztworu
kwasu, a następnie jego nadmiar odmiareczkowuje się mianowanym roztworem NaOH.
Podczas analizy, 832,0 mg nawozu azotowego rozłożono wodorotlenkiem sodu.
3
Wydzielony amoniak pochłonięto w 50,0 cmP N HCl. Na odmiareczkowanie
- 31 -